۱. ابو سیمبِل
معابد دوقلوی ابو سیمبِل در دوران حکومت فرعونی به نام “رامسس اعظم” در قرن ۱۳ قبل از میلاد به عنوان نمادی جاودان از وی و همسرش “نفارتاری” از دل کوه تراشیده شدند. در دهه ۱۹۶۰ میلادی مجموعه این بنا به طور کامل جا به جا شد تا از خطر آب گرفتگی محفوظ بماند. بعد از اینکه روی رود نیل یک سد ساخته شده بود، یک مخزن آب عظیم مصنوعی به نام دریاچه ناصر پدید آمد که خطر آب گرفتگی از آن نشأت می گرفت. ابو سیمبِل همچنان جزو یکی از بهترین جاذبه های گردشگری مصر می باشد. در ورودی معبد بزرگتر، چهار مجسمه عظیم الجثه از رامسس قرار دارد که هر کدام نزدیک ۲۱ متر طول دارند. ورودی معبد طوری ساخته شده بود که در دو روز سال، ۲۲ اکتبر و ۲۲ فوریه، نور به داخل محراب می تابید و سه مجسمه ای که روی نیمکت نشسته بودند را روش می کرد. یکی از این مجسمه ها متعلق به فرعون بود و فرضیه های تاریخی این احتمال را می دهند که این دو روز، روزهای تولد و تاجگذاری وی بوده است.
۲.چیچن ایتزا
چیچن ایتزا نام بزرگترین شهر مایا ها در شبه جزیره یوکاتان است و یکی از پرطرفدارترین جاذبه های گردشگری مکزیک می باشد. مشهورترین بنای چیچن ایتزا معبد هرمی شکل آن به نام اِل کاستیلو است. طراحی این معبد از نظر علم نجوم دارای اهمیت ویژه ای است. هر طرف هرم یک پلکان ۹۱ پله ای دارد که با پله های مشترک روی نوک هرم تعدادشان به ۳۶۵ برابر با تعداد روزهای یک سال می رسد. یکی دیگر از شاخصه های چیچن ایتزا معبد عظیم بالکورت و اِل کاراکول می باشد. این معبد دایره ای شکل در آن زمان به عنوان یک رصدخانه مورد استفاده قرار می گرفته است. چیچن ایتزا مهم ترین اثر باستانی باقیمانده از تمدن مایا-تولتیک است که بین قرن های ۱۰ تا ۱۵ میلادی در یوکاتان زندگی می کردند.
۳.شهر ممنوعه
شهر ممنوعه (قصر امپراطور) در قلب “پکن” بزرگترین و کامل ترین قصر امپراطوری و مجموعه تاریخی در چین و تمام دنیاست. ساخت آن در سال ۱۴۰۶ شروع شد و ۱۴ سال بعد کامل گردید که به آن تاریخچه ای ۵۸۰ ساله می دهد. ۲۴ امپراطور از سلسله های مینگ و کوینگ از سال ۱۶۴۴ تا ۱۹۱۱ در اینجا زندگی و حکومت کردند. بیشتر بناهای شهرممنوعه چندین بار بازسازی شده اند اما همگی سبک معماری اصلی خود را حفظ کرده اند. شهرممنوعه از شرق به غرب ۷۵۳ متر و از شمال به جنوب ۹۶۱ متر است، یعنی بنایی است مستطیل شکل به مساحت ۷۲۰۰۰۰ متر مربع. شهر ممنوعه شامل چندین عمارت با اندازه های مختلف و حدود ۹۹۰۰ عدد اتاق است و مساحت فضای درونی آن به ۱۵۰۰۰۰ متر مربع می رسد.
۴.مسجد آبی
مسجد آبی در اوایل قرن ۱۷ ساخته شده و امروزه نیز به عنوان مکانی برای عبادت مورد استفاده قرار می گیرد. به همین دلیل بازدیدکنندگان باید زمان بازدید خود را با دقت برنامه ریزی کنند چرا که درب مسجد در زمان برگزاری نمازهای پنجگانه ی مسلمانان به روی بازدید کنندگان بسته است. تمام بازدیدکنندگان باید کفش های خود را در بیاورند و خانم ها باید موهای خود را بپوشانند. تحمل این سخت گیری ها ارزشش را دارد چرا که فرصت دیدن گنجینه ی بی بدیل درون مسجد که شامل ۲۰۰۰۰ کاشی سرامیکی با طراحی لاله شکل و ۲۰۰ پنجره شیشه کاری شده منقوش که همه دارای طراحی های پیچیده و اعجاب انگیز هستند را پیدا می کنید. این مسجد به دستور سلطان احمد ساخته شده و دلیل نامگذاری اش کاشی های آبی رنگ روی گنبد و سطح فوقانی درون بنا می باشد. درست است که در استانبول آثار تاریخی زیادی وجود دارد اما مسجد آبی به دلیل زیبایی خیره کننده و معماری منحصر بفردش در صدر قرار دارد.
۵.کلیسای بزرگ سانتیاگو دو کومپوستِلا
کلیسای بزرگ سانتیاگو دو کومپوستلا قلب شهر سانتیاگو به شمار می رود چرا که در مرکز شهر با ترکیب تحسین برانگیزی از مجسمه ها و مناره های مخروطی پوشیده از خز سر به فلک کشیده است. این بنا به طور تدریجی طی چندین قرن ساخته شده و زیبایی اش را مدیون معماری ترکیبی بی سابقه اش می باشد. سازه ی اصلی بنا بین سال های ۱۰۷۵ و ۱۲۱۱ به سبک رومی ساخته شد و طی قرن های بعد با زینت کاری هایی به سبک گوتیک و باروک به شکوه و جلالش افزوده شد. (باروک: نوعی معماری مربوط به قرن هجده میلادی که به بی تناسبی و عجیب و غریب بودن طرح اعتقاد دارد) اوج هنر معماری بنا مجموعه ۲۰۰ مجسمه ی سبک رومی به نام “پورتیکو دو لا گلوریاست” که در قسمت ورودی غربی بنا واقع شده است.
بنایی که امروزه آن را می بینیم در واقع چهارمین کلیسایی است که در این مکان بنا شده است. طراحی کلیسا به سبک سنتی لاتین است و دارای سه سالن بزرگ می باشد. نمای باشکوه باروکی بنا که رو به “پِرازا دو اوبرادوایرو” می باشد در قرن ۱۸ میلادی ساخته شده و جایگزین نمای قدیمی و در حال فرسایش رومی آن شده است. این قسمت ورودی اصلی کلیساست اما به دلیل مرمت برجک ها و فضای درونی آن احتمالا تا سال ۲۰۲۱ بسته خواهد بود.
۶.معبد آنگور وات
آنگور وات به معنی “معبد شهر”، بزرگترین و عظیم ترین معبد مجموعه ی معابد آنگور است. این بنا مساحتی به وسعت ۲۰۰ هکتار دارد. یک سازه آبی مستطیل شکل عظیم اطراف معبد را محصور کرده است. معبد روی مجموعه ای از پایه های سه گانه مستطیل شکل عظیم در مرکز سازه آبی واقع شده و ۲۱۳ متر ارتفاع دارد. این طراحی الهام گرفته از سنت “خمر” معابد کوهستانی است. طبق سنت خمر معبد نماد کوه “مِرو”، خانه خدایگان هندو، می باشد. این اثر بی نظیر در نیمه اول قرن ۱۲ میلادی در دوران حکومت پادشاهی به نام “سوریاوارمان” دوم ساخته شده و اوج هنر معماری خمر را نشان می دهد.
منبع: eligasht.com