انتشار مستمر این روزنامه، توجه عمومی را به موضوع تبلیغات بازرگانی جلب کرد. نکته جالب درباره اولین آگهیهای مطبوعاتی این است که مستشاران و تجار خارجی، اولین آگهی‌دهندگان به مطبوعات بودند و آنان تبلیغات کالای خارجی را به وقایع اتفاقیه سپردند؛ اتفاقی که در بدو امر، نقض غرض پیدایش این روزنامه بود. اما امیرکبیر آگهیهای تجاری این کالاهای خارجی را چاپ کرد و البته از این کار، هدف مشخصی داشت. نخستین آگهی تجاری این روزنامه را فردی به نام موسیو روجیاری که یک تاجر خارجی بود، در بیست سطر و با بهای چهار قران سفارش داد: «موسیو روجیاری نام، تاجر فرنگی چندبار مال التجاره به دارالخلافه {آورده} که به فروش برساند.
در خانه الله‌ویردی آقا، نزدیک به سفارت‌خانه دولت بهیه انگلیس، در محله عباس‌آباد منزل دارد و موافق تفصیل ذیل اجناس آورده است: زنجیر ساعت از طلا و غیره؛ دستبند و غیره؛ نشان دوش صاحب منصبان نظامی؛ قوطی انفیه طلای میناکاری؛ تخت و صندلی به طرح فرنگستان، ساعت مچی؛ قمه که در دو طرف تپانچه دارد؛ ساعت نقره و طلا؛ اسباب چینی از هر قسم؛ شمع کافوری؛ باروت انگلیسی بسیار خوب؛ چتر بسیار اعلای خوب؛ قوطی موزیکان؛ دستکش از هر جوره؛ حمایل صاحب منصبان نظامی؛ گلابتون با فانوسقه و کل اسباب؛ زین و برگ فرنگی؛ پیچ بخاری؛ کاغذ الوان منقش مخمل و گلابتون برای چسباندن اتاق ها؛ گردنبند سیاه ابریشمی؛ پیراهن فرنگی و غیره از این تفصیل هم چیزهای دیگر اعلا که تازگی دارد، بسیار آورده است که بعضی تا به حال به این ولایت هیچ نیامده بود. خوانین و خاص و عام دارالخلافه را اعلام می‌کند که هر کدام مایل باشند، بیایند و تماشا کنند.»
