۱۳ نوامبر ۱۹۷۱ بود که مارینر ۹ با پرواز در مدار مریخ، راه بشر به‌سوی این سیاره را هموار کرد.
مارینر ۹ در ۳۰ مه سال ۱۹۷۱ توسط موشک اطلس- سنتور پرتاب شد. موشک دقایقی پس از پرتاب، از مارینر جدا شد تا فضاپیما توسط صفحات خورشیدی خود به راهش ادامه دهد. کاوشگر ۱۶۷ روز پرواز کرد تا به فراز مریخ برسد.
تا قبل از مارینر ۹ مأموریت‌های فراوانی با هدف سیاره سرخ به فضا پرتاب شد. اما بیشتر آنها یا شکست خوردند و یا تنها از کنار سیاره گذشتند. اطلاعات دانشمندان از مریخ تا آن زمان بسیار کم و ناچیز بود. تصاویری که توسط چند مانور از این سیاره وجود داشت، نشان از دهانه‌های سطحی روی مریخ بود. بنابراین تصور همگان از سیاره سرخ، چیزی مشابه ماه بود.
مارینر ۹ با تصاویری که به زمین ارسال کرد، تصورات از مریخ را دچار تحول بزرگی کرد و نشان داد سیاره سرخ با ماه و حتی زمین بسیار متفاوت است. این فضاپیما ۹۰ روز به دور مریخ گردش کرد تا اولین قمر مصنوعی مریخ نام بگیرد.
هدف مارینر اندازه‌گیری چگالی، فشار، دما و نیز نمونه‌گیری و نقشه‌برداری از سطح مریخ بود.
این فضاپیما توانست ۷۳۲۹ تصویر را به زمین مخابره کرده و از ۷۰ درصد مریخ نقشه‌برداری کند. تصاویر ارسالی منجر به کشف کوه آتشفشانی و غول‌پیکر المپیوس شد.
مارینر ۹ نشان داد این تصور که مریخ سیاره‌ای است با دره‌های عمیق، کوه‌های آتشفشانی و کانال‌های آن (که در تصاویر سابق مشاهده شده بود)، تنها یک اشتباه بصری است.
علاوه‌بر این‌‌ها، فضاپیما از دو قمر فوبوس و دیموس نیز تصاویری تهیه کرد و دریافت که سطح هر دو قمر مورد اصابت شهاب‌ها و خرده سنگ‌های فضایی قرار گرفته است.
مارینر ۹ حدود یک سال بعد از کار افتاد و به مداری خارجی منتقل شد.
