زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست / هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود / صحنه پیوسته به جاست / خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد
در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد / عشق پیدا شد وآتش به همه عالم زد
بر سر تربت ما چون گذری همتی خواه / که زیارتگه رندان جهان خواهد بود
به سراغ من اگر می‌آیید / نرم وآهسته بیایید / مبادا که ترک بردارد چینی نازک تنهایی من
مرا ببوس / که می‌روم به سوی سرنوشت
خورشید جاودانه می‌درخشد بر مدار خویش / ماییم که پا جای پای خود می‌نهیم وغروب می‌کنیم هر پسین
صادق هدایت
