به گزارش سرویس ترجمه بهداشت نیوز، آزمایش پروتئین کل توسط پزشک در صورت مشکوک شدن به موارد زیر درخواست می‌شود:
تغییرات کبدی یا کلیوی
بیماری های خود ایمنی
سوء تغذیه
چه پروتئین هایی اندازه گیری می شوند؟
پروتئین ها ساختارهای بسیار مهمی برای عملکرد بدن هستند. آنها بخشی از ساختار تمام سلول ها، اندام ها و بافت ها را تشکیل می‌دهند.همچنین در اشکال مختلف مانند آنزیم ها،حامل های مواد،مکمل ها و آنتی بادی ها یافت می شوند.
پروتئین های پلاسما عمدتاً در کبد سنتز می شوند، در حالی که آنتی بادی ها توسط سلول های لنفوئیدی در گره ها،مغز استخوان یا طحال سنتز می شوند.دو نوع پروتئین در پلاسما وجود دارد: آلبومین و گلوبولین.آلبومین به نسبت بیشتری وجود دارد و تقریباً ۶۰٪ از کل پروتئین را تشکیل می دهد و در کبد تولید می شود.
این پروتئین مسئول حفظ فشار اسمزی کلوئیدی است، بنابراین از نشت مایع از رگ های خونی به درون سلول‌های بینابینی جلوگیری می کند.علاوه بر این، مسئول انتقال هورمون ها، ویتامین ها،مواد معدنی مانند کلسیم و سایر مواد است.
گلوبولین ها ۴۰٪ باقی مانده از کل پروتئین های خون را تشکیل می دهند.برخی توسط کبد و برخی دیگر توسط سیستم ایمنی(غدد لنفاوی، طحال و مغز استخوان)تولید می شوند.عملکرد آنها انتقال مواد و مبارزه با عفونت ها است.
آزمایش پروتئین کل چگونه انجام می شود؟
آزمایش پروتئین کل با گرفتن نمونه خون وریدی انجام می شود.برخلاف بعضی از موارد که برای آزمایش خون نباید چیزی بخورید،این مورد نیازی به ناشتا بودن ندارد.پروتئین ها را می توان در مایعات بیولوژیکی دیگر مانند ادرار، مایع جنب یا مایع مغزی نخاعی نیز اندازه گیری کرد.تست پروتئین کل،آلبومین و گلوبولین ها را اندازه گیری می کند. اگر هر گونه ناهنجاری در نتایج وجود داشته باشد،ممکن است آزمایش‌های بیشتری مانند الکتروفورز پروتئین سرم (تست ایمونوفیکساسیون)و آنتی بادی های کمی مورد نیاز باشد.الکتروفورز پروتئین سرم گروه های مختلف گلوبولین ها را اندازه گیری می کند.اینها بسته به نوعشان در گروه‌های آلفا، گاما و بتا طبقه بندی می شوند.
تفسیر نتایج
نتایج به دست آمده برای هر شخص بر اساس سن،متفاوت است.در افرادی که ۳ سال یا بیشتر دارند، موارد زیر طبیعی در نظر گرفته می شود:
پروتئین کل: ۶ تا ۸ گرم در دسی لیتر.
آلبومین: ۳.۵ تا ۵.۲ گرم در دسی لیتر.
گلوبولین ها: ۲ تا ۴ گرم در دسی لیتر.
مقادیر کم پروتئین کل با موارد زیر مرتبط است:
سوء تغذیه.
سرکوب سیستم ایمنی
اختلالات خونی: مانند لوسمی.
سوء جذب روده: مانند بیماری سلیاک یا بیماری التهابی روده.
بیماری کلیوی:گلومرولونفریت و سندرم نفروتیک منجر به از دست دادن پروتئین توسط ادرار می‌شود
بیماری شدید کبد: زمانی که پروتئین تولید نمی‌شود، مانند سیروز یا نارسایی کبد.
نارسایی احتقانی قلب: هنگامی که حجم پلاسما افزایش می یابد،غلظت پروتئین کم می‌شود.
مقادیر بالای پروتئین کل را می توان در شرایط زیر یافت:
کم آبی بدن: در این مورد، ممکن است به دلیل دریافت ناکافی یا استفراغ و اسهال، غلظت پروتئین پلاسما افزایش یابد.
بیماری های التهابی مزمن: لوپوس، آرتریت روماتوئید، هپاتیت ویروسی.
آمیلوئیدوز: تجمع غیرطبیعی پروتئین ها در اندام ها و بافت های مختلف.
اختلالات مغز استخوان: مولتیپل میلوما.
بیماری های گرانولوماتوز
علاوه بر مقدار پروتئین کل، نسبت آلبومین/گلوبولین نیز قابل ارزیابی است.اگر نسبت آنها پایین باشد،منجر افزایش تولید گلوبولین می‌شود (مانند مولتیپل میلوما).از سوی دیگر،اگر نسبت آنها بالا باشد،منجر به کاهش تولید گلوبولین می‌شود(مانند لوسمی).مهم است که در صورت به دست آمدن نتایج غیرطبیعی، آزمایش های بیشتری برای تعیین اینکه کدام پروتئین ها دارای مقادیر غیر طبیعی هستند،درخواست شود.
برخی از موارد را در نظر بگیرید
تعدادی فاکتور در زندگی روزمره وجود دارد که می تواند بر نتایج آزمایش پروتئین کل تأثیر بگذارد:
ورزش شدید
فشار
بارداری
استفاده از داروها: استروئیدها، استروژن ها و داروهای ضد بارداری خوراکی می توانند سطح پروتئین را کاهش دهند.
اگرچه کاهش سطح پروتئین ممکن است نشانه ای از سوء تغذیه شدید باشد،اما یک رژیم غذایی با پروتئین بالا سطح پروتئین کل خون را افزایش نمی دهد.مجموعه نمونه بدون ریسک است و بیش از ۵ دقیقه طول نمی کشد. با این حال، اگر تکنسین تورنیکت را برای مدت طولانی رها کند،ممکن است منجر به بالا رفتن آلبومین شود.
۳ سپتامبر ۲۰۲۲
Steptohealth
گلنوش محبعلی
