مشکل اساسی و فعلی لبنان دخالت‌های عربستان، آمریکا و فرانسه در امور داخلی این کشور و پیروی برخی گروه های لبنانی وابسته به محور صهیونیستی - تکفیری از جمله « سمیر جعجع» رئیس گروه « نیروهای لبنانی» از سیاست ها و راهبردهای ضد مقاومت این محور است.
در سال ۱۹۸۲ که رژیم صهیونیستی به لبنان حمله کرد، رییس جمهوری وقت این کشور یعنی «بشیر جمیل»، "قوّت این کشور را در ضعف آن اعلام کرد" به این معنا که هر چقدر لبنان در مقابل دشمنانش ضعیف باشد، برای لبنانی‌ها بهتر است، ولی با ظهور غیرعلنی «جنبش حزب الله» در همین سال (که در سال ۱۹۸۵ علنی شد) و مقابله نظامی با نظامیان متجاوز رژیم صهیونیستی، مردم لبنان در عمل ثابت کردند که نقطه قوّت لبنان در قدرت آن می‌باشد، چرا که نتیجه آن ۱۸ سال بعد و با شکست ارتش رژیم صهیونیستی و خروج مفتضحانه آن از جنوب لبنان مشخص شد.
از همان زمان لبنان به دو تفکر وابسته و تفکر آزادی‌خواه تبدیل شد؛ گروه اول دو حزب "نیروهای لبنانی" به سرکردگی "سمیر جعجع" و حزب دیگر نیز یعنی "کتائب لبنان" یا همان «فالانژهای لبنان» به مسئولیت "امین جمیل" در حمله سال ۱۹۸۲ ارتش رژیم صهیونیستی به لبنان به بازوی صهیونیست‌ها در این کشور تبدیل شدند و در کنار نظامیان متجاوز صهیونیست اقدام به جنایت علیه مردم لبنان کردند. این دو حزب با چند حزب دیگر همانند «المستقبل» هم اکنون از احزاب «جریان ۱۴ مارس» به رهبری سعد حریری هستند. جریانی که کاملا وابسته به برخی کشورهای منطقه و غربی می‌باشد.
«جریان ۸ مارس» هم که به عنوان «جریان مقاومت» در لبنان شناخته می‌شود، از احزاب "جریان آزاد ملی لبنان"، «جنبش امل» و حزب الله تشکیل شده است، جریانی که ملی گرا بوده و مخالف دخالت‌های بیگانگان در امور لبنان است.
در سال‌های اخیر به ویژه شکست ارتش رژیم صهیونیستی در جنگ ۳۳ روزه سال ۲۰۰۶ از حزب الله لبنان، نقش عربستان و دخالت‌های آن در لبنان بیشتر شد و جریان ۱۴ مارس و رهبر آن یعنی سعد حریری عملا به ابزار آل سعود در لبنان تبدیل شد، به حدی که هم اکنون تشکیل دولت در این کشور با دخالت‌های آل سعود با مشکل روبه رو شده است.
منابع سیاسی لبنان به ویژه منابع وابسته به جریان ۱۴ مارس در چند ماه گذشته بارها اعلام کرده بودند که تشکیل کابینه لبنان منوط به روی کار آمدن رییس جمهوری در آمریکا می‌باشد، اما با روی کار آمدن «جو بایدن» هم معلوم شد که پیش‌بینی آنها اشتباه بوده است و تشکیل کابینه لبنان از سوی سعد حریری در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
اما مشکل اساسی لبنان به ویژه سعد حریری، وابستگی و دلبستگی جریان ۱۴ مارس به کشورهای خارجی همچون عربستان، آمریکا و فرانسه به جای مردم لبنان است و همین امر باعث شده که این کشور نتواند بر مشکلات خود فائق آید.
آخرین دخالت رژیم آل سعود در لبنان درباره چینش اعضای کابینه سعد حریری نخست‌وزیر مکلف این کشور و مخالفت با حضور وزرای حزب الله در آن می‌باشد، به نحوی که «فیصل بن فرحان» وزیر خارجه این کشور گفته است که لبنان نیاز به اصلاح سیاسی دارد و باید نیروهای حزب الله از کابینه این کشور کنار گذاشته شوند، مساله‌ای که باعث شده حریری با سردرگمی مواجه شود و او نتوانسته لیست کابینه خود را معرفی کند.
نکته بعدی این که چند وقتی است که "محمد بن سلمان" ولیعهد سعودی رقابتی بین سعد حریری و برادرش «بهاء» برای نخست‌وزیر شدن در لبنان ایجاد کرده است؛ به این معنا که اگر سعد نتواند نیروهای حزب الله را از کابینه خود کنار بگذارد، عربستان بهاء را جایگزین او خواهد کرد. البته این یک طرف مساله می‌باشد، چرا که با کنار رفتن وزرای حزب الله از کابینه حریری، حمایت این جنبش و «حزب امل» از کابینه حریری برداشته می‌شود و عملا وی نمی‌تواند رای اعتماد پارلمان و رییس جمهوری لبنان را برای تشکیل کابینه کسب کند، حال آنکه جریان آزاد ملی لبنان از اول مخالف نخست‌وزیری دوباره سعد حریری بوده است.
نکته دیگر این که در عین حال دو "حزب سوسیالیست ترقی خواه" به رهبری "ولید جنبلاط " و حزب "نیروهای لبنانی" به سرکردگی "سمیر جعجع" که هر دو از احزاب وابسته به "جریان ۱۴ مارس" هستند نیز اعلام کرده‌اند که با نخست‌وزیری دوباره حریری مخالف می‌باشند.
نخست وزیر ملی گرا و غیروابسته نیاز ضروری لبنان
لبنان در چند سال گذشته و به ویژه از تابستان سال ۱۳۹۸ با مشکلات فراوانی روبه رو بوده که فساد دستگاه اجرایی این کشور و خروج برنامه‌ریزی شده مقادیر زیادی از ذخیره ارزی و به دنبال آن استعفای سعد حریری در پنجم آبان ماه آن سال و در ادامه شیوع «ویروس کرونا» و در آخر هم انفجار مهیب بندر بیروت در تاریخ ۱۴ مرداد ماه از عمده مشکلات این کشور بوده است، انفجاری که در یک انبار حاوی دو هزار و ۷۵۰ تن «نیترات آمونیوم» صورت گرفت و نزدیک به ۲۰۰ نفر کشته و بیش از شش هزار زخمی برجا گذاشت و علاوه بر آن بسیاری از ساختمان‌های اطراف این بندر به طور کامل ویران شد که استاندار بیروت میزان خسارت‌های وارده در اثر این انفجار را بیش از ۱۰ میلیارد دلار اعلام کرد.
یکی دیگر از مشکلات مردم لبنان که در اثر انفجار بندر بیروت پیش آمد و این کشور بحران زده را بیشتر غرق در بحران کرد، استعفای "حسان دیاب" نخست وزیر ملی گرای با فشارهای جریان وابسته ۱۴ مارس و کشورهای فرانسه، آمریکا و عربستان بود که یک هفته پس از انفجار مهیب بندر بیروت اتفاق افتاد.
از دیگر مشکلات جدی و عمده لبنانی‌ها، دخالت کشورهایی همچون فرانسه، عربستان و آمریکا در امور داخلی و حمایت این کشورها از برخی جریان‌های فاسد داخلی لبنانی است، جریان‌هایی که بیشتر به منافع کشورهای یاد شده فکر می‌کنند تا به منافع لبنانی‌ها. اقدامات جنگ‌طلبانه رژیم صهیونیستی علیه لبنان نیز از دیگر مشکلات بارز این کشور و لبنانی‌ها به شمار می‌رود.
پایگاه خبری «النشره» دو روز پیش به نقل از منابع نزدیک به کاخ ریاست جمهوری لبنان گزارش داده که "میشل عون" رئیس جمهوری این کشور معتقد است که دلیل تأخیر در تشکیل دولت لبنان به مردد بودن، ناتوانی، سردرگمی و ترس "سعد حریری" نخست وزیر مکلف این کشور برمی‌گردد.
النشره همچنین اعلام کرد که بر اساس ارزیابی منابع کاخ ریاست جمهوری لبنان، سعد حریری تمایلی به حسابرسی دقیق امور مالی و بانکی کشور نشان نمی‌دهد و مخالف هرگونه محاکمه و برکناری "ریاض سلامه" رئیس بانک مرکزی لبنان است و از باز کردن پرونده‌های فساد مقامات این کشور امتناع می‌کند، چرا که برخی از نزدیکان وی نیز درگیر این پرونده‌ها هستند و او نمی‌خواهد متحدانش را تحریک کند.
این منابع خاطرنشان کردند، میشل عون به‌دنبال تشکیل دولتی است که بتواند چالش‌های لبنان را حل کند و دست‌کم در مقایسه با دولت پیشبرد امور لبنان عملکردی قابل‌قبول‌تر داشته باشد، در غیر این صورت "حسان دیاب" نخست وزیر دولت پیشبرد امور نسبت به حریری گزینه‌ای مناسب‌تر برای نخست‌وزیری است.
نکته مهمی که در این بین وجود دارد این است که هم جریان ۸ مارس و هم جریان ۱۴ مارس و هم مردم لبنان می‌دانند که سعد حریری گزینه مناسبی برای نخست‌وزیری لبنان نیست، چرا که اقدامات او لبنان را به این روز انداخته است و اگر وی بخواهد بر اجرای نظرات ولیعهد سعودی در لبنان پافشاری کند، میشل عون باید چاره دیگری برای تشکیل کابینه این کشور بیندیشد.
