شناختن آدم ها در همان نگاه اول يا چند دقيقه اول ، مثل راه رفتن گربه روي شيرواني داغ مي ماند، سخت است خيلي هم سخت است ، اما اتفاق مي افتد! راه و چاهي كه اصول روانشناسي پيش پاي ما مي گذارد، دقيقاهم راه دارد هم چاه !
چون ساده انگاري و تصميم گيري عاجلانه ، از طريق داده هاي روانشناسي هم گاهي باعث اشتباهات عجيب و غريب مي شود كه تنها از طريق تمرين و تلاش شخص و داشتن يك ديد عميق و جست وجوگر، قابل پيشگيري است .
الف) بگوييد طرفتان چي پوشيده تا بگوييم چگونه است .
اين جمله از شكسپير نيست ، فقط جمله آشنايي است كه يك محقق بسادگي مي گويد و اثبات مي كند كه حقيقت هم دارد. اينكه لباس پوشيدن ، كفش ها و حتي موبايل و خودكار آدمها شخصيت اجتماعي و فرهنگ خانوادگي شان را بازگو مي كند، هرچند بازي ساده يي نيست اما مي تواند واقعي و روزمره باشد، مثلا شما هيچ وقت به جوراب هاي طرف مقابلتان دقت كرده ايد؟
لازم نيست آن طرف مقابل ، حتما رييس شركت شما، مدير مدرسه فرزندتان يا شخصي باشد كه با او قرار كاري داريد، مي توانيد دفعه اول داده هاي ذهني تان را روي جوراب مرد يا زني كه در اتوبوس يا مترو روبرويتان نشسته است ، آزمايش كنيد!
ب ) بگوييد جورابش چه رنگي و چه جنسي است تا بگوييم چطور زندگي مي كند.
رنگها نقطه هاي روشني هستند كه يك محقق روانشناسي را در تاريكي به مقصد مي رسانند، مثل همين رنگ قرمز كه اگر احيانا رنگ جوراب فرد مقابل شما بود، مي تواند نشانه تمايل بيمارگونه به جلب محبت و توجه ديگران باشد. علاوه بر اين استفاده از رنگ قرمز نشانه بيماري هاي نهفته گوارشي و عصبي است و بيشترين تاثير را روي اطرافيان دارد.
در ضمن اگر طرف مقابل شما مرد بود و جوراب قرمز پوشيده بود، روانشناسي را بي خيال شويد و صندلي تان را عوض كنيد.
در مورد استفاده از رنگ هاي ديگر هم مي شود براحتي تك نگاري كرد، مثل رنگ خاكستري كه رنگ آدم هايي است كه مي خواهند كمتر ديده شوند يا رنگ سياه كه گرچه معمول است رنگ دلمردگي و عدم تسكين است .
ج ) جورابهايش تميزند؟ خوب نگاه كنيد!
قبول داريد كه جوراب هاي تميز، سالم و خوشرنگ مشخصه آدم هايي است كه زندگي سالم و محيطي آرام براي لباس پوشيدن دارند، گرچه آدم هاي وسواسي را بايد از اين قاعده جدا كرد، آنها علي رغم داشتن جوراب هاي تميز و خوشرنگ و درخشان ، آدم هايي عصبي و كم طاقت هستند كه با اين پا و آن پا شدن و ناخن جويدن يا نگاه هاي مستاصل و بي قرارشان قابل تشخيص اند.
د) جوراب هايش مارك دارند؟
آدم هايي كه جوراب هاي مارك دار مي پوشند، بشدت كم اعتماد به نفس و ظاهربين هستند، ميل به جلب توجه و خودنمايي در آنها به قدري بالاست كه پوشيدن يك جوراب ساده و تميز را فداي يك جوراب بوگندوي صدبار پوشيده مارك دار مي كنند، قبول كنيد كه جوراب چهارهزارتومني را هر روز نمي شود نو كرد!
د) از جورابهايش ، كارش را حدس مي زنيم !
تا اينجا شما محيط خانوادگي طرف مقابل ، شخصيت تقريبي و سطح اعتماد به نفس اش را از طريق جوراب هايش حدس زديد، اما اگر مي خواهيد بدانيد چه كاره است ، يا تقريبا در چه محيط كاري وقت مي گذارد، دوباره به جوراب هايش دقت كنيد.
آدم هايي كه كار بدني مي كنند كمتر حوصله دارند هر روز جورابهايشان را بشويند يا تعويض كنند، آنها جورابهايي سوراخ و چرك دارند و تمايلي هم به پوشاندن انگشت پايشان نشان نمي دهند، در بعضي موارد بخصوص اين گروه جورابهايشان را به كل دور مي اندازند كه به اندازه دسته اول قابل تشخيص اند. كساني هم كه كار شركت و دفتري مي كنند بيشتر اوقات جورابهاي كم رنگ و با كمترين جلب توجه در محيط كار مي پوشند كه هرچند تميز و مرتب است از يكنواختي زندگي شان حكايت مي کند
