مُبارات به معنی بیزار شدن از یکدیگر است. تفاوت این طلاق با طلاق خلع این است که در مبارات تنفر زن و شوهر دوجانبه است، از همین رو عوض طلاق نمی تواند از مهریه بیشتر باشد. در این نوع طلاق زوجین باید بر سر تمام موضوع ها از جمله حضانت فرزند، مهریه، جهیزیه و... توافق کنند. در غیر اینصورت دادگاه در خصوص آنها تصمیم گیری خواهد کرد.
- کراهت زوجین از یکدیگر و عدم تمایل ان ها و نفرت و عدم تمایل به ادامه زندگی مشترک.
- معلوم گردیدن مقدار فدیه: مقدار فدیه نباید که زاید بر مقدار و میزان مهریه باشد زیرا که زوجین هر دو نسبت به هم کراهت داشته و از انصاف به دور است که برای انحلال عقد نکاح، بیش از مهر پرداخت گردد.
صیغه در طلاق در مبارات مانند صیغه در طلاق خلع بوده و طلاق ایقاع است و موافقت زن درآن احتیاجی نیست ولی چنانچه طلاق به صورت مبارات باشد، شبیه عقد دارای دو طرف بوده و توافق دو اراده که یکی ایجاب و دیگری قبول است محقق می گردد و باید زوج و زوجه هر دو تن به این عمل دهند.
صیغه طلاق مبارات به اینصورت است که بَارَاْتُ زَوْجَتى فلان عَلى ما بَذَلَتْ فَهِىَ طالِقٌ که به معنی این میباشد که زنم را در مقابل آنچه که بخشیده طلاق دادم.
- در هر دو طلاق احتیاج به وکیل است تا صیغه طلاق جاری شود.
- در طلاق خلع و مبارات امکان برگشت وجود ندارد و طلاق، بائن می باشد.
- توافق در این طلاق سبب نمی شود که ماهیت آن به عقد تغيير پیدا کند و همان ایقاع است.
- در طلاق خلع، تنها زوج نسبت به ادامه زندگی کراهت دارد ولی در مبارات دو طرف نسبت به هم کراهت دارند.
- در طلاق خلع، مالی که به صورت فدیه پرداخت می شود میتواند بیش از مقدار مهریه باشد. در حالیکه در طلاق مبارات چون دو طرف برای ادامه زندگی از هم کراهت دارند و مالی که به عنوان فدیه پرداخت می شود نباید از مهریه بیشتر باشد.
گردآوری: بخش زناشویی بیتوته