به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ سرطان سینه یکی از رایج‌ترین سرطان‌ها در میان بانوان است. با وجود درمان‌ها و دارو‌های متنوعی که برای این بیماری استفاده می‌شود، متازتاز سلول‌های سرطانی به سایر اندام ها، به خصوص ریه، اصلی‌ترین علت مرگ مبتلایان به سرطان سینه است.
یکی از دارو‌های مرسوم برای درمان سرطان سینه تاموکسیفن است که یک داروی ضد استروژن محسوب می‌شود.
محققان کشور با هدف بررسی نحوه عملکرد این دارو بر ساز و کار تغییر از حالت اپی تلیال به مزانشیمال (epithelial-mesenchymal transition) _ تغییر حالتی که سلول‌های سرطانی برای جدا شدن از غده اصلی و رفتن به سایر اندام‌ها (متازتاز) انجام می‌دهند _ در بیماران مبتلا به سرطان سینه، تحقیقاتی را انجام دادند.
در این پژوهش به بررسی بیوانفورماتیک داده‌های موجود در خصوص این بیماری پرداخته شد. همچنین مسیر‌های پیام رسان سلولی، انتولوژی ژن ها، طبقه بندی بیان ژن و پروتئین‌های مرتبط با آنان مورد بررسی قرار گرفت.
در نهایت ۲۵۳ ژن که پس از استفاده از تاموکسیفن افزایش بیان داشته موجب کاهش تغییر از حالت اپی تلیال به مزانشیمال می‌شدند و ۳۰۲ ژن که با مصرف داروی مورد نظر کاهش بیان داشته و موجب افزایش تغییر از حالت اپی تلیال به مزانشیمال می‌شدند انتخاب شد.
نتایج این پژوهش که در نشریه بین المللی Journal of Medicine and Life به انتشار رسیده است، نشان داد، ژن‌های گروه اول در مسیر‌های مختلف مرگ سلول، اتصالات سلولی و سن سلولی درگیر هستند. در حالی که ژن‌های گروه دوم به مراحل مختلف چرخه سلولی مربوط می‌شوند.
نتایج این پژوهش منجر به درک بهتر ساز و کار داروی تاموکسیفن بر سرطان سینه شد؛ اما برای یافتن جزئیات بیشتر و شناسایی نقش تک تک ژن ها، ادامه پژوهش‌ها الزامی است.
گروهی از پزشکان در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشگاه علوم سلامت راجیو گاندی هند، پژوهشگاه رویان این پژوهش را به نتیجه رساندند.
