معمولا درد سرشانه به دلیل فشارهای مکرر بر روی آن ناحیه حاصل می شود که بسیار نا خوشایند است ما در این مطلب از پرشین وی قصد داریم نکات مهم پیرامون درمان های موثر درد سرشانه را برایتان به اشتراک گذاریم.
گرفتگیها و دردهای ناحیه سرشانه و دستها معمولا بر اثر انجام مکرر کاری ایجاد میشود که روی آن ناحیه فشار
مداوم وارد میکند.
معمولا به این گونه علائمی که در این نقطه از بدن بروز میکند، سندروم خروجی صدری (TOS) گفته میشود.
درمان سندروم خروجی صدری معمولا با اندازه گیریهای دقیق موفقیتآمیز خواهد بود، به خصوص زمانی که این عارضه در مراحل
ابتدایی تشخیص داده شود.
درمان این سندروم شامل حرکات ورزشی مختلفی است که به طور مؤثر بافتهای خروجی صدری را متسع میکنند.
این کار را با وزن دستها یا بدون آن برای کشش خروجی به وضعیت باز و کشیده انجام میدهند.
افراد ورزشهایی را برای بالا بردن شانههای افتاده و نیز برای آرام کردن عضلات اطراف خروجی صدری در خانه یا
محل کار انجام میدهند.
اغلب تغییرات موثر و پیوسته وضیعتی همراه با فیزیوتراپی، ماساژ درمانی و انجام ورزشهای خاص و استراحت کافی کفایت میکند.
دوره بهبودی ممکن است طولانی باشد، ولی مجددا با عدم رعایت حالات بدنی، مجددا عود میکند.
درمانهای سندروم خروجی صدری عبارت است از:
۱) درمان جسمانی : در این روش بیمار میآموزد که چگونه برای تقویت
عضلات شانه و باز شدن خروجی صدری حرکات ورزشی را انجام دهد و دامنه حرکات و حالات بدنی خود را
بهبود بخشد.
این حرکات ورزشی، در طول زمان، فشار وارد بر عروق خونی و اعصاب را در خروجی صدری برمیدارد.
۲) آرامش : روش هایی که باعث آرامش شما میشوند، مانند تنفس عمیق، از کشیدگی شانهها جلوگیری کرده و به
حفظ حالت جسمی در وضعیت ایدهآل کمک میکند.
۳) داروها : پزشک از داروهای مسکن، آرام کننده عضلات و داروهای ضد التهابی مانند آسپیرین و ایبوپروفن برای کاهش
التهاب و آرام کردن عضلات استفاده میکند.
کاهش درد شانه ۴) جراحی : چنانچه این نوع درمانها موثر نبود و علائم همچنان باقی بود، و یا فرد
با علائم شدید آسیب عصبی، ضعف عضلانی شدید یا درد ناتوان کننده مواجه شد، پزشک عمل جراحی را توصیه میکند.
در عمل جراحی، پزشک دنده اول بیمار را به منظور جلوگیری از گسترش آسیب وارده به اعصاب و عروق خونی
ناشی از فشردگی موجود و یا قسمتی از عضلات گردنی را برمیدارند.
یخ التهاب عضلات آسیب دیده را کاهش میدهد.
گرما نیز با افزایش گردش خون، به بهتر شدن زخم عضلات کمک میکند.
پیشگیری : بهتر است برای جلوگیری از بروز این مشکل، از انجام یک سری کارها خودداری کنید؛ مثل حرکاتی که
بدن را برای طولانی مدت در یک وضعیت ثابت قرار میدهد.
به عنوان مثال قرار دادن دستها در بالای سر به هنگام استراحت به مرور زمان میتواند باعث بروز سندروم خروجی
صدری شود.
کاهش وزن نیز در افراد چاق، کمک زیادی به جلوگیری از بروز این مشکل میکند.
از خوابیدن روی شکم هم خودداری کنید و از برداشتن اجسام سنگین بپرهیزید.
حرکات نرمشی برای رهایی از گرفتگی بعضی از حرکات نرمشی از جمله حرکات زیر میتوانند به رفع گرفتگی کمک کنند.
فراموش نکنید با انجام حرکات کششی، عروق خونی و اعصاب از کشش و فشردگی رها میشوند.
۱) شانهها را به سمت جلو و سپس به عقب برگردانید.
سپس شانهها را به عقب و بعد به جای اول یعنی وسط برگردانید.
شانهها را بالا و سر جای خود برگردانید.
۲) گردن را بر خلاف قسمت آسیب دیده کج کرده و بکشید.
در این حالت بازوی آسیب دیده را پایین و به سمت عقب نگه دارید.
۳) بازو را به همراه انگشتان به پهلو بکشید و گردن را به سمت دیگر کج کنید و سر را
به سمت دیگر بچرخانید.
بیثباتی و دررفتگی شانه زمانی اتفاق میافتد که عضلات و رباطهای شانه، در اثر فعالیتهای ورزشی، زمین خوردن بر روی دست باز و یا پیچخوردگی شدید، بیشازحد تحمل خود کشیده شده و یا پاره شوند. از علائم این عارضه میتوان به درد و یا ضعف دست و همچنین احساس لقی اشاره کرد.
پیچخوردگی و یا جداشدگی شانه زمانی اتفاق میافتد که رباطها به صورت جزئی یا کلی پاره شده و از استخوان جدا شده باشند. از علل شایع این عارضه میتوان به زمین خوردن و ضربهی مستقیم به قسمت جلو و یا بالای شانه اشاره کرد. از علائم این عارضه میتوان بدشکلی و شانه درد را نام برد.
تاندونیت شانه به معنی التهاب تاندونهای روتاتور کاف بوده و ممکن است در اثر فعالیتهای تکراری که در بالای سر انجام میشوند (مانند پرتاب توپ) ایجاد شود. تاندونهای ملتهب شده، ممکن است در بین استخوانهای کتف گیر افتاده – سندرم قفل شانه – و باعث پاره شدن روتاتور کاف شوند.
آماس کیسههای مفصلی زمانی اتفاق میافتد که تاندونیت و سندرم قفل شانه، باعث بروز التهاب در کیسههای مفصلی محافظ شانه شوند.
آسیب روتاتور کاف به پارگی و یا جدا شدن یک یا چند تاندون شانه میگویند که در سنین میانسالی تا اوایل بزرگسالی بیشترین رواج را دارد. از علائم این عارضه میتوان به درد، مشکل در بالا بردن دست و ناراحتی به هنگام خوابیدن بر روی شانهی آسیبدیده اشاره کرد.
شانهی منجمد یا کپسولیت چسبنده عارضهای است که در طی آن نمیتوان شانه را حرکت داد. در طی این عارضه، کپسول شانه ضخیم و سفت شده و همچنین ممکن است مایع سینوویال در درون مفصل کمتر از حالت عادی وجود داشته باشد. اگر پس از انجام عمل جراحی یا وارد شدن آسیب، شانه بدون حرکت باقی بماند، ممکن است عارضه تشدید شود.
استئوآرتریت یک بیماری مزمن تخریبی بوده که در طی آن غضروف و غشای مفصل تخریب شده و باعث درد و گرفتگی به هنگام حرکت کردن استخوانها بر روی یکدیگر میگردد. استئوآرتریت معمولاً در افراد بالای ۵۰ سال رخ داده و در افرادی که سابقهی خانوادگی این بیماری را دارند، بیشتر دیده میشود.
جام جم / doctorvariani