به گزارش جام نیوز، عباس صفاری شاعر ایرانی پس از ابتلا به کرونا درگذشت.
صفاری در یزد متولد شد و در تهران پرورش یافت. به درخواست خود در بلوچستان خدمت کرد و سپس به استخدام بهداری اداره راه درآمد و باز هم به درخواست خود دو سال دیگر را در مناطق دور افتاده‌ای مانند دشت مغان و بندر جاسک به کار پرداخت.
رشته تحصیلی او هنرهای تجسمی بود که پیش از گرفتن مدرک آن ترک تحصیل کرده و به کار آزاد روی آورد کارنامه ادبی ـ هنری او با شعر و ترانه آغاز می‌شود، سر از طراحی و نقاشی درآورد و دیگر باره به شعر برگشت.
اولین مجموعه شعر او با عنوان «در ملتقای دست و سیب» در سال ۱۹۹۲ در کالیفرنیا چاپ شد اما «دوربین قدیمی و اشعار دیگر» را در تهران منتشر کرد و همان سال جایزه شعر امروز ایران (کارنامه) به آن تعلق گرفت.
شعرهای عباس صفاری تا کنون به چندین زبان مختلف از جمله انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی، عربی و کردی ترجمه شده است.
این شاعر سال‌های پایانی عمرش را در کالیفرنیا گذراند و از او آثاری چون: کبریت‌های خیس، دوربین قدیمی، عاشقانه‌های مصر باستان (ترجمه)، کلاغنامه، کوچه فانوس‌ها (ترجمه)، در ملتقای دست و سیب، خنده در برف و پشیمانم کن برجای مانده است.
فارس
