ببار ای بارون ببار؛ با دلم گریه کن خون ببار…
در شبهای تیره چون زلف یار…
بهر لیلی؛ چو مجنون ببار ای بارون
دلا خون شو خون ببار؛ بر کوه و دشت و هامون ببار
به سرخی لبای سرخ یار… به یاد عاشقای این دیار
به کام عاشقای بی مزار؛ ای بارون…
ببار ای بارون ببار؛ با دلم گریه کن خون ببار…
در شبهای تیره چون زلف یار…
بهر لیلی؛ چو مجنون ببار ای بارون
ببار ای ابر بهار؛ با دلم به هوای زلف یار
داد و بیداد از این روزگار؛ ماهو دادن به شبهای تار
ببار ای بارون ببار؛ با دلم گریه کن خون ببار…
در شبهای تیره چون زلف یار…
بهر لیلی؛ چو مجنون ببار ای بارون
دلا خون شو خون ببار؛ بر کوه و دشت و هامون ببار
دلا خون شو خون ببار؛ بر کوه و دشت و هامون ببار
به یاد عاشقای این دیار؛ به کام عاشقای بی مزار… ای بارون…
ببار ای بارون ببار؛ با دلم گریه کن خون ببار…
در شبهای تیره چون زلف یار…
بهر لیلی؛ چو مجنون ببار ای بارون
