به گزارش خبرنگار حماسه و مقاومت، حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی شاه‌آبادی که سال ۱۳۰۹ در قم به دنیا آمده بود، از روحانیون برجسته و تأثیرگذار سال‌های اول انقلاب اسلامی بود که طی سال‌های ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۷ در مجموع پنج بار دستگیر، یک سال و نیم را در زندان و پنج ماه را در تبعید گذراند.
او اول محرم سال ۱۳۴۸ برای تبلیغ ۱۰ روزه به روستای «کیلان» در اطراف دماوند رفت. علیرغم اخطاری که ساواک برای محتوای سخنرانی به او داده بود، روی منبر در دهه اول ماه محرم از فساد رژیم شاه، ترویج بی‌حجابی‌ها، وضعیت سینماها و مشروب‌فروشی‌ها، همچنین اسراف‌های پهلوی در جشن‌های شاهنشاهی سخن گفت.
در شب عاشورای حسینی که جمعیت زیادی برای عزاداری سید و سالار شهیدان جمع شده بودند، حاج آقا شاه‌آبادی را به ژاندارمری بردند. رئیس پاسگاه با صدای بلند همراه با لحن تحکم‌آمیزی گفت: ما چند بار به شما تذکر داده‌ایم که اول‌شخص مملکت را دعا کنید، ولی شما این کار را نکرده‌اید! حاج آقا با لحنی تند خطاب به رئیس پاسگاه گفت: من نان امام زمان (عج) را نمی‌خورم که حلیم مشدی عباس را هم بزنم!
او بالاخره از زندان و تبعید جان به در برد و پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز در مسؤولیت‌های مختلفی چون عضویت در شورای مرکزی کمیته انقلاب اسلامی، عضویت در هسته مرکزی جامعه روحانیت مبارز، نمایندگی دوره‌های اول و دوم مجلس شورای اسلامی، عضویت در هیأت منتخب امام برای بررسی عملکرد بنیاد مستضعفان در سال ۱۳۵۹ و عضویت در ستاد بسیج اقتصادی کشور فعالیت کرد. آخرین مسؤولیت او نمایندگی دوره دوم مجلس شورای اسلامی بود. سرانجام حجت‌الاسلام مهدی شاه‌آبادی در ششم اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۶۳ در جزیره مجنون و با انفجار خمپاره به شهادت رسید.
پایان پیام/
