به گزارش خبرگزاری صدا و سیما در این کتاب، از برخی برداشت‌های سطحی و معمولاً کلاه بردارانه و عوام فریبانه پرده‌برداری شده است؛ عقل، دین، عرفان و معرفت به خوبی در آن سازگارند، چنان که هیچ کدام پیش پای دیگری ذبح نشده‌اند. توحید نیز به منزله تکیه‌گاه و مقصد عقل و عرفان، جایگاه بنیادین دارد.
برشی از اثر
در عصر عجیب و غریب کنونی، مکتب‌ها و فرقه‌های فراوانی ادعا عرفان، سلوک و توجه به ماورای طبیعت و کسب قدرت‌های روحی دارند و از عرفان هندی گرفته تا عرفان مسیحی و کلیمی و مکتب‌هایی، چون یوگا و غیره، بسیاری از آنان بدون توجه به مبدأ و معاد یا الزام به ادیان واقعی الهی، به ویژه اسلام و تشیع، خلسه‌هایی روحی و بروز بعضی کار‌های خارق‌العاده مثل خوردن آتش و ریاضت‌های نامعقول، بلکه نامشروع تحمل کردن را پیشه کرده و نامش را «عرفان» گذاشته و مریدان را به خضوع بیش از حد و پابوسی خویش کشانده‌اند. از همه خطرناک‌تر آن است که برخی از آنان به این شیوه صبغه مذهبی و رنگ اسلامی می‌دهند و اذکاری، چون «هو حق» را که مرجع ضمیرش مرشد یا حضرت علی (ع) است، به زبان می‌آورند.
سالکانی که سلوکشان بر اساس معیار‌هایی است که در کتاب خدا و سنت پیامبر (ص) و دیگر امامان معصوم (ع) آمده، در گروه «عرفان مثبت» قرار دارند. عرفان اسلامی مجموعه‌ای از عشق، محبت و خشم و نفرت‌ها و آمیزه‌ای از بسیج امکانات در راه یاری اولیای خدا علیه دشمنان اوست. در این راه، پیروان راستین اسلام، دستور‌های همه جانبه اسلامی را پذیرفتند و دنیا را وسیله و مزرعه‌ای برای آخرت ساختند.
از این رو، باید با ارائه ملاک‌های عقلانی و مدارک قرآن و سنت، مرز میان عرفان سازنده و عرفان مخرب را مشخص کنیم و انسان‌های پاک، به ویژه جوانان معنویت خواه را با این معیار‌ها آشنا کنیم.
مهم‌ترین ملاک‌های عرفان مثبت شامل دین شناسی، التزام به شریعت، انتخاب دین و مذهب صحیح، علم‌آموزی، عقل‌گرایی و خردورزی، تلاش اقتصادی و اجتماعی، کرامت نفس، کتمان سرّ است .
