به گزارش "ورزش سه"، یازده هفته ابتدایی لیگ برتر ایران تحت تاثیر عوامل مختلف و در حالی به پایان رسید که شاید نیم فصل منتهی به جام جهانی فوتبال، بسیار کمتر از حد انتظار، توجه اهالی فوتبال را به خود جلب کرد.
در چنین شرایطی که شاید لیگ برتر ضریب نفوذ خود را در افکار عمومی از دست داده بود، هواداران فوتبال نیز حساسیت کمتری به نتایج تیم محبوب خود داشتند و پس از نتایج نامناسب، فشاری کمتر از حد معمول به مدیران باشگاه‌ها و به تبع آن سرمربیان و بازیکنان وارد می‌شد.
همچنین باوجود تمام مشکلات مالی و ساختاری، در این فصل کمتر از همیشه اعتراض به کمبود امکانات و... در اظهارات اعضای تیمها دیده شده تا لیگ بیست و دوم بدون هیچ استعفایی از روی نیمکت تیمها سپری شود.
این یکی از عواملی است که باعث شده تا لیگ بیست و دوم، کمترین میزان تغییر سرمربی در 10 سال اخیر را داشته باشد. از فصل 92-93 که فوتبال ایران دوباره با شانزده تیم، لیگ برتر را برگزار کرده، در پایان 11 هفته نخست، همواره بیش از یک تغییر روی نیمکت تیمها وجود داشته اما این فصل رضا پرکاس تنها قربانی بوده است.
پرکاس البته 42 روز پیش از هدایت تیم صنعت نفت آبادان اخراج شد. او در اولین تجربه سرمربیگری لیگ برتر به هیچ وجه نتوانست تصویر مثبتی از خود به جای بگذارد و در حالی شغل خود را به فیروز کریمی واگذار کرد که نفت آبادان در پایین جدول قرار داشت.
با این حال در هفته‌های بعدی نتایج ضعیف سایر تیمها با نوعی کم‌توجهی یا تحمل همراه شد تا لیگ بیست و دوم با تنها یک تغییر به استقبال جام جهانی برود و چه بسا تا پایان نیم فصل نیز پرکاس همچنان تنها اخراجی لیگ برتر باشد.
رکورد تغییر سرمربی همچنان در اختیار فصل 94-95 است که تا این مقطع شش سرمربی استعفا داده یا شغل خود را به دلایل دیگر از دست دادد و پس از آن لیگ چهاردهم و بیست و یکم در رتبه‌های بعدی قرار دارند.
