به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری تاس، «جیک سالیوان» مشاور امنیت ملی آمریکا در معرفی این سند، «دهه سرنوشت‌ساز» پیش رو را شامل دو چالش «بنیادی» توصیف کرد؛ رقابت برای «شکل دادن به آینده نظم بین‌المللی» و پرداختن به «چالش‌های فراملی» مانند تروریسم، تغییرات آب و هوایی و پاندمی‌ها.
این سیاستگذاری، روابط تیره کنونی بین ایالات متحده، روسیه و چین را به گونه‌ای مدون می‌کند که منتقدان معتقدند زمینه را برای یک جنگ سرد جدید فراهم می‌کند و «قدرت‌هایی را که حکومت اقتدارگرای با سیاست خارجی تجدیدنظرطلبانه دارند» به عنوان «مهم‌ترین چالش استراتژیک واشنگتن» می‌داند.
ایالات متحده به طور مؤثر با چین رقابت خواهد کرد؛ چینی که به عنوان «تنها رقیب هدفمندی که به شکلی فزاینده توانایی تغییر نظم بین‌المللی دارد» توصیف می‌شود، اما تعاملات خود با روسیه را به «محدود کردن» موارد «خطرناک» این کشور محدود خواهد کرد.
این دولت ظاهراً هیچ تناقضی در پیروی از این بیانیه با وعده "مشارکت با کشورها بر اساس شرایط خودشان" به جای صرفا "نگاه کردن به جهان تنها از طریق یک لنز رقابتی" نمی‌بیند؛ گرچه سند مذکور توضیح می‌دهد که چنین امتیازی فقط برای آن دسته از کشورهایی که "مایل به رسیدگی سازنده به چالش‌های مشترک در چارچوب نظم بین‌المللی مبتنی بر قوانین هستند" در دسترس خواهد بود.
سالیوان در اظهارات خود در جمع خبرنگاران تلاش کرد رقابت قدرت‌های بزرگ را که به طور فزاینده‌ای تنش‌آلود است، دوستانه توصیف کند و تاکید داشت: «ما به دنبال رقابتی نیستیم که به رویارویی یا جنگ سرد جدید ختم شود.»
دولت آمریکا اذعان می‌کند که «خط جداکننده بین سیاست داخلی و خارجی را شکسته است» و به اختیار خودش برای «دفاع از میهن، از متحدان، شرکا و منافع خود در خارج از کشور و ارزش‌های ما در سراسر جهان» برای جایگزینی قدرت دولت‌های محلی اشاره دارد.
با این حال، این سیاست تأکید می‌کند که «اتحادها و مشارکت‌های ما در سراسر جهان مهم‌ترین دارایی استراتژیک ما هستند» و متعهد می‌شود که با تزریق «دموکراسی بیشتر» به روابط خارجی آن، آنها را عمیق‌تر کند.
در حالی که در این سند به تقویت، نوسازی و گسترش ارتش ایالات متحده اشاره مکرر شده است، دولت واشنگتن به خستگی از جنگ در خاورمیانه اشاره کرده و متعهد می‌شود که «متحدان و شرکای خود را برای پیشبرد صلح و رفاه منطقه توانمند ساخته و در عین حال نیازهای این منطقه از ایالات متحده را در درازمدت کاهش بدهد.»
بایدن رسماً با اعلام پایان تعامل واشنگتن در افغانستان در سال گذشته، به طولانی‌ترین جنگ تاریخ آمریکا پایان داد اما دو حزب سیاسی اصلی واشنگتن از آن به عنوان ضعیف‌اندیشی، بی‌توجهی به متحدان محلی و در نهایت خودخواهی یاد کردند زیرا طالبان ظرف یک ماه دوباره قدرت را در افغانستان به دست آورد.
