عبدالرضا صدیق در گفت وگو با خبرنگار معارف ایرنا گفت: کتاب هایی از قدیم درباره آموزش قرآن از سوی افراد و نهادهای گوناگون نوشته شده که یک مشکل اصلی دارد. چون این کتاب ها در واقع روش تدریس نیست بلکه مجموعه ای از قواعد است. مثل این که بخواهید با یک کتاب لغت (دیکشنری) به کسی انگلیسی یاد دهید در حالی که چنین کتابی فقط مجموعه لغات است نه روش تدریس.
وی با اشاره به تجربیات خود در ۴۰ سال گذشته و اجرای طرح «بشری» افزود: در این طرح ما به سراغ قواعد روخوانی و تجوید نمی رویم و به قرآن آموزان نمی گوییم که چگونه هر حرف و لغت قرآنی را ادا کنند. این طرح یک روش تدریس است و در واقع بر اساس چهار صفحه از قرآن است که هیچ احکام و قواعدی در آن نوشته نشده و دقیقا همان کلمات قرآن به خط عثمان طه است که بر روی این برگه ها نوشته شده است.
صدیق که معتقد است این طرح کودکان هفت ساله تا افراد ۷۰ ساله را نیز شامل می شود، ادامه داد: قرآن آموزان در ۲۵ جلسه می توانند این چهار صفحه را یاد بگیرند و حتی کودکان قبل از دبستان هم می توانند آموزش ببینند.
این خادم برگزیده در بیست و هفتمین آیین ملی تکریم از خادمان قرآن کریم افزود: بحث روخوانی از نظر من یک کار زائد و اشتباه است. چون اگر کسی با ۳۰ سال سن هم بخواهد قرآن یاد بگیرد، در ابتدا به او می گویند باید روخوانی را یاد بگیرید، درحالی که چنین شخصی در دوره دبستان همه این مطالب را یاد گرفته است.
معتقدم کتاب های آموزش قرآن، فقط یک مجموعه هستند و نه روش تدریسصدیق ادامه داد: روانخوانی هم مانند روخوانی است؛ با این تفاوت که کلمات را به هم می چسبانند و از حروف قرآنی به کلمات می رسند، در حالی که در این طرح، افراد هم روخوانی و هم تجوید را با کیفیت بالا یاد می گیرند. ما به قرآن آموزان صحبتی از قواعد نمی کنیم و مثلا نمی گوییم که مخارج حروف چگونه و از کجا ادا می شود بلکه به صورت عملی نحوه تلفظ حروف را فرا می گیرند.
وی با بیان این که ۱۱ حرف از حروف عربی، با زبان فارسی مشترک است، اظهار داشت: نیازی به یادگیری این ۱۱ حرف نیست ولی در کتاب های آموزش قرآن درباره این حروف هم توضیح داده می شود. به همین دلیل معتقدم کتاب های آموزش قرآن، فقط یک مجموعه هستند و نه روش تدریس.
صدیق با ارائه گزارشی از اجرای طرح «بشری» از دی ماه سال ۸۰ تا اوایل تابستان ۹۳ گفت: در این مدت بیش از سه هزار نفر با این روش توانسته اند قرآن را یاد بگیرند و به راحتی کلام الهی را تلاوت کنند و امروز همان کسانی که با این روش قرآن یاد گرفته اند، به عنوان استاد مشغول تدریس هستند.
هدف از اجرای طرح «بشری» همگانی کردن آموزش قرآن استوی هدف از اجرای این طرح را همگانی کردن آموزش قرآن دانست و گفت: ما توانستیم این طرح را با کمترین امکانات در برخی مساجد شهرک چشمه و شهرک راه آهن اجرا کنیم و در ۲۰ سال گذشته این طرح در منطقه ۲۲ اجرا شده است و شاگردان بسیاری در حوزه قرائت و حفظ تربیت شده اند که این قرآن آموزان بعد از گذراندن دوره، به شاخه های حفظ و ترتیل و قرائت راهنمایی می شوند.
صدیق تاکید کرد: هدف ما عمومیت دادن به قرآن است. یعنی همه مردم بتوانند قرآن را یاد بگیرند درحالی که اکنون بسیاری از افرادی که حتی مدرک دیپلم یا مدرک کارشناسی دارند، قادر به خواندن قرآن نیستند اما اگر این طرح اجرا شود از هر ۱۰ به جرات می توان گفت نفر ۹ نفر به راحتی قرآن را خواهند خواند و با کلام وحی مانوس خواهند شد.
وی برگزاری مسابقات را مرحله بعد از عمومی کردن آموزش قرآن دانست و گفت: قرآن آموزان در کوتاهترین مدت بدون محدودیت سنی، به راحت ترین شکل و با بالاترین دقت می توانند قرآن را یاد بگیرند و حتی شاگردی داشتم که معلم قرآن بود و دوره های خاصی را هم گذرانده و مربی قرآن بود ولی در کلاس های ما شرکت کرد و از شیوه تدریس ما تعجب کرد که چرا تاکنون چنین روشی را یاد نگرفته بود.
صدیق همچنین روش تدریس قرآن در وزارت آموزش و پرورش را اشتباه دانست و گفت: اگر این روش ها صحیح بود، نتیجه آن اینگونه نبود که از هر ۱۰ دانش آموز ۹ نفر نمی توانند قرآن بخوانند. از ابتدای انقلاب کتاب های قرآن در مدارس شاید در حدود ۲۰ بار تغییر کرده است. یک بار رنگ آن را تغییر دادند و یک بار خط را، گاهی هم توضیحاتی را تغییر دادند و یا مطالب را کم و زیاد کردند ولی نتیجه ای حاصل نشد.
وی از طرف دیگر برگزاری مسابقات قرآن را کاری نادرست خواند و گفت: یکی از اشتباهات در فعالیت های قرآنی این است که همه چیز را به چشم مسابقات و قاری شدن می بینند و بسیاری از کارشناسان اعتراف دارند که مسابقات، تاثیر منفی در تربیت قاریان قرآن داشته است و به همین دلیل به دنبال آن هستند تا مسابقات را به شکلی دیگر برگزار کنند.
