به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، پنج ایالت آمریکا قرار است روز 8 نوامبر در یک رأی‌گیری درباره اینکه آیا تمامی اشکال برده‌داری غیرقانونی است یا خیر تصمیم‌گیری کنند. با آنکه متمم سیزدهم قانون اساسی آمریکا در سال 1865 برده‌داری را حذف کرد اما در بخش‌های زیادی از آمریکا بردگی یا بیگاری اجباری به شکلی دیگر، به عنوان مجازات جرم، ساری و جاری است و قانونی قلمداد می‌شود.
هر چند زندانیان در ایالات متحده ظاهراً «برده» قلمداد نمی‌شوند، اما طرفداران حذف تمامی اشکال بردگی در پنج ایالت "آلاباما"، "لوئیزیانا"، "اورگون"، "تنسی" و "ورمونت" می‌گویند که رفتارهایی که با بسیاری از کارگران زندانی می‌شود مصداق همان بردگی است.
طبق گزارش رسانه دولتی بی‌بی‌سی، نتایج این انتخابات می‌تواند زندانیان را قادر کند کار اجباری را به چالش بکشند. در حال حاضر 800 هزار نیروی کار در ازای کاری که انجام می‌دهند هیچ پولی دریافت نمی‌کنند. در هفت ایالت، کارگران زندانی هیچ دستمزدی دریافت نمی‌کنند.
ساوانا الدریج، از «شبکه ملی حذف بردگی» می‌گوید: «آدم‌های زیادی می‌پرسند چرا اسم این را بردگی می‌گذاریم؟ چون واقعا بردگی است. بعد از جنگ داخلی، آدم‌های سیاه‌پوست به عنوان بخشی از نظام کیفری و زندان به عنوان برده به کار گرفته می‌شدند.»
این عکس که در 18 آگوست 2011 گرفته شده، یک زندانبان در ندامتگاه ایالت لوئیزیانا را در حال نظارت از روی اسب هنگام بازگشت سیاه‌پوستان زندانی از کار نشان می‌دهد.
حامیان تغییر می‌گویند این قوانین استثمارگرانه‌اند و باید متوقف شوند. منتقدان از سوی دیگر می‌گویند تغییر در این قوانین امکان‌پذیر نیست و می تواند تبعات ناخواسته‌ای در نظام کیفری آمریکا به دنبال داشته باشد.
محققان مسائل حقوق بشر می‌گویند این سیستم ریشه در قرن‌ها بردگی آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار دارد. در سال‌های بعد از غیرقانونی شدن بردگی، قوانینی به تصویب رسید که هدف آن به طور مشخص سرکوب سیاه‌پوستان و فرستادن آنها به زندان‌هایی بود که باید در آنجا کار می‌کردند.
طبق نوشته بی‌بی‌سی همین حالا هم برخی از سیاه‌پوستان آمریکایی هنوز مجبور به چیدن پنبه و سایر محصولات در مزارع ایالت‌های جنوبی آمریکا هستند؛ همان‌جایی که سال‌ها پیش پدربزرگ‌هایشان برای انجام همین کار به زنجیر کشیده می‌شدند.
«کورتیس ری دیویس» که طبق نوشته بی‌بی‌سی به مدت 25 سال به اتهام قتلی که هرگز مرتکب نشد مجبور به کار رایگان در زندانی در ایالت لوئیزیانا شد می‌گوید: «ایالات متحده آمریکا هرگز یک روز بدون بردگی نداشته است.»
دیویس، کتابی درباره تجارب بردگی‌اش در یکی از بدنام‌ترین ندامتگاه‌های ایالت لوئیزیانا نوشته است.
دیویس در ندامتگاه بدنام ایالت لوئیزیانا که به یادبود برده‌های آفریقایی آنگولایی که سال‌ها قبل‌تر برای بردگی آنجا آورده می‌شدند زندان «آنگولا» لقب گرفته به انجام کارهای مختلف مجبور شد. او می‌گوید: «من 25 سال کار کردم و با 124 دلار به خانه برگشتم.»
دیویس گفته هیچ‌گاه به او بابت انجام کار بیشتر از 20 سانت در هر ساعت پول پرداخت نمی‌شد. او گفت که آن کارها بر خلاف اراده‌اش و به زور اسلحه انجام شده است. دیویس کتابی درباره تجاربش در این ندامتگاه نوشته است.
«ایننوسنت پراجکت»، سازمانی که برای تبرئه زندانیان اشتباهاً محکوم‌شده فعالیت می‌کند می‌گوید 75 درصد از زندانیان این ندامتگاه را سیاه‌پوستان تشکیل می‌دهند. آنها می‌گویند ندامتگاه «آنگولا» جایی است که بردگی آمریکایی‌های سیاه‌پوست در آنجا هرگز به پایان نرسیده است.
ساوانا الدریج، از «شبکه ملی حذف بردگی» می‌گوید: «با آنکه بردگی ممنوع شده در واقع فقط انتقال مالکیت صورت گرفته و بردگی از مالکیت شخصی و مالکیت خصوصی به بردگی تحت حمایت دولت منتقل شده است.»
سازمان تحت امر الدریج در تلاش است تعداد ایالت‌هایی را که بردگی را بدون هیچ استثنایی ممنوع اعلام کرده‌اند افزایش دهد. او در تلاش است قانونگذاران آمریکایی را متقاعد کند با تصویب قوانین مشابه، قانون اساسی آمریکا را تغییر دهند.
ایالت‌های کلرادو، نبرسکا و یوتا از سال 2018 به این سو قوانینی برای ممنوع کردن بردگی در تمامی اشکال آن وضع کرده‌اند. الدریج می‌گوید چنین جنبشی نیازمند حمایت سیاستمداران هر دو حزب است. او پیش‌بینی می‌کند در سال 2023، هجده مجلس ایالتی طرح‌هایی برای برای ممنوع کردن بردگی را به رأی خواهند گذاشت.
این طرح‌ها منتقدان زیادی هم دارند. آنها می‌گویند پرداخت دستمزد مکفی به زندانیان بسیار هزینه‌بر خواهد بود. تابستان سال جاری، رأی‌گیری در مجلس ایالتی کالیفرنیا برای حذف بندهای مربوط به بردگی از قانون به شکست خورد، زیرا دموکرات‌ها از جمله فرماندار این ایالت هشدار داد که پرداخت 15 دلار به ازای هر ساعت کار، طبق قوانین کار در این ایالت به زندانیان 1.5 میلیارد دلار هزینه در برخواهد داشت.
زندانیان در زنجیره تأمین و اقتصاد ایالت‌ها نقش به‌سزایی دارند که شنیدن درباره آنها حیرت‌انگیز خواهد بود. از آنها برای ساخت هر کالایی، از شیشه عینک گرفته، تا نیمکت‌های پارک‌ها استفاده می‌شود. آنها در فرآوری شیر، پنیر و محصولات لبنی نقش دارند و در مراکز حمایت‌های تلفنی برای مراکز دولتی و شرکت‌های بزرگ به کار گماشته می‌شوند.
دست‌کم 30 ایالت برای اجرای عملیات‌های اضطراری به هنگام وقوع بلایای طبیعی و مشکلات شهری از کارگران زندانی استفاده می‌کنند. آنها در دست‌کم 14 ایالت برای خاموش کردن آتش‌سوزی در جنگل‌های آمریکا به کار گرفته می‌شوند.
با وجود این، چنانچه در 5 ایالتی که در بالا از آنها نام برده شد سیاستمدارانِ حامیِ تغییر این وضعیت رأی بیاورند، زندگی یک شبه برای زندانیان عوض نخواهد شد. جنیفر ترنر، محقق مسائل حقوق بشری در اتحادیه آزادی‌های مدنی می‌گوید: «این همه‌پرسی‌ها برای بردگی لازمند اما کافی نیستند.»
انتهای پیام/
