۱۷ نوامبر ۱۹۶۷ بود که فضاپیمای نقشه‌بردار ۶ ناسا با موفقیت روی ماه فرود آمد.
نقشه‌بردار۶ یکی از چند ماموریت روباتیکی بود که ناسا برای شناسایی سطح ماه قبل از ارسال انسان به آنجا پرتاب کرد. این فضاپیما از سطح زمین عکس‌های تلویزیونی گرفت و فراوانی عناصر شیمیایی در خاک ماه را تعیین کرد.
این فضاپیما تقریباً مشابه نقشه‌بردار ۵ بود و یک دوربین تلویزیونی، آهنربای نواری کوچک، ابزار پراکندگی آلفا و همچنین تجهیزات مهندسی لازم را حمل می‌کرد.
فضاپیما در طی ماموریت و مدتی پس از فرود، بلند شد و به موقعیت دیگری در حدود ۲ متر دورتر پرید. سپس از محل فرود اصلی خود عکس گرفت و داده‌های دینامیکی فرودش را به دست آورد.
نقشه‌بردار ۶ نشان داد که فضاپیما می‌تواند روی ماه فرود بیاید و دوباره بلند شود.
این ابزار به تمام اهداف برنامه‌ریزی دست یافت. انجام موفقیت‌آمیز این ماموریت، تعهدات برنامه نقشه‌بردار را در قبال پروژه آپولو برآورده کرد. در کمتر از دو سال بعد، ناسا همین کار را در جریان آپولو ۱۱ انجام داد.
