این اکتشاف مربوط به یک گورستان کودکان از روم باستان در پوجیو گرامینو (تورینا در ایتالیا) بود. جردن ویلسون، باستان شناس ارشد این پروژه گفت:
وجود سنگ در دهان این کودک احتمالا به دلیل جلوگیری از ورود و خروج روح از بدن او می‌باشد. براساس یک باور قدیمی، نفس یک انسان به زندگی و روح او مرتبط است. به ویژه دهان به عنوان دریچه‌ای تصور می‌شده است که روح پس از مرگ از آن خارج می‌شود.
بنابراین در این مورد، قرار دادن سنگ در دهان این کودک احتمالا با هدف جلوگیری از گسترش بیماری و آزار انسان‌های زنده توسط روح یا جسم کودک بوده است.
همچنین ممکن است راهی برای در امان نگه داشتن کودک از جادوگران بوده باشد. ظاهرا در زمان‌های قدیم تصور می‌شد که جادوگران توانایی زنده کردن کودکان مرده و استفاده از روح آنها را داشتند.
به گفته ویلسون، این باور که یک فرد مرده توانایی برخاستن از مرگ را داشته باشد (چه روحی چه جسمی) و بتواند افراد زنده را آزار دهد، تقریبا در همه فرهنگ‌ها وجود دارد و منشأ بسیار بسیار قدیمی دارد.
۵۸۵۸
