به گزارش همشهری آنلاین به نقل از پایگاه خبری شهر، علی ربیعی، سخنگوی دولت در آیین اختتامیه پنجمین دوره جایزه جهانی خشت طلایی تهران که عصر سهشنبه ۷ بهمن در برج میلاد تهران برگزار شد، گفت: در مسیر جشنواره به این فکر میکردم که چه بگویم و این سوال را برای خودم مطرح کردم که از شهر چه میخواهم. اولین پاسخی که بدون هیچ درنگی به ذهنم رسید این بود که حالم خوب نیست و آرامش میخواهم. صدای مته زیاد میشنوم، روزنامهها جیغ میکشند، رسانهها دائم در حال تهمت زدن هستند و در سنگینی ترافیک و پیچیدن آدمها جلوی هم بیشتر حالم گرفته میشود.
سخنگوی دولت ادامه داد: فکر کردم به عنوان کسی که در شهر زندگی میکند، بگویم از زندگی شهری دل خوش میخواهم. آدمهای سایهسار، ساختار سایهسار و نظام سایهسار میخواهم.
او با اشاره به اینکه ساختمانهایی که مثل جیغ میمانند مانند کارتنهای دی جی مون هستند، بیان کرد: از این فرصت استفاده میکنم که بگویم به تعبیری انسان سعادتمند و دل خوش اصلیترین چالش ما در شهر بزرگ است. شهر مهربان و آدمهای مهربان و آدمهای سایهسار، مهمترین مساله در شهرهاست. از مدیریت درآمد و گردش اقتصاد شهر مهمتر این است که مردم چطور راحت زندگی کنند. این موضوع به شهرداری بازنمیگردد. شهرداری ساختارهای قوی دارد.
سخنگوی دولت افزود: نه اینکه پیروز حناچی دوست من بوده بلکه در مدت مدیریت او بر شهر، مدیریت بتنی شهر به مدیریت اجتماعی تبدیل شده است و شهرداری سالم داریم. اما اگر بخواهیم یادگاری در شهرها بگذاریم و جایزه خشت طلایی را الگویی قرار دهیم، نکته مهم این است که مجموعه همه کسانی که در شهر هستند چطور میتوانند راحتتر زندگی کنند.
ربیعی گفت: ساعتهای زیاد در ترافیک هستیم، تأمین آب سالم، تأمین انرژی، اموزش و بهداشت مساله است اما مهم است که بدانیم شهر با اوقات فراغت ما چه میکند.
او به موضوع مسکن شهری اشاره کرد و گفت: حاشیهنشینی وارد سومین فاز شده است. حاشینهنشینها به شهر آمدهاند و نسل سوم حاشیهنشین از روستا وارد میشوند. اما نه آپارتماننشینها و نه حاشیهنشینها دل خوش ندارند.
سخنگوی دولت گفت: باید در یک مطالعات میان رشتهای، این موضوعات را جهتدهی کنیم تا چشمنوازی کند. نوع ارتباطات و تعاملات نیز مهم است. باید وضعیتی به وجود بیاید که در شهرها زندگی آرامی داشته باشیم. تکنولوژیهای ارتباطی میتواند کمک کند. پژوهش هم کمک نکرده که این موضوعات را در زندگی شهری دنبال کنیم. جامعه تحریمزده و شهرهای کرونازده، مردم را بیش از هر زمان دیگری نیازمند شهر آرام کرده و تهرانیها بیش از هر زمان دیگری به این امر نیاز دارند.
ربیعی گفت: پژوهش نحوه زندگی آرام در شهر مربوط به هیچ رشتهای نیست و نیاز است مطالعات میان رشتهای انجام شود. شهر بینظریه و زندگی بینظریه کار را سختتر کرده است.