دوران کودکی یک بار است و هیچوقت تکرار نمی شود در این
دوران یک والدین آگاه همواره بایدد به این مساله دقت داشته باشند
که کودک بتواند کودکی اش را انجام دهد تا استعدادهایش شکوفا شود
ما در این مطلب از پرشین وی به بررسی کارهایی که همه کودکان می بایست
قبل از ۱۲ سالگی امتحانش کنند و کودکان ۱۲ ساله انجام میدهند می پزدازیم.
در روزگاری نه چندان دور پاره شدن سر زانوهای شلوار پسربچهها، لباسهای گلی و خاکی، زمین خوردنها ، زخمها و
سر شکستنها همه بخشی از نگرانی هر روزه پدر و مادرهایی بود که صاحب فرزندان کوچک بودند اما با آمدن
بازیهای کامپیوتری و رواج زندگی آپارتمان نشینی دیگر خبری از بازیهای گذشته و هیاهوی کودکان نیست.
تحقیقات نشان میدهد شعاع حرکتی کودکان در طول ۴۰ سال گذشته نزدیک به ۹۰ درصد کاهش داشته است.
در گذشته کودکان ساعتها در فضاهای باز و وسیع بازی میکردند اما امروزه این فضاها به اتاقها و آپارتمانهای
کوچک محدود شده است.
بیتحرکی بچهها تا جایی پیش رفته که متخصصان سلامت کودکان فهرستی از کارهایی را تهیه کردهاند که کودکان باید تا
قبل از رسیدن به ۱۲ سالگی آنها را امتحان کرده باشند.
با کامل کردن این فهرست میتوان مطمئن بود، کودک شما حداقل بخشی از مهارتهای لازم در زندگی خود را پیدا
کرده و حداقل لذت را از دوران کودکی خود برده است.این فهرست ابتدا شامل ۴۰۰ پیشنهاد مختلف بود که با
انجام تحقیقاتی روی هزاران پدر و مادر و یادآوری خاطرات گذشته آنها از بازی کردن به دست آمد.
برای مثال بالا رفتن از درخت، ساختن یک سد ماسهای کوچک برابر جریان آب، فرستادن یک بادبادک به هوا یا
گرفتن پروانه کارهایی هستند که بسیاری از پدر و مادرهای امروزی در دوران کودکی خود تجربه کردهاند اما بعضی موارد
اشاره شده در این فهرست دشوارتر هستند و انجام آنها نیاز به اطلاعات و مهارتهای بیشتری دارد.
برای مثال روشن کردن آتش بدون استفاده از کبریت یا پیدا کردن مختصات مکانی که شما قرار دارید با کمک
فناوری «جیپیاس» موبایلها کارهای سادهای نیستند
در خاک باکتریهای خاصی وجود دارند که باعث فعال شدن قسمتهای خاصی از
مغز میشوند.
این قسمتها مسئول تولید یک ماده شیمیایی به نام «سروتونین» هستند که نقش مهمی در انجام بسیاری از فعالیتهای بدن
داشته و خواص ضدافسردگی دارند.
در بسیاری از کارهایی که در فهرست پیشنهاد شده وجود دارد، کودکان ناگزیر به رفتن به محیطهای طبیعی و تماس
با خاک هستند.
کودک حین بازی کردن به کشف محیط اطراف خود میپردازد و نخستین قدمها را برای اجتماعی
شدن بر میدارد.
تماس با محیط خارج باعث میشود دنیای کودکان وسعت بیشتری پیدا کرده و آنها با مفاهیم جدید آشنا شوند.
کودکان حین بازی کردن با شخصیتهای اجتماعی آشنا میشوند و نقش خود را بهعنوان یک فرد در آینده میشناسند.
در این زمان است که کودکان متوجه میشوند آیا شخصیت مدیر و هدایتکننده دارند یا باید تحت کنترل دیگران باشند.
۱٫
بالا رفتن از درخت۲٫
چادر زدن در طبیعت۳٫
غلتیدن از روی یک تپه سرسبز۴٫
دویدن زیر باران۵٫
ساختن و به هوا فرستادن یک بادبادک۶٫
ماهیگیری با تور و قلاب۷٫
خوردن سیبی که مستقیما از شاخه یک درخت جدا شده باشد۸٫
برف بازی کردن۹٫
کشیدن نقشه گنج۱۰٫
گل بازی کردن۱۱٫
ساختن سد برابر جریان آب۱۲٫
بازی کردن در شنهای کنار دریا۱۳٫
پریدن از روی طناب (طناب بازی کردن)۱۴٫
خوردن توت فرنگی و تمشک در طبیعت۱۵٫
رفتن به یک جزیره۱۶٫
تماشای طلوع آفتاب۱۷٫
بالا رفتن از یک کوه بلند۱۸٫
رفتن به پشت یک آبشار۱۹٫
غذا دادن به حیوانات و پرندگان۲۰٫
شکار حشراتی مانند پروانه۲۱٫
دیدن حیوانات وحشی حتی در باغوحش۲۲٫
رفتن به فضای سبز و طبیعت هنگام شب۲۳٫
کاشتن یک گل و پرورش آن۲۴٫
شنا کردن در رودخانه۲۵٫
قایق سواری کردن۲۶٫
روشن کردن آتش بدون کبریت۲۷٫
پیدا کردن مسیرهای مختلف روی نقشه و استفاده از قطبنما۲۸٫
درست کردن غذا روی آتش۲۹٫
پیدا کردن مختصات مکانی با کمک جیپیاس موبایل۳۰٫
ساختن یک خانه جنگلی
نباید استریل باشند
واضح است که نخستین نتیجه رفتن به جنگل و فضای سبز، بازی کردن در آب
و گل و بالا رفتن از درخت، کثیف شدن و تماس با باکتریها و میکروبهاست.
بر خلاف تصور بسیاری از پدر و مادرها این کار نه تنها مضر نیست بلکه به اعتقاد دانشمندان برای سلامت
بدن ضروری هم هست.تحقیقات نشان میدهد کودکانی که همیشه بعد از بازی کردن با ظاهری گرد و خاک به خانه
میآیند در آینده کمتر بیمار میشوند.
در حقیقت سیستم ایمنی بدن این کودکان بیشتر در مجاورت انواع باکتریها و عوامل بیماریزا قرار گرفته و بهتدریج خود
را برابر آنها مقاوم میکند.وسواس بیش از حد والدین و اصرار آنها به تمیز نگه داشتن کودکان باعث شده است
یک چهارم کودکان امروزی مبتلا به یکی از انواع آلرژی باشند، درحالیکه این بیماری در گذشته شیوع بسیار کمتری داشته
است.
هرچه محیط زندگی یک کودک استریلتر و ضدعفونی شدهتر باشد، به همان میزان نیز خطر ابتلا به آلرژی در او
بیشتر است.
باکتریهایی که در سیستم گوارشی ما وجود دارند علاوه بر هضم غذا وظیفه آموزش سیستم ایمنی بدن ما را نیز
بر عهده دارند.
آنها به بدن ما میآموزند که چگونه برابر عوامل بیگانه از خود دفاع کرده و واکنش نشان دهند.
این موضوع بسیار در رشد سیستم ایمنی بدن کودکان اهمیت دارد.
بهداشت و ضدعفونی کردن بیش از حد باعث میشود، ما کمتر برابر میکروارگانیسمهای مفید قرار بگیریم، به همین دلیل سیستم
گوارشی ما مانند گذشته قوی و کارآمد نیست و بسیاری از میکروبها و عوامل بیماریزا برای آن ناشناخته است.
حتما تاکنون بیماری فقر آهن به گوشتان خورده است.
همانطور که مشخص است این وضعیت در زمانی بهوجود میآید که آهن کافی به بدن نمیرسد.
فقر طبیعت هم یک حالت مشابه است که در اثر دوری بیش از حد کودکان از طبیعت و فضای سبز
بهوجود میآید و سلامت روانی کودکان را در معرض خطر قرار داده است.
گسترش شهرها، ترافیک، رواج بازیهای کامپیوتری و مشغله زیاد والدین باعث شده، کودکان امروزی به اندازه گذشته در فضای سبز
قرار نگیرند و اکثر اوقات خود را در مدرسه یا خانه سپری کنند.
زمانی که یک کودک ۹ ساله همراه با دوستان خود یک خانه جنگلی کوچک میسازد، کار گروهی را فرا میگیرد.
او با دوستانش بحث میکند، از آنها مشورت میگیرد، ممکن است با آنها به مشکل بربخورد و دیگران سعی کنند
این اختلافات را حل کنند.
تمام اینها مهارتهای ارزشمندی هستند که کودکان در دوران گذشته در سنین پایین از طریق بازی کردن فرا میگرفتند اما
متاسفانه بچههای امروزی از تمام این فرصتها محرومند و تمام وقت خود را در محیط بسته خانه سپری میکنند.
جالب است بدانید که دنیای آنها بدون بچگی چیز اعظمی کم دارد. درست مثل یک
شکل هندسی تعریف شده که قسمت بزرگی از آن را مثل سیبی گاز زده باشند.
درست است که ما باید به فکر آینده آنها باشیم درست است که فردایشان را باید
همین امروز بسازند اما باور داشته باشید که باید در میان این کلاسها و آموزشها
زمانی هم برای مهمترین حق دوران بچگی آنها در نظر بگیریم. وقتی که ما تمام
فرصت آنان را با این کلاسهای گوناگون پر میکنیم آنها به محض رسیدن به خانه
تنها باید استراحت کنند. این باعث تلنبار شدن خستگیهایشان میشود تا جایی که به صورت یک ناهنجاری بروز کند.
با تکیه بر یافته های حوزه روانشناسی کودک می توان به سادگی گفت که باور کنید
لازم نیست او حتما بهترین باشد. باور کنید لازم نیست زندگی او، در کشاکش اعداد و ارقام، در کشاکش رقابتهای دنیای ما آدم بزرگها بگذرد. بگذارید تنفس کند. بگذارید شادی را تجربه
کند و اطمینان داشته باشید که موفقیت در کنار شادی و سلامت روح اتفاق میافتد.
این «کودکی کردن» یا همان «شادی و بازی کردن» همان است که فردا قرار است
شخصیت کودک درونش را رقم بزند. خیلی از ما با بی توجهی والدین یا حتی خودمان، اجازه بالندگی به این کودک همراه را ندادهایم.
والدین محترم! پرداختن به این نیاز در بچهها شاید در ابتدا باعث عقب افتادن آنان شود
اما بعد از مدتی آنها را به چنان آرامش ژرف و پایداری میرساند که موجب شکوفا
شدن همه استعدادهای خفته و پنهان در وجودشان میشود. به این ترتیب بازدهی
امورشان افزایش مییابد و با صرف وقت و انرژی کمتر به نتایج عالی و دلخواه خود دست پیدا میکنند.
این کودکی کردن یا کودک درون فردا، بخش عاطفی وجود ماست. هر زمان احساس شادی، اندوه، خشم، ترس یا علاقه داریم، این کودک درون ما است که خود را نمایان ساخته است. وقتی احساسهایمان را به طور عمیق و آزادانه حس میکنیم و به عبارتی بازیگوش و خلاق هستیم، در واقع به کودک درونمان اجازه میدهیم سالم و فعال حضور داشته باشد.
توجه داشته باشید که این کودک به خواب و استراحت بیشتر، فشار کمتر، فرصت بیشتر برای بازی و فراغت و زمانی برای خلوت و تنهایی نیاز دارد. اگر به درستی به نیازهای کودک درونمان پینبریم چه بسا نیازش به محبت و توجه، مورد سوءتفاهم قرار بگیرد. به این معنی که به جای گوش سپردن به احساسهایش، بگذاریم پرخوری کند یا به جای ایجاد فرصتی برای بازی و تفریح به او اجازه استفاده از مواد مخدر را بدهیم یا به جای خویشتن دوستی بگذاریم با فردی نامناسب رابطه داشته باشد. در حالی که داشتن کودک درون سالم و فعال، بهترین راه برای پیشگیری از انواع فرسایش، بیماری و مشکل است.
پرورش هوش و روانشناسی کودک / jameesalamat