به گزارش اقتصادآنلاین، مطالعات جدید پژوهشگران نشان می‌دهد خوردن دیروقت مواد غذایی ممکن است گرسنگی را افزایش داده، کالری سوزانده شده را کاهش و باعث تغییرات مولکولی در بافت چربی شود که در مجموع خطر چاقی را بیشتر می‌کند.
طی این مطالعات، محققان بیمارستان زنان بریگهام در بوستون، دریافتند که مصرف مواد مغذی، فعالیت بدنی، خواب و قرار گرفتن در معرض نور را در میان شرکت کنندگان در مطالعه به شدت کنترل کردند.
آنها دریافتند: تغییر در ساعات غذا خوردن تفاوت قابل توجهی در سطح گرسنگی، نحوه کالری سوزی بدن و نحوه ذخیره چربی بدن، ایجاد می‌کند.
در این زمینه بیشتر بخوانید؛
راه هایی برای پیشگیری از ابتلا به سرطان روده
طی این مطالعه فرانک شیر (Frank A. J. L. Scheer) مدیر برنامه Chronobiology پزشکی در بخش خواب و اختلالات شبانه روزی بیمارستان بریگهام به بررسی تاثیر ساعت غذاخوردن بر چاقی پرداخته و گفت: ما می‌خواستیم مکانیسم‌هایی را آزمایش کنیم که ممکن است توضیح دهد چرا دیر غذا خوردن خطر چاقی را افزایش می‌دهد.
این مطالعات نشان داده است که دیر غذا خوردن با افزایش خطر چاقی، افزایش چربی بدن و کاهش موفقیت در کاهش وزن مرتبط است. ما می‌خواستیم دلیل آن را بفهمیم.
باید توجه داشت در برخی کشورها از جمله ایالات متحده، تقریباً ۴۲ درصد از جمعیت بزرگسال چاق هستند، وضعیتی که ممکن است در شروع بیماری های مزمن از جمله دیابت و سرطان نقش داشته باشد. چاقی در سطح جهانی یک بیماری همه گیر است که بر اساس برآوردها ۶۵۰ میلیون بزرگسال را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
این تیم تحقیقاتی ۱۶ بیمار با شاخص توده بدنی در محدوده اضافه وزن یا چاق را مورد مطالعه قرار دادند. هر شرکت کننده دو پروتکل آزمایشگاهی را تکمیل کرد: یکی با برنامه‌ریزی دقیق وعده‌های غذایی اولیه و دیگری با آخرین وعده غذایی که حدوداً چهار ساعت بعد در روز برنامه‌ریزی شده بود.
بر اساس طرح آزمایشی، از روز سوم در پروتکل دیر خوری، شرکت کنندگان سه وعده غذایی خود را که در ابتدا ساعت ۱۰ صبح، ۱ ظهر و ۹ و نیم شب بود به تاخیر انداخته و چهار ساعت جا به جا کردند.
این افراد طی چند هفته قبل از شروع هر یک از پروتکل‌ها، برنامه‌های خواب و بیداری ثابتی داشتند و در سه روز پایانی قبل از ورود به آزمایشگاه، رژیم‌های غذایی و برنامه‌های غذایی یکسان را در خانه دنبال می‌کردند.
آنها در طول مطالعه به طور مرتب گرسنگی و اشتهای خود را ثبت کرده و نمونه‌های خون مکرر در طول روز از آنها گرفته شده و دمای بدن و انرژی مصرفی‌شان اندازه گیری شد.
برای اندازه گیری اینکه چگونه زمان غذا خوردن بر مسیرهای مولکولی مرتبط با نحوه ذخیره چربی بدن تأثیر می‌گذارد، محققان نمونه‌برداری از بافت چربی را از زیرمجموعه‌ای از شرکت کنندگان در طی آزمایش‌های فوق و با در نظر داشتن پروتکل‌های غذا خوردن اولیه و دیرهنگام جمع آوری کردند.
آنها دریافتند: دیر غذا خوردن به طور قابل توجهی بر گرسنگی و هورمون‌های تنظیم کننده اشتها یعنی لپتین و گرلین تأثیر می‌گذارد. در افرادی که دیر وقت غذا می‌خورند، سطوح لپتین که به بدن سیگنال می‌دهد سیر شده است، به مدت ۲۴ ساعت کاهش یافت.
از سوی دیگر وقتی شرکت کنندگان دیرتر غذا خوردند، کالری‌ها را نیز با سرعت کمتری سوزاندند که این امر باعث رشد چربی می‌شود.
