فوتبال از اواخر دوره قاجار به ایران وارد شد و نخستین تیم‌های غیررسمی فوتبال نیز همان‌موقع تشکیل شد و البته پس از سال ۱۳۰۰ بود که تیم‌های باشگاهی فوتبال به‌تدریج در ایران زیاد شدند.
تا آن‌موقع از تیم ملی هم خبری نبود اما یک «تیم فوتبال ایران» بود که به مسابقات خارجی رفت و ماجرایش این بود: «از سال ۱۲۹۵ و با حضور دانشجویان به خارج رفته و بازگشت آنها به کشور از جمله حسین صدقیانی، احمدعلی‌خان سردار، عزیزالله افخمی، هدایت کلانتر و مدیریت پر تلاش میرمهدی‌خان ورزنده، ابوالفضل صدری و اسعدالسلطنه راستکار فوتبال رونق گرفت تا اینکه در سال ۱۳۰۵ قرار شد تیمی به دعوت جمهوری قفقازیه شوروی به باکو سفر کند...
بیشتربخوانید
هیأت مروجین ورزش [وزارت ورزش آن روزگار] با پذیرفتن دعوت هیأت بادکوبه، انتخاب بهترین بازیکنان را به مجمع ترقی و ترویج فوتبال [فدراسیون فوتبال آن روزگار] سپرد. مجمع از بهترین بازیکنان کلوب‌های فوتبال تهران شامل کلوپ تهران، کلوپ توفان و کلوپ اسپورت ارامنه دعوت کرد تا برای امتحان... در زمین لینچ [زمین فوتبال انگلیسی‌های مقیم تهران] با [تیم] کلوب کلنی انگلیسی مسابقه دهند. این نفرات در ۲ بازی با نتایج ۵-۳ و ۳-۱ کلنی انگلیس را شکست دادند و در روز بعد نفرات اعزامی به بادکوبه مشخص شدند.
این تیم با بودجه ۴۰۰ تومانی، ابتدا به کرج و سپس به قزوین، رودبار و از آنجا به رشت رفت. بعد از اقامتی کوتاه در گراندهتل رشت به بندرانزلی رفته و از آنجا با کشتی به بادکوبه سفر کرد. در این سفر تیم ایران ۳ مسابقه برگزار کرد و ۴-۳ نتیجه را به تیم اینترناسیونال جمهوری آذربایجان شوروی واگذار کرد، بدون گل با تیم دانشگاه بادکوبه مساوی کرد و در بازی سوم ۳-۱ به دینامو بادکوبه باخت».
شاید خیلی از علاقه‌مندان فوتبال نیز ندانند که آن‌موقع با وجود تأسیس فیفا ولی مسابقات بین‌المللی فوتبال هنوز رسمی نبود و شرایط فوتبال جهان این‌طوری بود: «در آن زمان هیچ سرود و بنیاد رسمی از طرف فیفا وجود نداشت و بسیاری از مسابقات تیم‌های اروپایی نیز با شرایط مشابه با مسابقه ایران با قفقازیه (منتخب آذربایجان، ارمنستان و گرجستان) برگزار می‌شد».
عکس یادگاری اعضای «نخستین تیم فوتبال ایران»
