در فهرست بازیکنان دعوت شده به تیم ملی انگلیس ۱۹ بازیکن بدون سابقه حضور در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه دیده می‌شود که نشان از تغییر نسل گسترده در تیم ملی انگلیس دارد.
از ۲۶ بازیکن دعوت شده به تیم ملی آمریکا نیز، ۱۳ بازیکن یا به عبارتی نیمی از آن‌ها نسبت به جام جهانی روسیه تغییر کرده‌اند.
همچنین از ۲۸ بازیکن دعوت شده به تیم ملی ولز نیز، فقط ۱۰ بازیکن در سال ۲۰۱۸ عضوی از این تیم بوده‌اند و ۱۸ بازیکن در این دوره به عضویت ولز در آمده‌اند.
تیم ملی فوتبال ایران در حالی برای حضور در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر آماده می‌شود که این تیم با کمترین تغییرات آماده این رقابت‌ها می‌شود. با وجود گذشت چهار سال و نیم از جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه و روی کار آمدن سه مربی در تیم ملی ایران، ۱۶ بازیکن حاضر در اردوی اتریش به اضافه علی قلی‌زاده که بازیکن رزرو ایران در روسیه بود (جمعا ۱۷ بازیکن) همچنان در تیم ملی به میدان می‌روند.
از سوی دیگر، از فهرست ۲۷ نفره تیم ملی ایران که برای دیدار با اروگوئه و سنگال از سوی اسکوچیچ دعوت شده‌اند، فقط یک بازیکن تجربه همکاری با کارلوس کی‌روش را ندارند که نشانه خوبی برای آینده فوتبال ایران نیست!
بخش زیادی از بازیکنان تیم ملی ایران از مرز ۳۰ سالگی عبور کرده‌اند و سایر بازیکنان هم چهار سال بعد در شرایط حضور در تیم ملی نیستند. از سوی دیگر بازیکنان جوان و آینده‌دار فوتبال ایران که باید در حوالی ۲۳ سالگی از تیم ملی ایران باشند، جام جهانی قطر را از دست داده‌اند!
نسل جدید جا ماند!
مهدی قایدی، محمد محبی، یاسین سلمانی، محمد کریمی، محمد خدابنده‌لو، عارف آقاسی، عارف غلامی، سامان فلاح و امیرحسین حسین‌زاده بازیکنان جوانی و با استعدادی بودند که در این چهار سال گذشته نتوانستند جایی را در فهرست تیم ملی به خود اختصاص دهند. به جز این، بازیکنانی مانند سعید صادقی، شهریار مغانلو، سروش رفیعی، دانیال اسماعیلی‌فر، علی علی‌پور، مهدی مهدی‌پور و چند بازیکن که در آستانه ۳۰ سالگی قرار دارند، با وجود درخشش در فصول اخیر، شانس کمی برای حضور در جام جهانی خواهند داشت و در جام جهانی ۲۰۲۶ احتمالا مدعی یا نامزد حضور در تیم ملی هم نباشند!
ایسنا نوشته البته در این زمینه‌ای خرده‌ای به کی‌روش نیست چرا که او با توجه به مدت زمان کوتاه باقی مانده تا جام جهانی و نداشتن زمان برای جا انداختن اندیشه‌های تاکتیکی خود در بین بازیکنان جوانتر و تازه وارد، سراغ بازیکنانی رفته که بیشتر از همدیگر شناخت دارند و نیازی به برنامه بلند مدت وجود ندارد.
