"عسل" یکی از بهترین نعمت‌های الهی و فرآورده‌های طبیعی است که علاوه بر داشتن خواص داروئی، به‌دلیل دارا بودن انوع ویتامین‌ها و مواد قندی، می‌تواند به‌عنوان ماسکی مناسب برای شفافیت و شادابی پوست به‌کار رود. طبق مطالعه‌های پیشی، "عسل" در زیبائی، سابقهٔ دیرینه دارد و در ترکیب بسیاری از کرم‌ها و لوسیون‌ها نیز، به‌کار می‌رود. ترکیب دو قاشق "عسل" صاف شده با شیر ولرم و مالیدن آن بر روی پوست به‌مدت ۲۰دقیقه، شفافیت و طراوت پوست صورت را به شما هدیه می‌کند.
گفتنی است این ماده، سرشار از ویتامین‌های "آ"، "ب۱" و "ب۶" است و وجود ازت و مواد قندی نیز، آن‌را در گروه غذاهای کامل جای داده است. "بوعلی سینا"، بزرگ‌ترین پزشک مسلمان در قرن چهارم در کتاب "قانون" می‌نویسد: "عسل، اندورن را تقویت، نیرو را زیاد و اشتها را باز می‌کند." هم‌چنین در جای دیگر می‌گوید: "عسل در به‌هم آوردن زخم‌های چرکین کمک می‌کند." مصرف "عسل"، شاید قدمتی به درازای حیات انسان داشته باشد. قدیمی‌ترین اسناد پزشکی که در "مصر" کشف شده، نشان می‌ٔهد "عسل" برای درمان زخم‌های گوارشی، کلیه، چشم و دیگر اندام‌ها استفاده می‌شده است.
● ترکیبات عسل:
۱) "عسل"، مهم‌ترین منبع مواد قندی طبیعی است و تاکنون ۱۵ نوع قند در آن کشف گردیده که از مهم‌ترین آنها می‌توان به "فروکتوز" (قند میوه)، "گلوکز" (قند انگور) و قند نیشکر اشاره کرد.
۲) "عسل" به لحاظ داشتن برخی مواد تخمیری در تبادل‌های غذائی، به هضم غذا کمک می‌کند. مهم‌ترین مواد تخمیری موجود در "عسل" عبارتند از: "آمیلاز"، "کاتلاز"، "پروکسیداز" و "لیپاز"
۳) "عسل" دارای ویتامین‌های بسیاری است که از جمله مهم‌ترین آنها ویتامین "ب۱"، "ب۲"، "ب۵"، "ب۶" و ویتامین "سی"، "کا"، "ای" و "آ" می‌باشد؛ هرچند مقدار این ویتامین‌ها در "عسل" زیاد نیست، ولی کافی و مفید است؛ البته مقدار این ویتامین‌ها، بستگی به نوع شیره‌ای دارد که زنبور از گل‌ها می‌گیرد.
۴) "عسل" دارای انواع پروتئین‌ها، اسیدهای آمینه، اسیدهای آلی مانند اسید فورمیک، مشتقات کلروفیل، مقداری آنزیم، محرک‌های حیاتی و رایحه‌های معطر است.
۵) املاح معدنی در "عسل" فراوانند از جمله: کلسیم، سدیم، پتاسیم، منگنز، آهن، کلر، فسفر، گوگرد و ید.
● موارد استفاده پزشکی
بسیاری از پژوهشگران تأکید دارند که "عسل" دارای عامل‌های قوی ضدمیکروب است. از "عسل"، در موارد گوناگون، به‌صورت خوراکی و یا به‌صورت موضعی در درمان بیماری‌ها در طب اطفال، بیماری‌های گوارشی، تنفسی، چشمی، زنان و زایمان، گوش و حلق و بینی، بیماری‌های قلبی، کلیه و دستگاه عصبی استفاده شده است. شیوع انواع میکروب‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک، به‌تازگی منجر به ارزیابی مجدد روش‌های درمانی باستانی از جمله "عسل" شده است.
"عسل"، مایع ورمی (یا چرک) را جذب می‌کند و از این طریق، زخم را تمیز می‌نماید. هم‌چنین، درد و تحریک را کاهش می‌دهد و بوی نامطبوع را از بین می‌برد.
"عسل"، چربی را پائین آورده و باعث کاهش کلسترول خون می‌شود.
پژوهش‌ها نشان داده که "عسل"، حاوی مقادی زیادی آنتی‌اکسیدان است و می‌تواند با رادیکال‌های آزاد تولید شده و در بدن که به سلول‌ها آسیب می‌رساند، مبارزه کند.
منبع:مجله شادکامی و موفقیت
