همه ما دوست داریم موقع صحبت کردن بیشترین تاثیر را بر مخاطب خود داشته باشیم و این تاثیر گذاری گاهی با یک مثل معروف می تواند بسیار بیشتر از دقایق زیادی حرف زدن باشد. ضرب المثل در مورد مهمان را در پرشین وی بخوانید.
ایام نوروز و ضرب المثل هایی درباره مهمان
به مهمان همیشگی ، خوشآمد
گفته نمی شود.
ضرب المثل آلمانی
مهمان هر روزه دزد آشپزخانه است
ضرب المثل اسپانیایی
مهمان همیشگی سربار می شود.
ضرب المثل عبری
مهمان و ماهی در ظرف سه روز می گندند.
ضرب المثل ایتالیایی
برای مهمان یک روزه یک مایل به استقبالش می روند.
ضرب المثل عبری
مهمان مثل باران بوده و باران مداوم نیز کسالت بار است.
ضرب المثل عبری
چیزهایی را که یک مهمان در عرض یک ساعت می بیند ، صاحب خانه به دشواری در عرض یک سال
می بیند.
ضرب المثل آلمانی
یک مهمان ، همیشه نباید مهمان باشد.
ضرب المثل رومی
مهمان دل آزار مثل نمک برای چشم دردناک است.
ضرب المثل دانمارکی
مهمان تنها به خانه شادمان و خوشبخت می آید.
ضرب المثل برمه ای
بیرون کردن یک مهمان ، شرم آورتر از نپذیرفتن یک مهمان است.
ضرب المثل رومی
هفت روز ، نهایت عمر یک مهمان است.
ضرب المثل برمه ای
هفت روز ضیافت بوده و نه روز کشمکش است.
ضرب المثل رومی
مهمان دو خانه از گرسنگی می میرد.
ضرب المثل هندی
مهمان ناخوانده ، بلا است
ضرب المثل آلمانی
سرفه ی مهمان ، به معنای قاشق خواستن است.
ضرب المثل عبری
بهتر است که مهمان در اوج احترام ، منزل را ترک کند.
ضرب المثل آلمانی
ترک مهمان ، آرامش میزبان را به همراه دارد.
ضرب المثل مهمان روزی خودش را با خودش میآورد و بلای صاحبخانه را با خودش میبرد
این ضرب المثل در فواید و آثار مهمانداری و مهماننوازی و در نکوهش کسانی که تنگنظرند و چشم دیدن مهمان را ندارند استفاده می شود.
داستان ضرب المثل :
روزی مهمانی به کلبه محقّر مرد صاحب بصیرت وارد شد. آن مرد، مَقدم او را گرامی داشت و با وجود تنگدستی صمیمانه از وی پذیرایی کرد و آنچه داشت در طبق اخلاص نهاد و برای او آورد. مهمان با دلی شاد و خرسند از او خداحافظی کرد و رفت ولی همین که قدم از خانه بیرون گذاشت صاحبخانه از پشت مشاهده کرد که مشتی مار و عقرب و رتیل به تن او چسبیدهاند. وحشتزده به دنبال او روان شد. چون اندکی راه پیمودند و به بیابان رسیدند دید که جانوران گزنده همه از بدن او به زمین ریختند و هر یک به گوشهای گریختند و در لابهلای سنگها و بوتههای صحرایی پنهان شدند. دانست که آنچه مهمان با خود برده و در بیابان ریخته درد و بلاهای خانه او بوده است. پس خدا را شکر کرد و به خانه بازگشت.
فروم ـ راسخون