به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از انگجت، خورشید یک ستاره منفرد در منظومه شمسی ماست، اما تقریباً نیمی از سایر ستارگان کهکشان راه شیری بخشی از منظومه‌های دوتایی هستند که در آن دو ستاره به دور یکدیگر می‌چرخند. این ستاره ها می توانند دوره های چرخش مداری فوق العاده سریعی داشته باشند که به نتایج عجیبی ختم شود. دو ستاره کوتوله سفید تازه کشف شده در عرض ۵ دقیقه و ۲۱ ثانیه به دور یکدیگر می چرخند و یکی از آنها از دیگری تغذیه می کند.
در فاصله حدود ۳۰۰۰ سال نوری از کره زمین، یک سیستم ستاره ای دوتایی وجود دارد که وضعیت عجیبی دارند. از نظر فضایی، وقتی ستاره ای شبیه به خورشید به دور یک کوتوله سفید می چرخد، متغیر مربوط به درخشندگی ترکیبی دو ستاره در طول زمان و از منظر بیننده زمینی تغییر می کند. اگر فاصله مداری دو ستاره از هم بسیار کم شود، این سطوح درخشندگی می تواند به طور قابل توجهی تغییر کند.
دو ستاره مذکور در منظومه ۸ میلیارد ساله مورد بحث هر ۵۱ دقیقه به دور یکدیگر می چرخند. این کوتاه ترین دوره مداری شناخته شده برای یک سیستم متغیر ستاره ای است. محققان دانشگاه ام آی تی مشخص کرده اند که فاصله بین این دو ستاره در طی میلیون ها سال کاهش یافته و آنها در حال حاضر بسیار نزدیکتر از زمین به ماه هستند.
کوین برج، اخترفیزیکدان MIT معتقد است: "وقتی ستارگان پیر می میرند به کوتوله های سفید تبدیل می شوند. اما در این مورد یکی از ستاره های باقیمانده، درست قبل از اینکه ستاره دوم بتواند به چرخه زندگی ستاره‌ای خود پایان دهد و به یک کوتوله سفید تبدیل شود، شروع به خوردن همدم خود کرده است. این کاری است که ستارگان با تبدیل شدن به یک نوع ستاره به نام غول سرخ معمولاً انجام می‌دهند. اما باقیمانده کوتوله سفید ستاره اول روند پایان یافتن زندگی ستاره دوم را مختل و به آرامی شروع به مصرف آن کرد."
محققان دریافتند که ستاره بزرگتر دمایی مشابه خورشید دارد، اما قطر آن به طور مرتب کاهش یافته و اکنون به اندازه مشتری است. کوتوله سفید بسیار کوچکتر است، زیرا قطری در حدود ۱.۵ برابر اندازه زمین دارد. با این حال، هسته ای متراکم با جرمی در حدود ۵۶ درصد جرم خورشید ما دارد.
کوتوله سفید، لایه‌های بیرونی ستاره بزرگتر که مملو از هیدروژن است را دور می‌زند و این لایه بیرونی را به طور غیرعادی غنی از هلیوم می‌کند. ستاره بزرگتر نیز به دلیل کشش گرانشی کوتوله سفید کش آمده و به شکل قطره اشک در می آید. این یکی از دلایل تغییرات در سطوح روشنایی این سیستم ستاره ای دوتایی است.
این سیستم می‌تواند موجب «تابش بسیار زیاد و متغیر نور» در نتیجه فرآیند مذکور شود. از مدت ها پیش، اخترشناسان بر این باور بودند که این درخشش ها نتیجه یک روند ناشناخته است. اما جزئیات آن تا به امروز مشخص نبود.
