به گزارش اقتصادنیوز، روزنامه اعتماد نوشت:
هفتههاست که اعتراضات خیابانی ادامه دارد و هیچ ناظر مستقلی نمیتواند وقوع یک جنبش اجتماعی را انکار کند.
بهرغم این واقعیت، همچنان برخی تریبونداران اعتراضات را به غلیان هیجانات شهوانی و هرزگی معترضین تقلیل میدهند که خطاب و تحمیل هویتی است که واکنش خشمآگین معترضین را حتی تشدید میکند. دیگرانی هم رسانهها و ارتباطات مجازی را مقصر میدانند که بلافاصله این سوال را مطرح میکند که اگر این امر در ذات این رسانههاست چرا این رسانهها در دیگر جوامع چنین نقشی را ایفا نمیکنند.
برخی دیگر هم به قلت تعداد معترضین و بیاهمیتی آن و عجیبتر از همه انتساب اختلال شخصیت به معترضین و تجویز «رواندرمانی» اشاره میکنند، غافل از اینکه حتی با فرض اختلال شخصیتی به عنوان محرک این اعتراضها، چه پاسخی برای گستردگی یک «اختلال شخصیت» در جامعه میتوان ارایه داد؟
باید توجه کرد که گستردگی «اختلال شخصیت» در یک جامعه امری است که باید بنیانهای آن را در شرایط اجتماعی جستوجو کرد، جامعهای که چنان معوج است که تولید انبوه بیمار میکند:یک جامعه بیمار.
در چنین شرایطی راهکار رواندرمانی پلیسی و اجباری، چنان که تجارب تاریخی هم موید آن است، به چیزی غیر از خشونت در خالصترین وجه آن منجر نمیشود.
موضوع این است که این نشانیهای غلط و تکراری به راهکاری غیر از راهکارهای تکراری نمیانجامد، همان راهکارهایی که با فروکوبش خواستها، به چیزی غیر از بازگشت امر فروکوفته، و اینبار با شدتی احتمالا بیشتر منجر نمیشود.
