به گزارش ایسنا و به نقل از تی ای، چگونگی پدید آمدن حیات در منظومه شمسی و بر روی زمین به درک ما از تاریخچه آب در منظومه شمسی بستگی دارد. به رغم مطالعات متعدد، درک منشا آب در اجرام سیاره‌ای ناشناخته باقی مانده است.
اخیرا دانشمندان مرکز ملی پژوهش‌های علمی فرانسه، دانشگاه پاریس-ساکلی، کمیسیون انرژی‌های جایگزین و انرژی اتمی فرانسه(CEA) و دانشگاه پو(UPPA) با حمایت موزه ملی تاریخ طبیعی (MNHN) در این مطالعه با نگاهی به آغاز منظومه شمسی به بررسی دنباله‌ای از ترکیب ایزوتوپی آب پرداختند. آنها طی این مطالعه به طور خاص برخی مناطق داخلی را که زمین و سایر سیارات زمینی در آن تشکیل شده بودند را ردیابی و بررسی کردند.
آنها از روشی جدید برای تجزیه و تحلیل یکی از قدیمی‌ترین شهاب سنگ‌های منظومه شمسی استفاده کردند. داده‌های آنها وجود دو مخزن گاز(gas reservoirs) را در طول ۲۰۰ هزار سال اول منظومه شمسی و حتی پیش از زمان تشکیل اولین جنین‌های سیاره‌ای(planetary embryos) نشان می‌دهد. یکی از این مخازن شامل گاز خورشیدی بود که تمام مواد منظومه شمسی ما از آن سرچشمه می‌گرفت.
دانشمندان همچنین سابقه شهاب سنگ را برای اولین بار به طور مستقیم اندازه گیری کردند. آنها دریافتند که دومین مخزن گاز با بخار آب غنی شده بود و قبلا نیز دارای علامت ایزوتوپی آب زمینی (terrestrial water) بود. آنها نیز توسط هجوم عظیم آب بین‌ستاره‌ای در مناطق داغ داخلی منظومه شمسی پس از فروپاشی پوشش بین ستاره‌ای و تشکیل قرص پیش سیاره‌ای ایجاد شد.
قرص‌های پیش ستاره‌ای(protoplanetary disk) توده‌هایی از گرد و غبار و گاز هستند و گونه‌ای قرص پیرا-ستاره‌ای به شمار می‌روند که اغلب حول ستارگان جوان می‌چرخند.
حضور اولیه این گاز با ترکیب ایزوتوپی مشابه زمین استنباط می‌کند که آب زمین قبل از تجمع اولین بلوک‌های تشکیل دهنده سیاره ما در آنجا بوده است.
