به گزارش اقتصاد آنلاین؛ قشقرق کودک؛ یکی از مشکلات رفتاری آن‌ها هست که به روش‌های مختلف آن را نمایش می‌دهند و گاهی آن‌قدر شدید است که باعث رفتارهای نامناسب از طرف پدر و مادر می‌شود.
در این مطلب می‌خواهیم برایتان توضیح دهیم که اصلاً قشقرق کودک و علت آن چیست و در چه صورتی طبیعی هست و چطور باید با این موضوع برخورد شود؟
قشقرق کودک به معنای رفتار نامتعارف کودک به دلایل مختلف است که معمولاً هر کودکی آن را به‌نوعی نشان می‌دهد و در همه کودکان یکسان نیست. برخی از رفتارهایی که کودکان هنگام الم‌شنگه یا قشقرق از خود نشان می‌دهند عبارت هستند از:
در این زمینه بخوانید؛
چرا کودکم همه چیز را پرت می کند؟ / ۱۱راهکار مناسب برای برخورد با پرت کردن اشیا توسط کودک
جیغ کشیدن بیش از حد
پا کوبیدن به زمین
مشت و لگد زدن به زمین یا افراد نزدیک یعنی پدر و مادر
کوبیدن سر به زمین، کمد یا دیوار
خود را به زمین انداختن
گریه شدید با صدای بلند
رفتارهای کودک در حالت قشقرق خیلی شدید
حبس کردن نفس در سینه
استفراغ
قرمز شدن سفیدی چشم که خونریزی ملتحمه نام دارد.
پرخاشگری‌های غیرقابل‌کنترل
رفتارهای کودک هنگام قشقرق و الم شنگه
معمولاً قشقرق کودک به دنبال اتفاقی رخ می‌دهد که خوشایند او نبوده است و کودک نتوانسته با آن موضوع کنار بیاید؛ بنابراین لزوماً دلیل پزشکی ندارد و احتمالاً رفتاری نامناسب در محیط یا احساسی در خودش منجر به این موضوع شده است. به طور کلی دلایل رفتارهای ناهنجار کودک عبارت هستند از:
به هم خوردن ساعت خواب
گرسنگی و خستگی به مدت طولانی که او را عصبی کند.
آسیب‌های احتمالی هنگام زایمان یا ناهنجاری‌های مربوط به تولد زودهنگام
برخی اختلالات ژنتیکی مانند کاهش شنوایی؛ تأخیر در تکلم و اتیسم، آسیب و یا اختلال مغزی، تشنج و سندرم پرادر ویلی
استرس والدین یا دعوای آن‌ها جلوی کودک
داشتن علائم کمبود آهن در بدن و یا تماس با سرب
بلوغ زودرس
پرکاری مادرزادی غده فوق کلیه
قشقرق کودک با داد و فریاد و رفتارهای غیرطبیعی کودک در سنین ۱ الی ۳ سالگی به این دلیل که آن‌ها نمی‌توانند کاملاً منظور خود را به‌درستی به ما بفهمانند امری طبیعی است، البته در حدی که بتوان آن را کنترل کرد. در بچه‌های زیادی نیز این رفتارها در سنین ۱۸ ماهگی تا ۴ سالگی دیده می‌شود و در ۳ تا ۴ سالگی به اوج خود می‌رسد. به‌مرور که کودک بزرگ می‌شود و می‌تواند به‌خوبی با حرف زدن منظور خود را برساند، میزان این رفتارها نیز در صورت رفتار صحیح پدر و مادر و وجود محیطی گرم و صمیمی در خانه از بین می‌رود و جای نگرانی نیست.
معمولاً کودکان هفته‌ای یک‌مرتبه این کار را به مدت چند دقیقه انجام می‌دهند. اگر تعداد دفعات آن خیلی زیاد شد، نیاز به یک مشاور برای درمان این رفتارها و تشخیص علت اصلی آن وجود دارد.
برای درمان و کنترل بهتر این رفتار، والدین باید با کمک یک مشاور آموزش ببینند و بدانند که الم‌شنگه یا قشقرق کودک در یک محدوده سنی مشخص در کودکان کاملاً طبیعی است و فقط برای کودک آن‌ها اتفاق نیفتاده است. پس باید آن را پذیرفته و مدیریت کنند.
پدران و مادران نباید نسبت به مهارت‌های خود برای رفتار با فرزند دچار نگرانی و استرس شوند. صحبت کردن با یک مشاور به آن‌ها کمک می‌کند که بدانند چه رفتاری صحیح و چه رفتاری غلط است. این موضوع مهم است، زیرا اگر درست رفتار نکنید این ناهنجاری‌ها از بین نخواهد رفت و گاها در بزرگ‌سالی بدتر هم خواهد شد. والدین با رفتار صحیح به کودک می‌فهمانند که چطور در هنگام ناکامی و عصبانیت رفتار خود را کنترل کرده و از پرخاشگری دست بردارند.
در مدیریت کردن قشقرق کودک منظور از توجه بیشتر لوس کردن کودک یا انجام هر کاری که او دوست دارد نیست و این کار کاملاً اشتباه است. منظور از توجه این است که والدین و بخصوص مادر که مسئولیت بهداشت، خواب و غذای کودک را در بیشتر ساعات شبانه‌روز به عهده دارد نباید بدون برنامه این کار را انجام دهد.
اگر شما به‌عنوان یک مادر بخواهید هر موقع وقت کردید به فرزندتان غذا بدهید یا هر موقع کار داشتید و به هر دلیلی حوصله نداشتید او را به اجبار بخوابانید، و یا به دلیلی مثل یک مهمانی اجازه ندهید که او استراحت کند، باعث عصبانیت فرزندتان و رفتارهای بعدی او می‌شوید؛ بنابراین با توجه به مسئولیتی که به‌عنوان مادر پذیرفته‌اید باید یک برنامه برای فرزندتان داشته باشید. این برنامه باید به گونه‌ای باشد که موارد زیر رعایت شوند:
او بیش‌ازحد گرسنه نشود.
در هنگام غذا خوردن سیر نباشد.
در زمان مشخص و به‌اندازه کافی بخوابد.
بهداشت فردی او باید کاملاً و به‌موقع رعایت شود.
به‌هیچ‌وجه تنها نماند.
نکته مهم در قشقرق کودک: با انجام این کارها از فرستادن سیگنال خشم و عصبانیت به مغز کودک و رفتارهای نامناسب او تا حد زیادی جلوگیری می‌کنید.
گاهی اوقات والدین به‌اشتباه فکر می‌کنند اگر هر چیزی که کودک خواست را برایش فراهم کنند و یا هر کاری که او خواست را انجام دهند باعث می‌شوند این رفتارها کمتر شود. باید بدانید که این کار نه‌تنها قشقرق کودک را کم نمی‌کند بلکه آن را تقویت هم می‌کند. درواقع کودک می‌آموزد که برای رسیدن به هر خواسته‌ای می‌تواند رفتارهای نامناسب و پرخاشگرانه از خود نشان دهد تا به خواسته مورد نظرش برسد. این رفتار حتی می‌تواند تا بزرگ‌سالی نیز در او ادامه پیدا کند.
اگر پدران و مادران به‌خوبی نسبت به رفتارهایی که باید در این شرایط انجام دهند آگاهی داشته باشند، در برابر آن‌ها تسلیم نشده و کاری که صحیح است و به کودک و خانواده در آینده آسیب نمی‌زند را انجام می‌دهند.
اگر بتوانید حواس کودک خود را نسبت به موضوعی که باعث الم‌شنگه او می‌شود پرت کنید، از قشقرق او جلوگیری خواهید کرد. همچنین می‌توانید او را از محیطی که ممکن است در این‌گونه رفتارهای کودک تأثیر گذاشته باشد خارج کنید. برخی کودکان نسبت به سروصدای زیاد یا برخی تصویرها عکس‌العمل نشان می‌دهند که در این صورت بهتر است این موارد را از آن‌ها دور کنید تا باعث آزارشان نشود.
همچنین باید برنامه و کارهای روزمره کودک را مرور کنید تا بدانید آیا خواسته ضروری او نادیده گرفته‌شده است یا تنها یک بهانه‌جویی بی‌مورد است؟ گاهی کودکان در روز فعالیت بیشتری دارند و زودتر خسته می‌شوند. در این حالت باید زودتر به رخت خواب بروند و استراحت کنند تا دچار عصبانیت نشوند.
ایجاد استرس در کودک مثل‌اینکه اگر غذایت را نخوری فلان کار را می‌کنم یا وقتی غذا می‌خوری نباید دست به اسباب‌بازی‌هایت بزنی! نیز می‌تواند دلیلی برای ایجاد داد و فریاد از طرف کودک باشد. اگر استرسی را در کودک خود شناسایی کردید باید برنامه خود را تغییر دهید تا آن را رفع کنید. برنامه‌ریزی منظم برای نیازهای روزانه کودک نیز از راه‌های ساده و موثر برای کنترل خشم کودکان است.
قشقرق، عوارض جدی خاصی بخصوص از نظر فیزیکی برای کودک ایجاد نمی‌کند؛ اما درصورتی‌که پدرها و مادرها رفتار صحیحی نداشته باشند و یا در هر بار که این اتفاق می‌افتد سر کودک فریاد بزنند، او را تهدید کنند یا تنبیه بدنی برای کودک انجام دهند می‌تواند آسیب‌های رفتاری خطرناکی به او وارد کند که حتی در بزرگ‌سالی نیز همراه او باشد.
رفتار پدر و مادر و محیط خانه مؤثرترین عامل در همه واکنش‌های خوب و بد یک کودک است. اگر ما به‌عنوان بزرگ‌تر و والدین کودک آموزش‌های لازم برای تربیت و رفتار صحیح با کودکمان را ببینیم و آگاهانه با آن‌ها رفتار کنیم، واکنش‌های درستی هم از طرف کودک مشاهده می‌کنیم و ناهنجاری‌های کودکانه تا حد زیادی فروکش می‌کند. یادتان باشد در تمام لحظات خوب و بد با فرزندتان دوست باشید تا همه‌چیز بهتر کنترل و مدیریت شود.
