اواخر اردیبهشت‌ماه سال ۹۹ زن جوانی خبر ناپدید شدن پسر ۴ ساله‌اش به نام تیام را به پلیس اعلام کرد و گفت: پسرم برای بازی به کوچه رفته بود اما وقتی دقایقی بعد متوجه شدم که صدایش نمی‌آید، به کوچه آمدم و هرچه جست‌وجو کردم، بی‌فایده بود.
با این گزارش، مأموران با تحقیقات میدانی کار خود را آغاز کردند و سراغ دوربین‌های مداربسته محل زندگی شاکی رفتند و پس از بازبینی تصاویر دوربین‌ها متوجه شدند که تیام از سوی زنی کارتن‌خواب از جلوی خانه ربوده شده است. بررسی بیشتر و دقیق‌تر تصاویر آدم‌ربا مشخص کرد که وی از بستگان دور مادر تیام است.
با شناسایی عامل ربایش مأموران موفق شدند مریم را در حالی شناسایی و دستگیر کنند که از پسربچه خبری نبود.
در ادامه متهم به اداره آگاهی منتقل شد و گفت: چند وقتی بود که دنبال کودکی بودم تا بتوانم به واسطه آن با گدایی پول بیشتری از مردم بگیرم . تیام پسر فامیل بود و مرا می‌شناخت، او را ربودم و با او گدایی می‌کردم تا اینکه برای مصرف شیشه به نزدیکی کانال آب در جاجرود رفتیم؛ من مشغول مصرف مواد شدم و از تیام خواستم تا چند متر آن طرف‌تر بازی کند و منتظر بماند تا کارم تمام شود اما او مدام شالم را می‌کشید و گریه می‌کرد، در یک لحظه عصبانی شدم و با دستم او را به کناری هل دادم تا بتوانم مواد مصرف کنم که یک دفعه تیام داخل کانال آب افتاد. بسرعت داخل کانال پریدم تا نجاتش دهم عمق آب تا کمرم بود، اما جریان آب آنقدر زیاد بود که نتوانستم بچه را بگیرم و آب او را با خودش برد. چند روز بعد کارآگاهان دریافتند جسد تیام در رودخانه خجیر پیدا شده است.
پس از اعترافات متهم و تکمیل تحقیقات پرونده برای رسیدگی به شعبه هفتم دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد. در ابتدای جلسه دادگاه مادر تیام درخواست قصاص کرد. پس از پایان دفاعیات متهم و وکیل مدافع او قضات برای صدور رأی وارد شور شدند و وی را به قصاص محکوم کردند.
