به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از روزنامه سان، در حال حاضر ماه هر سال ۳.۸ سانتی‌متر از سیاره ما دورتر می‌شود و قبل از آن میلیاردها بار این کار را انجام داده است.
امروز، ماه بیش از ۳۸۲ هزار و ۱۶۸ کیلومتر دورتر از ما است، اما زمانی بسیار نزدیک‌تر از این بود؛ حدود ۲.۴۵ میلیارد سال پیش، کمتر از ۳۲۰ هزار کیلومتر دورتر بود.
ماه همچنین دارای اثر ترمز بر روی زمین است، به این معنی که هر چه جلوتر می‌رود، طول روز برای ما بیشتر می‌شود.
بنابراین ۲.۴۵ میلیارد سال پیش در واقع یک شبانه روز، ۱۶.۹ ساعت در مقایسه با ۲۴ ساعتی که اکنون داریم، بود.
این بدان معناست که طول یک روز کامل حتی بیشتر خواهد شد، اگرچه میلیون‌ها سال طول می‌کشد تا حتی شروع به ایجاد تغییر کند.
ما در واقع مدتی است که می‌دانیم ماه به تدریج در حال دورتر شدن است.
در طول ماموریت‌های آپولو در سال ۱۹۶۹، کارشناسان متوجه چیز عجیبی در مورد صفحات بازتابی نصب شده روی سطح ماه شدند.
بیشتر بخوانید:
در این مرحله بود که ناسا دریافت، نزدیک‌ترین همسایه ما هر سال ۳.۸ سانتی‌متر از ما دور می‌شود.
اکنون دانشمندان با مشاهده دره‌ای در استرالیا از این موضوع حمایت کرده و به گذشته‌های دور رفته‌اند. آنها لایه‌های باستانی سنگی را از پارک ملی کاریجینی در غرب کشور مورد مطالعه قرار دادند.
پروفسور جاشوا دیویس و محقق مارگریت لانتینک می‌گویند: «بسیار شگفت‌انگیز است که دینامیک منظومه شمسی گذشته را می‌توان از تغییرات کوچک در سنگ‌های رسوبی باستانی تعیین کرد.»
با این حال، یک نقطه داده مهم به ما درک کاملی از تکامل سیستم زمین-ماه نمی‌دهد. یافته‌های آنها در مجله PNAS منتشر شده است.
