این هنرمند برجسته اصفهانی ابداعات و نوآوری‌های قابل‌توجهی در این هنر انجام داد و با دستان پرتوان و هنرمند خود فلز سرد و سخت را با نقوش گل و گیاه و انگور جان بخشید. او علاقه زیادی به درخت تاک داشت و این درخت را به هنرمندان تشبیه می‌‌کرد و معتقد بود یک هنرمند واقعی هم باید همین‌طور باشد. ظریفی اعتقاد داشت: «درخت تاک مصداق یک هنرمند است و پُربارترین و افتاده‌ترین درخت‌هاست و من اکثرا تاک کار می‌کنم. کنار کارگاه من در پشت موزه خط هم درخت تاکی روی زمین افتاده بود و بعضی‌ها پاهایشان را روی شاخه‌هایش می‌گذارند و خردش می‌کنند و بعضی‌ها با آن داربست درست می‌کنند؛ هنرمند هم درست مثل درخت تاک پربارترین و افتاده‌ترین درخت‌هاست.»
ابداع روش جدیدی در قلمزنی (حرکت فلز روی فلز) که در هیچ جای جهان سابقه نداشته است، هنر مختص استاد علی ظریفی اصفهانی بود. آثاری مانند «دختران تاک»، «از کودکی تا پیری» و بسیاری دیگر، از این هنرمند فقید قلمزنی اصفهان در یادها ماندگار است. او در دانشکده پردیس اصفهان نیز مدت چند سال به آموزش هنر قلمزنی پرداخت. استاد علی ظریفی اصفهانی هنرمند را این‌گونه تعریف کرده است: «هنرمند مثل میوه می‌مانَد چون میوه تا روی درخت رسید، می‌افتد، اما هنرمند وقتی افتاد، می‌رسد. وقتی هنرمند آفرینشی انجام می‌دهد به او خیلی سخت می‌گذرد چون تا وقتی که زنده است زبان هنرمند را نمی‌فهمند. هنرمند از جامعه خودش جلو است و وقتی مُرد و سال‌ها گذشت بعد درباره او صحبت می‌کنند و تازه می‌فهمند این هنرمند چه کسی بوده و چه کارهایی انجام داده است و بعد برایش بزرگداشت و سالگرد می‌گیرند!»
