تسلیح کی‌یف؛ نگاهی به تلاش آمریکا برای داغ ماندن کوره جنگ اوکراین

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، نشریه آمریکایی «نیویورکر» در گزارشی تحت عنوان «بطن تلاش آمریکا برای تسلیح اوکراین» به بررسی کمک‌های نظامی و تسلیحاتی واشنگتن به کی‌یف قبل و بعد از جنگ اوکراین پرداخته است. 

در بخشی از این گزارش اذعان شده که آمریکا از اوکراین به عنوان عنصری در تقابل خود با روسیه استفاده می‌کند. طبق این گزارش، «قبل از تهاجم امسال، مقامات کی‌یف اغلب احساس می‌کردند که تشکیلات سیاسی در واشنگتن کشور آن‌ها را کمی بیش از یک بازیکن جزء در بازی ژئوپلیتیکی می‌بیند. میخائیل پودولیاک مشاور ارشد زلنسکی گفت "اوکراین به عنوان نماینده خودش در نظر گرفته نمی‌شد، بلکه تنها به عنوان یکی از عناصر متعدد در مدیریت روابط با روسیه قلمداد می‌شد"». 

به نوشته این گزارش، در زمان درگیری‌های سال ۲۰۱۴ در دونباس در شرق اوکراین، این کشور دارای ارتش عمدتاً به سبک شوروی با بوروکراسی بی‌قاعده و سخت‌افزار جنگ سرد بود. به گفته یک مقام ارشد وزارت دفاع آمریکا، «نگرانی اوباما برای دادن تسلیحات بیشتر و بهتر به اوکراین این بود که "اگر ما (اوضاع را) تشدید کنیم، روس‌ها تشدید متقابل می‌کنند و درگیری‌ها افزایش می‌یابد". بایدن که در آن زمان معاون اوباما بود تمایل بیشتری به ارائه تسلیحات داشت. به گفته این مقام آمریکایی، "او (بایدن) این موضع را داشت که اگر پوتین مجبور شود برای مادران روس توضیح دهد چرا تابوت‌ها به خانه بازمی‌گردد، این امر، روی محاسباتش اثر خواهد گذاشت"». 

طبق این گزارش، یک سلاح بود که مقامات اوکراین به طور ویژه در درخواستش سمج بودند و آن موشک ضد تانک دوش‌پرتاب جاولین بود. به گفته بن رودز معاون مشاور امنیت ملی در کاخ سفید اوباما، «جاولین تنها چیزی بود که اوکراینی‌ها فهمیدند واقعاً به آن نیاز دارند. همچنین کاملاً دفاعی بود که آن‌ها (اوکراینی‌ها) امیدوار بودند بتواند تهیه‌اش از سوی ما را آسان‌تر کند». 

به نوشته نیویورکر، «اوباما از ارائه هر گونه تسلیحات مرگبار به اوکراین خودداری کرد و تلاش‌های دولتش را به آموزش نیروهای اوکراینی در مرکزی نزدیک یافوروف در غرب اوکراین در ۱۵ مایلی مرز لهستان متمرکز کرد. مربیانی از ایالات متحده و سایر کشورهای عضو ناتو اصول تاکتیک‌های یگان کوچک را به آن‌ها آموزش می‌دادند و یک شاخه جدید از نیروهای ویژه اوکراین را تربیت کردند. اما به گفته کارول نورتروپ که در آن زمان وابسته دفاعی آمریکا در سفارت کی‌یف بود، اوکراینی‌ها بیشتر علاقه‌مند به چیزهای ما بودند تا توصیه ما و می‌گفتند "چیزهایی می‌خواهیم" و ما هم جواب می‌دادیم که "می‌خواهیم شما را آموزش دهیم"». 

به نوشته این گزارش، «ترامپ با وعده روابط بهتر با روسیه روی کار آمد که باعث نگرانی مقامات کی‌یف شد. اما دولت ترامپ ارسال موشک‌های جاولین به اوکراین را تایید کرد. اولین محموله شامل حدود ۲۰۰ موشک، ۳۷ پرتابگر، بهار ۲۰۱۸ وارد اوکراین شد. یک سال بعد، یک افشاگر ناشناس فاش کرد که ترامپ در یک تماس تلفنی رسمی با زلنسکی همتای اوکراینی خود تلویحاً گفته بود که فروش‌های بعدی جاولین می‌تواند به یک "کمک" مرتبط باشد. او می‌خواست زلنسکی یک تئوری توطئه مبهم که طبق آن، دولت اوکراین نه روسیه در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۶ آمریکا مداخله کرده بود را بررسی کند و دستور بررسی پرونده‌ای شامل فعالیت هانتر بایدن پسر جو بایدن در هیأت مدیره بوریسما شرکت انرژی اوکراینی را بدهد». 

در ادامه این گزارش آمده است: این گفت‌وگو به اولین محاکمه استیضاح ترامپ منجر شد. همچنین قفل کمک نظامی ایالات متحده برای اوکراین را باز کرد. در پی آن، کنگره آمریکا با حمایت دو حزبی تضمین کرد که بسته‌ای به ارزش ۲۵۰ میلیون دلار آزاد شد.

به نوشته نیویورکر، «زلنسکی انتخاب بایدن را فرصتی برای ازسرگیری روابط با آمریکا دید. در بهار ۲۰۲۱ روسیه شروع به جمع کردن نیروها و تجهیزات در مرز با اوکراین کرد. در ماه سپتامبر بایدن در نشست با زلنسکی در کاخ سفید، از کمک امنیتی ۶۰ میلیون دلاری شامل جاولین‌های بیشتر به اوکراین خبر داد».

 طبق این گزارش، گرچه دو رئیس‌جمهور فضایی از علاقه و دوستی متقابل را برای آینده روابط پیش‌بینی کردند، اما زلنسکی واشنگتن را بدون دریافت تعهد در خصوص دو موضوع مهم که هر دو را با بایدن در میان گذاشته بود، ترک کرد «یکی ایجاد مسیری برای پذیرش اوکراین در ناتو و دومی جلوگیری از راه‌اندازی خط لوله نورد استریم ۲ که به روسیه اجازه می‌دهد تا اوکراین را برای عرضه گاز طبیعی به آلمان و بقیه بخش‌های اروپا دور بزند». 

به نوشته نیویورکر، «نزدیک به اواخر ژانویه، بعد از دریافت هشدار آمریکا مبنی بر قصد پوتین برای حمله به اوکراین، زلنسکی چشم‌انداز جنگ را جدی گرفت. در پشت صحنه، او و سایر مقامات ارشد اوکراین از آمریکا درخواست برای تزریق قابل توجه تسلیحات می‌کردند ... اواخر ژانویه دولت آمریکا اعلام کرد بسته کمک نظامی به ارزش ۲۰۰ میلیون دلار برای اوکراین می‌فرستد که شامل ۳۰۰ موشک جاولین دیگر و برای اولین بار شامل استینگر سامانه پدافند هوایی بود». 

طبق این گزارش، هواپیماهای ترابری آمریکا حامل جعبه‌های سلاح چند بار در هفته در کی‌یف فرود می‌آمدند. دولت بایدن همچنین خلاصه ارزیابی‌های اطلاعاتی خود را از حالت طبقه‌بندی خارج کرد و هشدارهای عمومی مبنی بر قریب‌الوقوع بودن حمله همه‌جانبه روسیه به اوکراین صادر می‌کرد. بسیاری از مقامات آمریکایی معتقد بودند که زلنسکی آماده پذیرش فوریت تهدید نبود و در چند مکالمه با بایدن مسئله تاثیر منفی صحبت از جنگ بر بازار سهام اوکراین و فضای سرمایه‌گذاری آن را مطرح کرد. 

به نوشته این گزارش، در روزهای آغازین جنگ، بایدن به مقامات امنیت ملی در کاخ سفید و وزارت دفاع آمریکا گفت که ایالات متحده سه منفعت سیاسی اصلی در اوکراین دارد. یک مقام ارشد دولت بایدن این منفعت‌ها را اینطور تشریح کرد: «اول اجازه نخواهیم داد این ما را وارد جنگ با روسیه کند. دوم این که باید اطمینان یابیم می‌توانیم به تعهدات ماده پنج خود با ناتو عمل کنیم (قبل از آغاز درگیری‌ها در اوکراین دولت بایدن چند هزار نیروی اضافی را به کشورهای عضو ناتو در شرق اروپا و منطقه بالتیک فرستاد تا نشان دهد که ارتش آمریکا آماده دفاع از آن‌هاست). و سوم این بود که ما هر کاری که می‌توانیم را برای کمک به موفق شدن اوکراین در میدان نبرد انجام خواهیم داد. رئیس‌جمهور بایدن صریح بود "نمی‌خواهیم شاهد شکست اوکراین باشیم"». 

آمریکا به همراه انگلیس، جمهوری چک، لهستان و کشورهای بالتیک تسلیحات ضد تانک، سامانه پدافند هوایی همراه و تسلیحات کوچک می‌فرستادند اما برای اوکراینی‌ها این محموله‌ها ناچیز بود. آن‌ها خواستار تسلیحات بیشتر از جمله جت‌های جنگنده، تانک، (سامانه‌های) دفاع هوایی، مهمات و راکت‌های دوربرد بودند. 

به ادعای این گزارش، موفقیت‌های اولیه اوکراین باعث تغییر نگرش در واشنگتن شد. یک مقام وزارت دفاع آمریکا مدعی شد: اوکراینی‌ها نبرد خوبی داشتند که به باز شدن سدها برای کمک‌های نظامی بسیار بیشتر کمک کرد.

به نوشته نیویورکر، «با این حال، دولت بایدن هر چیزی که کی‌یف می‌خواست را به آن نداد. طبق فهرست درخواستی که در گردش بود، اوکراین به پانصد موشک جاولین در روز نیاز داشت؛ در آغاز جنگ، تولید جاولین فقط حدود دو هزار در سال بود. سایر پیشنهادها که زلنسکی و مقامات ارشد اوکراین به صورت عمومی می‌گفتند مثل منطقه پرواز ممنوع که توسط هواپیماهاو پدافند هوایی ناتو حفظ شود هم نشدنی بود». 

اوایل آوریل ارتش روسیه خروج کامل از منطقه کی‌یف را اعلام کرد که به ادعای این گزارش، اساساً اعتراف به شکست اهداف اولیه جنگی آن بود. به ادعای این نشریه آمریکایی، «روسیه حالا تاکتیک‌ها را به حمله توپخانه‌ای به دونباس، استفاده از حملات موشکی برای ویران کردن شهرها و شهرک‌ها قبل از فرستادن نیروهای زمینی به آن‌ها تغییر می‌داد. این به آن معنا بود که اوکراین به توپخانه سنگین برای خود نیاز دارد». 

به نوشته این گزارش، مشکل کاهش ذخایر مهمات با کالیبر شوروی در داخل اوکراین و یافتن آن در هر نقطه دیگری از جهان، گزینه روی آوردن به تسلیحات با کالیبر ناتو را در مقابل اوکراین قرار داد. ۲۶ آوریل وزرای دفاع بیش از ۴۰ کشور از جمله همه اعضای ناتو در پایگاه هوایی آمریکا در رامشتاین  آلمان دیدار کردند. لوید آستین وزیر دفاع آمریکا در این نشست از تداوم کمک‌های نظامی آمریکا به اوکراین خبر داد. پیش از این نشست آمریکا موافقت کرده بود ۹۰ فروند هویتزر ام ۷۷۷ را به اوکراین بفرستد، اولین باری که آمریکا توپخانه سنگین به اوکراین ارائه می‌کرد. 

با این حال به تحلیل این رسانه، «حتی با رسیدن ۹۰ سامانه هویتزر همراه با ده‌ها هویتزر سازگار با ناتو از فرانسه و آلمان، ژنرال‌های اوکراینی تخمین زدند که تعداد توپخانه روسیه هفت برابر اوکراین است. هر روز روس‌ها حدود بیست هزار گلوله شلیک و شهرهایی مثل سورودونتسک و لیسیچانسک را نابود می‌کردند».

به نوشته نیویورکر، «زلنسکی در ماه ژوئن از کشته شدن روزانه نزدیک به ۱۰۰ سرباز اوکراینی خبر داد. این سخت‌ترین لحظه جنگ برای اوکراین بود که روسیه--به طور نامنظم و با هزینه زیاد برای نیروهای خودش--دفاع اوکراین را نابود می‌کرد و هر بار یک متر از قلمروی اوکراین را تصرف می‌کرد». 

در بخشی از این گزارش در خصوص کمک اطلاعاتی واشنگتن به کی‌یف به‌رغم ادعای آمریکا مبنی بر عدم مداخله در جنگ اوکراین آمده «در ماه مه، خدمه توپخانه اوکراین با استفاده از هویتزر ام ۷۷۷ به همراه برخی از سامانه‌های دوران شوروی به گروه بزرگی از نیروهای روس که تلاش داشتند از یک پل شناور بر روی رودخانه سیورسکی دونتس عبور کنند، شلیک کردند. به نظر می‌رسد اطلاعاتی که ایالات متحده فراهم کرد به اوکراینی‌ها این امکان را داد که لحظه عبور ستون روسی را شناسایی کنند. این یکی از بزرگترین تلفات ارتش روسیه از زمان آغاز جنگ بود. ده‌ها تانک و خودروی زرهی ویران شدند و حدود ۴۰۰ سرباز روس کشته شدند». 

در ادامه این گزارش آمده است: ماه‌ها بود که اوکراین یک سامانه تسلیحاتی آمریکا را در صدر فهرست درخواست‌هایش داشت: سامانه موشکی توپخانه با تحرک بالا یا هیمارس. در حالی که هویتزر ام۷۷۷ می‌تواند قطعات توپخانه، تشکیلات نیروها، تانک‌ها و خودروهای زرهی را در عمق تاکتیکی--حدود ۱۵ مایل-- مورد اصابت قرار دهد، هیمارس می‌تواند برای اصابت به مجموعه اهداف کاملاً متفاوتی استفاده شود: انبارهای مهمات، مراکز لجستکی، سامانه‌های راداری و گره‌های فرماندهی و کنترل که تمایل به استقرار آن‌ها بسیار دورتر در پشت خطوط دشمن وجود دارد».

هیمارس روی یک کامیون استاندارد ارتش آمریکا نصب می‌شود که به آن در اصطلاح نظامی امکان «شلیک و فرار» را می‌دهد. ارتش اوکراین تنها در صورتی می‌توانست از برد گسترده هیمارس استفاده کند که سربازها اطلاعات درباره محل مورد نظر برای حمله را داشته باشند.

به تحلیل نیویوکر، معظل دولت بایدن دادن این سامانه به اوکراین نبود بلکه این بود که چه مهماتی با آن بفرستد. مقام وزارت دفاع آمریکا در این خصوص گفت این هیمارس نیست که خطر به همراه دارد، اگر به موشک‌های دوربرد تجیهز شود که به عمق خاک روسیه می‌رسد، مشکل‌ساز است. طبق این گزارش، آمریکا رسماً سیگنال داده تمام اراضی اوکراینی که از سال ۲۰۱۴ به طور «غیرقانونی» توسط روسیه اشغال شده، می‌تواند هدف هیمارس باشد. به گفته مقام آمریکایی مذکور، «ما مشخصاً (به مقامات اوکراین) نگفتیم که کریمه را (که روسیه خاک خود می‌داند و برای هدف قرار دادن آن به تجهیز هیمارس به موشک دور برد نیاز است) هدف قرار ندهید، اما بعد آن‌ها را قادر به انجام این کار نکردیم».

اولین محموله از هیمارس‌ها اواخر ژوئن به میدان نبرد در اوکراین رسید. به ادعای این گزارش، در چند روز ویدئوهایی از انفجار انبارهای تجهیزات و مهمات روسیه در خارج از دونتسک پخش شد. الکسی رزنیکوف وزیر دفاع اوکراین مدعی شد ارتش از هیمارس‌ها برای انهدام ده‌ها تاسیسات نظامی مشابه روسیه استفاده کرد. در ژوئیه سرگئی شویگو وزیر دفاع روسیه به فرماندهان روس دستور داد هدف قرار دادن تسلیحات موشکی توپخانه دوربرد دشمن با حملات با دقت بالا را در اولویت قرار دهند. دو هفته بعد روسیه گفت که شش سامانه هیمارس را منهدم کرده است. به نوشته نیویورکر، در آن زمان آمریکا در مجموع ۱۶ پرتابگر در اختیار اوکراین قرار داده بود. آلمان و انگلیس هم نُه سامانه مشابه داده بودند.

بر اساس این گزارش، «آمریکا همچنین شروع به ارائه موشک‌های ای‌جی‌ام-۸۸ هارم که از هواپیماهای نظامی شلیک می‌شوند کرد. این موشک‌ها برای حمل توسط جنگنده‌های آمریکایی مثل اف-۱۶ طراحی شده‌اند اما نیروی هوایی اوکراین راهی برای نصب آن‌ها بر روی جت‌های میگ خود کشف کرد». 

اوایل اکتبر روسیه یک سری حملات موشکی به کی‌یف و تعدادی دیگر از شهرهای اوکراین را در پاسخ به انفجار بزرگ در پلی که سرزمین اصلی روسیه را به کریمه متصل می‌کند، انجام داد. به ادعای نیویورکر، این حملات، نیروی جدیدی به درخواست‌های اوکراین برای سامانه دفاع هوایی غربی داد. اما به گفته مقام دفاعی ارشد آمریکا، چالش ارائه چنین تسلیحاتی بیش از آن که سیاسی باشد، فنی است و «سامانه‌های دفاع هوایی یدکی زیادی برای ارائه وجود ندارد».

طبق این گزارش، ارتش آمریکا قصد ندارد باتری‌های پاتریوت یا ناسام (nasams) خود--دو سامانه دفاع هوایی زمین پایه که اوکراین خواستار آن شده را--از مثلاً کره جنوبی یا خاورمیانه بیرون بکشد. آن‌ها باید ساخته و تولید شوند. با این حال، این مقام دفاعی گفت اوکراین باید دو سامانه ناسام را اواخر اکتبر یا اوایل نوامبر دریافت کند.

بر اساس این گزارش، «دولت بایدن همچنین بسته کمک نظامی به ارزش بیش از یک میلیارد دلار را اعلام کرده که کل مبلغی که آمریکا سال گذشته برای تسلیح اوکراین هزینه کرده را به ۱۶ میلیارد دلار می‌رساند. از جمله موارد کلیدی در این بسته، ۱۸ سامانه هیمارس دیگر است که بیش از دو برابر تعداد موجود در زرادخانه اوکراین است. مقامات اوکراینی اکنون چشم به مواردی دارند که به گفته آن‌ها امکان حملات متقابل تهاجمی‌تر را می‌دهد: تانک‌های مدرن استاندارد ناتو، جت‌های جنگنده مثل اف-۱۶ و سامانه موشکی تاکتیکی ارتش آمریکا atacms با برد بلند برای مورد اصابت قرار دادن مراکز لجستکی و مهمات در کریمه. 

پایان پیام/.