به گزارش ایسنا، پروفسور سرجیو پاسکا و همکارانش در دانشگاه استنفورد در کالیفرنیا در مطالعه اخیرشان توده‌هایی به اندازه دانه کنجد از سلول‌های مغز انسان به نام ارگانوئید را که در یک لوله آزمایش رشد کرده بودند، برداشتند و در مغز بچه موش‌ها کاشتند.
در این تحقیق که در مجله نیچر منتشر شده است، آنها گزارش دادند که نه تنها بافت مغز انسان زنده می‌ماند، بلکه سلولها خود را در مغز موش ادغام می‌کنند و با سلول‌های مغز موش ارتباط برقرار می‌کنند. ارگانوئیدها همچنین در مغز موش به اندازه یک نخود رشد کرده بودند.
سلول‌های عصبی انسان در مغز موش، ۶ برابر بزرگتر از زمانی‌که در لوله آزمایش بودند، رشد کرده بودند.
این محققان سپس مجموعه‌ای از آزمایش‌ها را انجام دادند که نشان داد سلول‌های مغز انسان می‌توانند سیگنال‌های حسی را از شارِب‌های (شارِب به نوع ویژه‌ای از مو یا پرهای حسگر در بعضی جانوران، به‌ویژه پستانداران و پرندگان گفته می‌شود) موش دریافت کنند، همچنین می‌توانند دستورالعمل‌هایی را به قسمت‌های دیگر مغز موش ارسال کنند.
پروفسور پاسکا گفت: آنها می‌توانند ورودی حسی را دریافت کنند و در برخی از مدارهای عصبی موش نیز مشارکت دارند.
هدف این تیم تحقیقاتی، توسعه مدل‌های درون‌تنی برای مطالعه مغز انسان و بیماری‌های آن است.
مطالعه زیربنای پیچیده سلولی یا شیمیایی اختلالات مغزی مانند اوتیسم و اسکیزوفرنی در انسان بسیار سخت است. موش‌ها جانشین‌های ضعیفی برای مغز انسان هستند و تحقیق در مورد نخستی‌ها نیز از نظر اخلاقی مورد شک است.
اما محققان امیدوارند که رشد ارگانوئیدهای مغز انسان در گونه‌ای دیگر یک قدم آنها را به دیدن درون ذهن انسان نزدیک‌تر کند. به خصوص وقتی نوبت به آزمایش داروهای جدید برای بیماری‌های مغزی می‌رسد.
یکی از گام‌های واضح بعدی می‌تواند قرار دادن ارگانوئیدهای مغز انسان در نخستی‌ها باشد. مغز آنها به اندازه‌ای بزرگ است که بافت‌های مغزی بیشتری از انسان را در خود جای دهد و بافت مغزی آنها بسیار بیشتر از موش‌هایی است که به سلول‌های مغز اجازه بلوغ می‌دهند.
اما به گفته پروفسور پاسکا، این در حال حاضر یک خط قرمز است: پیوند به نخستی‌ها چیزی نیست که ما انجام دهیم یا آن را تشویق کنیم.
