به گزارش خبرنگار مهر، استئوآرتریت شایع ترین بیماری مفصلی است که زندگی مبتلایان را با محدود کردن حرکتشان تحت تأثیر قرار می دهد.
بنابر گزارش ها تا سال ۲۰۳۰ میلادی تنها در ایالات متحده ۶۷ میلیون نفر به این بیماری مبتلا خواهند بود. زمینه ژنتیکی، آسیب های مفصلی و افزایش سن مهمترین دلایل ابتلا به این بیماری هستند.
همزمانی درد و التهاب در مبتلایان به استئوآرتریت باعث پیچیدگی درمان می شود؛ به همین دلیل درمان مؤثری که ترمیم بافت آسیب دیده را ممکن کند، تاکنون یافت نشده است.
درمان های مرسوم استئوآرتریت مانند روش های مهندسی بافت و انتقال هدفمند دارو به دلیل ساختار خاص و فشرده غضروف باعث ترمیم مؤثر آن نمی شود.
انتقال هدفمند و مؤثر ژن جهت برقراری مجدد هموستازی مناسب در بافت غضروف ضروری است. انتقال هدفمند و مؤثر ژن به غضروف، راهی برای درمان استئوآرتریت است.
دکتر محمد رضا باغبان اسلامی نژاد، دکتر فاطمه باقری و نغمه اکبری مقدم در پژوهشگاه رویان و دانشگاه تربیت مدرس طی پژوهشی به ساخت ناتو ذرات کیتوزان-کندروئیتین سولفات برای انتقال ژن به بافت غضروف پرداختند.
نانو ذرات مذکور به دلیل ساخته شدن از پلیمرهای طبیعی دارای کمترین توکسیسیته (اثر سمی) بوده و به دلیل وجود کندروئیتین سولفات به شکل مؤثری به غضروف منتقل می شوند. ژن مورد نظر به شکل پلاسمید درون نانو ذرات قرار گرفت و ذرات ایجاد شده از نظر ساختار و عملکرد بررسی شد.
نتایج این پژوهش که در نشریه بین المللی Colloids and Surfaces B: Biointerface منتشر شده است، نشان داد، جذب نانو ذرات مذکور توسط سلول ها و زنده مانی سلول ها پس از آن با نانو ذرات کیتوزان و لیپوفکتامین قابل مقایسه است.
همچنین نشان داده شد استفاده از نانو ذرات ساخته شده در این پژوهش جذب پلاسمیدها و زنده مانی سلول ها پس از آن را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد.
نتایج این پژوهش نشان داد نانو ذرات کیتوزان-کندروئیتین سولفات می توانند به عنوان ابزار مناسبی در ژن درمانی استئوآرتریت مورد استفاده قرار گیرند.
