این دیدار در حالی صورت می‌گیرد که اقتصاد هندوستان مراحل اولیه رشد انفجاری را طی کرده و در سال‌های اخیر از نرخ رشد چین نیز پیشی گرفته‌است. مورگان‌استنلی هفته گذشته در گزارشی با عنوان «چرا این دهه، دهه هندوستان است» گزارش داد که تولید ناخالص داخلی هندوستان تا سال۲۰۳۱ به ۵/ ۷تریلیون دلار خواهد رسید و سهم بخش تولید کارخانه‌‌‌‌‌‌‌ای از این رقم ۲۱درصد خواهد بود. رئیس شورای تجارت آمریکا و هندوستان، اتول کیشاپ، گسترش تجارت در مقیاس گسترده و افزایش حجم سرمایه‌گذاری میان دهلی‌نو و واشگنتن را «مسوولیت» دو کشور دانست و گفت: از نظر استراتژیک ما دارای نقاطی اساسی برای همگرایی هستیم و این مساله همگرایی در زمینه‌‌‌‌‌‌‌های اقتصادی را ناگزیر می‌کند، اما تجارت میان دو کشور دچار چالش‌هایی نیز هست، از جمله مناقشه بر سر وضع مالیات بر فولاد در آمریکا که در واکنش به آن هندوستان برای واردات موتورسیکلت‌‌‌‌‌‌‌های هارلی دیویدسون آمریکا تعرفه وضع کرد. همچنین تفاوت دیدگاه درباره تجارت دیجیتال و قوانین هندوستان برای مکان ذخیره اطلاعات اکنون سال‌ها است در مذاکرات تجاری دو کشور مانع ایجاد کرده‌است، با این‌وجود در بخشی دیگر از اهداف سفر جنت یلن به هندوستان سخن از تقویت زنجیره آسیب‌‌‌‌‌‌‌دیده عرضه جهانی با همکاری هندوستان به‌میان آمده است. به گفته یک تحلیلگر ارشد مسائل هندوستان، ریچارد روسو، آمریکا و هندوستان یک نگرانی عمده مشترک دارند: وابستگی بالا به تولیدات کارخانه‌‌‌‌‌‌‌ای و کالاهای چینی که از مواد دارویی تا تولیدات الکترونیکی را شامل می‌شود و در نتیجه با توجه به اشتیاق هر دوطرف برای قطع این وابستگی زمینه برای افزایش سطح تجارت میان دو کشور، فارغ از تفاوت دیدگاه‌‌‌‌‌‌‌های سیاسی دو کشور وجود دارد.
