به گزارش خبرنگار تشکل های دانشگاهی خبرگزاری فارس، بسیج دانشجویی و انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شریعتی با صدور بیانیه‌ای هتاکی‌های صورت گرفته در تجمع دانشجویی روز گذشته در جوار مقبره شهدای گمنام این دانشگاه را محکوم کردند.
متن این بیانیه به شرح زیر است:
أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا یُفْتَنُونَ
آیا مردم چنین پنداشتند که به صرف اینکه گفتند ما ایمان (به خدا) آورده‌ایم رهاشان کنند و هیچ امتحانشان نکنند؟ (عنکبوت-۲)
تشکل‌های اسلامی دانشجویی (بسیج دانشجویی و انجمن اسلامی دانشجویان) مقابل دانشجویان نبوده و نیستند، بلکه اعتراض را حق طبیعی هر دانشجو می‌دانند ولو در خط اول این مطالبه‌گری تنهای تنها باشد؛ نگاه و تکیه‌گاهمان به اشتراکاتمان است. مؤلفه‌هایی که هر جریان فکری ملیت‌خواه، آن را خط قرمز خود می‌داند. همان اشتراکاتی که ظهر ۲۳ مهرماه با شعار‌های رادیکال جمعی از دانشجویان در صحن دانشکده، شاهد هتک حرمت بر آن‌ها بودیم.
با این مقدمه، سوالی ساده و البته تلخ مطرح است. در دانشکده‌ای به وسعت بیست و هفت هزار مترمربع، در حالیکه هیچ مامور نیروی انتظامی وارد دانشگاه نمی‌شود و بالاتر از آن حتی جریانی منسوب به سرکوب‌گری جلوی دانشجوی معترضی را سد نمی‌کند، جایی جز روی قبور شهدای گمنام پیدا نمی‌شود تا به اعتراض ایستاد؟ کلمه طیبه شهید خط قرمز ما و این بی‌احترامی بی‌شک جداکننده خط هتاکان و میهن‌پرستان است. مردمان هیچ سرزمینی نه از سر عادت که به خاطر غیرت، بر جان بر‌کفان خود اینگونه بی‌حرمتی نمی‌کنند.
خطاب به دانشجویانی که دغدغه مطالبه‌گری دارند چرا که می‌دانند دانشجو از تأثیرگذارترین اقشار یک جامعه است؛ دانشجو باید همواره بیدار باشد و هیچگاه به نحوی عمل نکند که عرصه را برای حضور و بروز تفرقه‌افکنان و دشمنان ملت مهیا سازد. معترض واقعی با حفظ خط قرمز‌ها و به دور از هرگونه توهین صدای اعتراض خود را بلند می‌کند، دانشجویی که ادعای روشنفکری دارد به گروه مقابل خود اجازه صحبت می‌دهد و هر زمان راه گفتگو را باز دید وارد فضای گفتمان می‌شود و برخلاف آنچه شاهد بودیم در مقابل دانشجویی از جنس خود، اما با تفکری متفاوت، هیچگاه دهان به اهانت نمی‌گشاید.
سؤال دوم ناظر بر مطالبه‌ای است از مسئولین دانشکده، چطور می‌شود در مجموعه‌ای به این وسعت، مقام مسئولی برای صحبت و مهار هیجان دانشجویان معترض در جمع آنان حضور پیدا نکند؟ محافظه‌کاری را کنار بگذارید. صریح باشید که فرزندان هر نسل نیازمند گفتگو هستند. تعاملی که به هر حال شکل می‌گیرد؛ اما به بهایی متفاوت. قیمتی که امروز زیر گنبدخانه شهدای گمنام بر مقدسات‌مان تحمیل شد را تخمین زدیم. برای هر وطن‌دوست هزینه گزافی بود. بهایی که می‌توانست در طول سال‌های تحصیل دانشجو با گفتگویی پویا و در مواجه با اساتید و مسئولان دانشگاه شکل بگیرد؛ به مراتب قابل پرداخت‌تر از جریانات صحنی‌ست؛ لکن نه تنها از ظرفیت‌ها استقبالی نشد بلکه با استدلال تعدیل هیجانات دانشجو او با دغدغه‌هایش تنها شد. چه جوانان دلسوزی که قائل به همین مقدسات هستند، ولی برای شنیده شدن با هر جریان سودجو همراه و چه ایده و اعتراض‌ها که با این فرآیند‌های غلط ذبح می‌شوند.
در پایان، اما دشمنان این سرزمین بدانند هرچند تمام همت خود را خرج کنند تا حافظان ملت را دشمنان آنان جلوه دهند، با تمام اختلاف نظر‌ها میان هر یک از ما هیچکدام‌مان بر سر ارزش‌های مشترکی نظیر امنیت و تمامیت ارضی کشور خود کوتاه نمی‌آییم و تا پای جان حافظ کشور خود و منافع آن خواهیم بود.
پایان پیام/
