با نزدیک شدن به جام جهانی، قطر برای هر یک از زمین‌های استادیوم خود به حداقل ۱۰ هزار لیتر آب در روز نیاز دارد. آن هم در منطقه‌ای که تقریباً به آب شیرین دسترسی ندارد و دولت قطر به نمک‌زدایی تکیه می‌کند تا آب شور را تصفیه کند تا قابل شرب باشد.
به نقل از گاردین، مشکل این‌جاست که نمک‌زدایی که پیش‌بینی می‌شود در پنج سال آینده ۳۷ درصد در سراسر منطقه رونق بگیرد، هزینه‌های زیست محیطی هنگفتی از نظر سوخت‌های فسیلی دارد و باعث می‌شود جام جهانی بدون ضرر برای محیط زیست نباشد. با وجود کمبود آب، شورای همکاری خلیج فارس یکی از بالاترین مصرف کنندگان آب در جهان است و به شدت به کارخانه‌های آب شیرین کن وابسته است.
امارات متحده عربی یکی از بالاترین میزان مصرف سرانه آب در جهان را دارد و مردم تقریباً ۵۰۰ لیتر در روز مصرف می‌کنند که ۵۰ درصد بالاتر از میانگین جهانی است.
با این حال، بسیاری از کشور‌های شورای همکاری خلیج فارس مانند امارات همچنان علاقه‌مند به ترویج سبک زندگی غنی از آب هستند. چمن‌ها و پارک‌های آبی در سراسر شهر‌ها رایج هستند و در نمایشگاه آبنمای دوبی، هر نیم ساعت در طول روز بیش از ۸۳۰۰۰ لیتر آب تا ارتفاع یک ساختمان ۵۰ طبقه بالا می‌رود.
بنابراین، اگرچه قطر معتقد است جام جهانی بدون کربن خواهد بود، سازمان‌های آب و هوایی در جهان نسبت به این موضوع تردید دارند و به همین خاطر مصرف زیاد آب در ورزشگاه‌ها در کشوری که آب شیرین ندارد باعث می‌شود این جام جهانی آن طور که قبلا گفته می‌شد بی‌ضرر برای محیط زیست نباشد.
