اشعار روز عرفه (6)

شعر روز عرفه

یا حسین اِبن علی اُخرُج اِلی ارضِ البَلا

قَد یَراکَ اللٌهُ مَقتولاً بِاَّرضِ الکربلا

مِن سُیوفِ الخَصمِ مَطروحاً و مُلقاً فِی الثٌرا

جسمِ تو صد چاک چاک و رأسِ تو گردد جدا

اشکِ خون بارد امروز در فرازِ هر دعا

شد توسل با دل و جانش به درگاهِ خدا

بار اِلها! این حسین و این تو و اَمرِ قضا

هر چه باشد با دل و جانم رضایم بر رضا

ناگه از جانِ رسالت بر وی آمد این ندا

میوه ی جانِ پیمبر حجِ خود را کن رها

قُرهًُ العَینِ من ای فرزندِ زهرایِ بتول

باید این حجِ تو در کرببلا گردد قبول

باید از داغِ تو گردد سینه ی زینب ملول

غارتِ بیگانه گردد خیمه ی آلِ رسول

یا حسین اِبن علی اُخرُج اِلی ارضِ البَلا

قَد یَراکَ اللٌهُ مَقتولاً بِاَّرضِ الکربلا

مِن سُیوفِ الخَصمِ مَطروحاً و مُلقاً فِی الثٌرا

جسمِ تو صد چاک چاک و رأسِ تو گردد جدا

چون خدا خواهد ببیند تا تو را صد پاره تن

ظالمان غارت کنند از پیکرِ تو پیرَهن

در دلِ دشت و بیابان بی حنوط و بی کفن

تا بتازند نعلِ سُمِ اسبها را بر بدن

تا حسین عزمِ سفر کرده به سویِ کربلا

تا ز لب جاری نموده ذکر تسبیح و ثنا

بانگِ حُزّانِ ملائک از منا تا کربلا

تا به گوشِ کعبه و تا زمزم و سعی و صفا

زین مصیبت ناگهان عرشِ خدا لرزان شده

سوزِ این هجرت وجودِ جبرئیل نالان شده

فاطمه در اشک و آه و مرتضی گریان شده

بر حسینش نوحه گر پیغمبرِ سبحان شده

آن امامِ عشق گوید زینب و عباس من

جمله هم پیمان شویم ای لاله های یاسِ من

کن علُم بر پا برادر ماهِ نیک اَنفاسِ من

زینبِ محمل سوارم ای گُلِ احساسِ من

یا حسین اِبن عَلی اُخرُج اِلی ارضِ البَلا

قَد یَراکَ اللٌهُ مَقتولاً بِاَرضِ الکربلا

مِن سُیوفِ الخَصمِ مَطروحاً و مُلقاً فِی الثٌرا

جسمِ تو صد چاک چاک و رأسِ تو گردد جدا!

هستی محرابی

اشعار روز عرفه 

هر سال عرفه دلم می‌گیره

 از هجر تو دم به دم می‌گیره

آشفته و بی‌قرار و خسته

بازم دلامونو غم می‌گیره

توی شب غم سحر نیومد

امید چشای تر نیومد

بازم منم و چشم انتظاری

خورشید من از سفر نیومد

دلتنگی‌مو جمعه‌ها میارم

تو محراب جمکران می‌بارم

اما همه آرزومه آقا

 آخر رو پای تو سر بذارم

لب تشنه ولی تشنه‌ی نورم

احساس می‌کنم که از تو دورم

باشه دل من شبیه سنگه

اما برا تو سنگ صبورم

دلخسته‌ام از فراق و غربت

 کاشکی دعاهام بشه اجابت

کاشکی یه شب جمعه بیائی

در سایه‌ی تو بریم زیارت

وقتی تو حرم قیامتیه

وقتی که شب زیارتیه

آتیش می‌گیره دل از فراقش

سهم دل من بی‌طاقتیه

بی‌تاب بهشت عالمینم

در حسرت بین‌الحرمینم

دلتنگ طواف کربلا و

دلتنگ زیارت حسینم

روضه می‌گیره بوی گل یاس

قلبم می‌شه غرق شور و احساس

وقتی می‌شه حرف لب تشنه

دل پر می‌زنه تا کف‌العباس

 شعر در مورد روز عرفه

ظهر زیبای وقوفه، یه وقوف آفتابی

یه وقوف عاشقونه زیر آسمون آبی

عرفات چشش به راهه تا وقوفتو ببینه

تا که یک لحظه کنار صاحب خودش بشینه

ظهر زیبای وقوفه کاش منم وقف شما شم

تا یه صبح عید قربون نذر آقای منا شم

من نشستم اینجا مثل یه گدای سر راهی

بین این همه سفید پوش با لباس روسیاهی

میگن امروز عرفاته گدایی فعل حرومه

آخه بخشیدن تو این روز از قدیم رسم و رسومه

بزار یک کم خودمونی درد دل کنم دوباره

بزار تو شبای تارم بریزم یه کم ستاره

گناهام بس که زیاده کی میتونه بشماره؟

چاره ای برام بساز تا هی بهم نگن بیچاره!

خاک عالم تو سر من که بیچاره ی گناهم

جوونیم هزینه شد، رفت، تو اجاره ی گناهم

کمک کن که دوباره سر سجاده بشینم

تا زیر این آسمونا یک کم افتاده بشینم

دست بکش به روی چشمام هوس نگاتو کردم

یه پر و بالی بده که دوباره هواتو کردم

دستمو بگیر بلند شم قصد کربلاتو کردم

هوس بارون گریه توی روضه هاتو کردم

گردآوری:بخش فرهنگ و هنر بیتوته