به گزارش خبرگزاری مهر، امروز «کارگاه مجالی برای طراحانه اندیشیدن به فرصتهای شهری خیابان ولیعصر» با هدف تبدیل خیابان ولیعصر به خیابانی کامل و حرکت در مسیر ثبت جهانی با حضور ۱۴ گروه معمار و طراح شهری، در سه پنل تخصصی برگزار شد.
در پنل دوم این کارگاه طرحهایی برای اصلاح سه راه زعفرانیه، محدوده مجاور بوستان امیریه و ابتدای خیابان شهید دلپیشه، خیایان توتونچی و خیابان قلمستان، جنب پمپبنزین و ابتدای خیابان اتحادیه ارائه شد.
عبدالرضا گلپایگانی، معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران در بخشی از این کارگاه گفت: تهران شهر متروکهها است. محور فدائیان اسلام را به دلیل آن که برای ما ارزش داشت بیش از ۳۰ سال فریز کردیم و تبدیل به ظرفیتی نازا شد. پادگان ۰۶ هم همین ویژگی را دارد، چون برای ما با ارزش است جرئت نمیکنیم به آن دست بزنیم و به احتمال زیاد آن هم روزی متروکه خواهد شد.
او به اشاره وجود عناصر متعدد منفرد در تهران اشاره کرده و گفت: در تهران المانها و عناصر زیادی وجود دارد که میشود آنها را به هم متصل کرده و یک مجموعه عناصر معنادار خلق کرد.
حمیدرضا سپهری، استاد دانشگاه نیز در ادامه تاکید کرد که؛ ارتباط نقاطی که طرحها اجرا میشود، حضور مردم در تدوین و اجرای آنها، ارزش مکانی هر نقطه به اضافه اینکه شهرداری چگونه و با چه روشی میخواهد آنها را اجرا کند، اهمیت بسیار زیادی دارد.
نوید محمدرضا، تحصیل کرده مقطع دکتری شهرسازی نیز در ادامه گفت: بهتر است در طرحها، مسائل و اقداماتی که باید انجام شود به همراه نتیجه آنها مشخص باشد.
او ادامه داد: در عین حال طراحیها باید همراه با نگاه شهروندان و ساکنان بوده و مسائل در مشورت با مردم احصا شود. البته منظور از مردم، مردم واقعی هستند نه مردم انتزاعی که در همه طرحهایی که در گذشته اجرا شده به صورت غیر واقعی حضور دارند.
این کارشناس حوزه شهری با بیان اینکه کارها باید واجد فرایند بوده و فرایند را با صدای بلند اعلام کرد، تاکید کرد: باید مشخص باشد معظل یا مشکلی که مطرح میشود مربوط به کدام گروه مردمی است و اثرات آن چند نفر را پوشش میدهد. البته که در همه طرحها نمیتوانیم نظر همه را جلب کنیم.
پیمان حسین محسنی، شهردار منطقه ۱۱ به عنوان یکی از مناطق سهیم در خیابان ولیعصر نیز در این کارگاه حضور داشت.
او به طرحی که درباره ساماندهی محور راهآهن پرداخته بود اشاره کرده و گفت: اولین مشکل در محدوده راهآهن اغتشاشات بصری بود که سعی کردیم با بازطراحی میدان، ساماندهی عمقی در اطراف محدوده انجام دهیم.
او ادامه داد: در عین حال سرانههای خدماتی را تقویت کرده و بر حفظ هویت خیابان شوش، وحدت اسلامی و ولیعصر تاکید کردیم. سه سال زمان برد تا در طرح تفصیلی تغییراتی که هویت این خیابانها را در معرض تخریب قرار میداد، حذف کنیم.
شهردار منطقه ۱۱ گفت که؛ با زمینهسازیهایی ظرفیت تغییر چهره ایجاد شده حالا باید در درون آن محتوا ریخته شود.
او همچنین با تاکید بر ضرورت ارتقای کالبدی محور راهآهن و خیابان ولیعصر اظهار کرد: یکی دیگر از مشکلات محدوده بافت ریزدانه و فرسوده محدوده است که نسبت به سایر نقاط منطقه ۱۱، کمتر نوسازی و بهسازی شده است. طرحهای تشویقی و تسهیلاتی فراهم کردیم تا همزمان فرایند نوسازی نیز پیش برود.
حمید موسوی شهردار منطقه یک نیز؛ در این کارگاه علت خوب نبودن حال شهر و خیابان ولیعصر را نادیده گرفتن مردم به عنوان عنصر اصلی شهر عنوان کرد.
او گفت: تولیگری باید با شهرداری و تصدیگری با مردم باشد. طرحهای آنچنانی در بافتها مسئلهدار بدون حاضر مردم حاصلی نخواهند داشت. طرح های اشتباه محصول نگاه بالا به پایین مسوولان هستند.
شهردار منطقه یک تاکید کرد: باید سعی کنیم تخلیه جمعیت در مناطق اتفاق نیفتد و زمینه رفت و آمد مردم فراهم شود. رفتن مردم از محیطهای شهری آنها را به فضای بی دفاع شهری تبدیل میکند. طرحها با ورود جمعیت باید عملیاتی شوند و در عین حال آثار محیطهای پیرامونی بر آنها نیز مشخص باشد.
موسوی اضافه کرد: اگر بحث تقویت گردشگری درتهران است باید موضوعات ترافیکی نیز مورد توجه جدی قرار گیرد. باید شهر لجام گسیخته در اختیار خودرو را انسان محور کنیم. درعین حال زمینه حضور شهروندان را با خودرو و حمل و نقل عمومی به سمت نقاط گردشگرپذیر فراهم کنیم.
او ادامه داد: توجه به مقیاس پروژه مسئله بسیار مهمی است؛ زمانی که موزه سینما ایجاد میکنیم باید اثر ترافیکی محدوده آن را بسنجیم؟ هنرمندانی که قصد حضورشان در این موزه را داریم، خودشان در ترافیک گیر میکنند.
موسوی همچنین به رها شدن ساختمانها نیمهکار در منطقه یک اشاره کرده و گفت: مالکان بدون توجه به مسائل ایمنی ساختمانهای مجاور و در عین حال سیما و منظر شهری، ساختمانهای نیمهکاره خود را رها میکنند تا در زمانی که منافعش تامین شود اقدام به ساخت کنند.
شهردار منطقه یک گفت؛ در نهایت باید میان مشکلات و مقتضیات شهر و طرحهایی که اجرا میکنیم، ارتباط محکمی وجود داشته باشد تا به مرحله اجرا برسند.