به گزارش خبرگزا،ری صدا و سیما به نقل از انگجت، خورشید یک ستاره منفرد در منظومه شمسی است اما تقریباً نیمی از دیگر ستارگان کهکشان راه شیری بخشی از منظومه‌های دوتایی هستند که در آن دو ستاره به دور یکدیگر می‌چرخند.
این ستاره‌ها می‌توانند دوره‌های چرخش مداری فوق العاده سریعی داشته باشند که به نتایج عجیبی ختم شود. دو ستاره کوتوله سفید تازه کشف شده در مدت ۵ دقیقه و ۲۱ ثانیه به دور یکدیگر می‌چرخند و یکی از آن‌ها از دیگری تغذیه می‌کند.
در فاصله حدود ۳ هزار سال نوری از کره زمین، یک سامانه ستاره‌ای دوتایی وجود دارد که وضعیت عجیبی دارند. از نظر فضایی، وقتی ستاره‌ای شبیه به خورشید به دور یک کوتوله سفید می‌چرخد، متغیر مربوط به درخشندگی ترکیبی دو ستاره در زمان و از منظر بیننده زمینی تغییر می‌کند. اگر فاصله مداری دو ستاره از هم بسیار کم شود، این سطوح درخشندگی می‌تواند به طور قابل توجهی تغییر کند.
این دو ستاره هر ۵۱ دقیقه به دور یکدیگر می‌چرخند. این کوتاه‌ترین دوره مداری شناخته شده برای یک سامانه متغیر ستاره‌ای است. محققان دانشگاه ام آی تی مشخص کرده اند که فاصله بین این دو ستاره طی میلیون‌ها سال کاهش می یابد و آن‌ها در حال حاضر بسیار نزدیکتر از زمین به ماه هستند.
کوین برج، اخترفیزیکدان MIT معتقد است: وقتی ستارگان پیر می‌میرند به کوتوله‌های سفید تبدیل می‌شوند اما در این مورد یکی از ستاره‌های باقیمانده، درست قبل از اینکه ستاره دوم بتواند به چرخه زندگی ستاره‌ای خود پایان دهد و به یک کوتوله سفید تبدیل شود، شروع به خوردن همدم خود کرده است. این کاری است که ستارگان با تبدیل شدن به یک نوع ستاره به نام غول سرخ معمولاً انجام می‌دهند. اما باقیمانده کوتوله سفید ستاره اول روند پایان یافتن زندگی ستاره دوم را مختل و به آرامی شروع به مصرف آن کرد. "
پژوهشگران دریافتند که ستاره بزرگتر دمایی مشابه خورشید دارد، اما قطر آن به طور مرتب کاهش می یابد و اکنون به اندازه مشتری است. کوتوله سفید بسیار کوچکتر است، زیرا قطری در حدود ۱.۵ برابر اندازه زمین دارد. با این حال، هسته‌ای متراکم با جرمی در حدود ۵۶ درصد جرم خورشید ما دارد.
کوتوله سفید، لایه‌های بیرونی ستاره بزرگتر را که مملو از هیدروژن است دور می‌زند و این لایه بیرونی را به طور غیرعادی غنی از هلیوم می‌کند. ستاره بزرگتر نیز به دلیل کشش گرانشی کوتوله سفید کش و به شکل قطره اشک در می‌آید. این یکی از دلایل تغییرات در سطوح روشنایی این سیستم ستاره‌ای دوتایی است.
این سامانه می‌تواند موجب «تابش بسیار زیاد و متغیر نور» در نتیجه این فرآیند شود. از مدت‌ها پیش، اخترشناسان بر این باور بودند که این درخشش‌ها نتیجه یک روند ناشناخته است. اما جزئیات آن تا به امروز مشخص نبود.
