پیرسینگ گوش یا سوراخ کردن گوش یکی از روش‌های زیبایی پرطرفدار و محبوب است که انجام آن نیازمند تجربه و تخصص کافی است. عدم رعایت اصول بهداشتی برای پیرسینگ گوش ریسک عفونت، آلرژی و عوارض احتمالی دیگر را بالا می‌برد.
پیرسینگ گوش در جای جای گوش استفاده می‌شود و انواع مختلفی دارد که هر کدام از این انواع پیرسینگ گوش طرفدار، زمان بهبودی، هزینه و تنوع خاص خود را دارند. اگر قصد دارید که پیرسینگ گوش انجام دهید یا جای تازه‌ای از گوش‌تان را به این کار بسپارید، تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید تا با انواع پیرسینگ گوش آشنا شوید.
پیرسینگ گوش یا سوراخ کردن گوش (Ear Piercing) یکی از رایج‌ترین انواع پیرسینگ بدن است که هزینه کمتر، درد پایین‌تر و طول درمان کوتاه‌تری نسبت به سایر انواع پیرسینگ دارد. آویزان کردن طلا و زیورآلات به گوش پیشینه‌ای نزدیک به 5 هزار سال دارد. پیرسینگ گوش در گذشته بیشتر جنبه عقیدتی یا مذهبی داشت اما امروزه بیشتر جنبه تزیینی و زینتی دارد.
سوراخ کردن گوش محدود به جنسیت یا سن خاصی نمی‌شود و گاهی والدین از همان ماه‌های اول نوزادی اقدام به سوراخ کردن گوش نوزاد می‌کنند. برخلاف گذشته که صرفا نرمه‌ی گوش برای سوراخ کردن استفاده می‌شد، امروزه پیرسینگ انواع مختلفی دارد که در قسمت‌های مختلف گوش نصب می‌شوند.
رایج‌ترین نوع پیرسینگ گوش سوراخ کردن نرمه گوش است که هم درد کمتر و هم دوره درمان کوتاه‌تری دارد. بسته به اندازه نرمه، پیرسینگ را می‌توان در نواحی مختلف نرمه انجام داد: قسمت بالای نرمه نزدیک بافت غضروفی یا قسمت پایین. هرچند که سوراخ کردن ناحیه پایینی نرمه ریسک پارگی بافت گوش را دارد بنابراین بهتر است انجام نشود. گوشواره‌های نگینی، حلقه‌ای، آویز و بخیه‌ای گزینه مناسبی برای این نوع پیرسینگ گوش هستند.
از دیگر انواع پیرسینگ گوش است که سوزن پیرسینگ از عرض وارد نرمه گوش شده و از فاصله معینی در طرف دیگر خارج می‌شود. پیرسینگ لبه بیرونی نرمه گوش برای افرادی که نرمه گوش کوچکی دارند توصیه نمی‌شود چرا که احتمال پارگی نرمه گوش بالایی دارد. گوشواره دمبلی شکل برای این نوع پیرسینگ گوش مناسب است.
سوراخ کردن لاله گوش (Auricle Piercing) که در قسمت لبه بیرونی گوش انجام می‌شود بسیار حساس و دردناک است چرا که عصب‌های زیادی در لاله گوش هستند. کوچکترین بی‌دقتی توسط متخصص پیرسینگ در این نوع سوراخ کردن باعث آسیب دیدن عصب‌ها می‌شود. گوشواره‌های ظریف میخی یا حلقه‌ای گزینه مناسبی برای این نوع پیرسینگ هستند.
زبانه گوش یا تراگوس همان غضروف برآمده لبه کنار گوش و صورت است. درد این روش بسته به اندازه و ضخامت تراگوس (زبانه گوش) کم یا زیاد خواهد بود و احتمال عفونت در این روش بالا است. حلقه‌های زینتی یا نگین برای پیرسینگ زبانه گوش استفاده می‌شوند.
به غضروف برجسته بالای نرمه گوش روبه‌روی تراگوس، آنتی‌تراگوسیا می‌گویند. مزیت این نوع پیرسینگ نسبت به پیرسینگ تراگوس این است که التهاب کمتری دارد. طلاهای ظریف، آویز دمبلی و حلقه‌ای برای این نوع پیرسینگ گوش مناسبند.
در این روش به‌شدت دردناک، سوراخ در ناحیه غضروفی و فرورفته گوش ایجاد می‌شود. پیرسینگ غضروف حلزونی در دو ناحیه داخلی و خارجی انجام شده و برای بزرگ‌تر نشدن سوراخ بهتر است از گوشواره‌های میخی با سوزن نازک استفاده شود.
پیرسینگ پیچه گوش که به آن پیرسینگ صنعتی یا داربستی هم می‌گویند سوراخ کردن کناره غضروفی لاله گوش است که یک جفت سوراخ ایجاد می‌شود و میله زینتی بلندی از آن عبور می‌کند.
سوراخ کردن گوش مدل اوربیتال شبیه نوع داربستی است اما فاصله بین دو سوراخ آن کمتر است. نوع گوشواره مورد استفاده در این نوع هم متفاوت است و بیشتر از گوشواره‌های گل، قلب و منحنی شکل استفاده می‌شود. پیرسینگ مداری را می‌توان در قسمت نرمه، لاله و هلیکس گوش انجام داد.
بیشتر بخوانید: جراحی زیبایی واژن (لابیاپلاستی) برای دختران باکره
خارجی‌ترین قسمت گوش (هلیکس) سوراخ می‌شود. به‌دلیل اینکه هلیکس گوش عصب زیادی ندارد درد آن هم نسبت به سایر انواع پیرسینگ گوش کمتر است. به‌خاطر بزرگ بودن هلیکس می‌توان چند سوراخ کنار هم ایجاد کرد. بهترین مدل گوشواره برای این روش، گوشواره‌های حلقه‌ای است.
درونی‌ترین غضروف گوش که در بالای مجرای اصلی گوش قرار گرفته باید در این روش سوراخ شود. به‌خاطر ترشحات چربی زیاد در این قسمت گوش، پیرسینگ غضروف داخلی گوش مراقبت بیشتری لازم دارد.
در قسمت انتهایی آنتی هلیکس جایی که به قسمت حلزونی گوش می‌رسد یک برجستگی غضروفی می‌بینیم که به آن پایه آنتی هلیکس می‌گویند. پیرسینگ نوع روک دردناک است و احتمال اسیب‌دیدگی گوش وجود دارد.
ناحیه غضروفی درون گوش کنار هلیکس که به آن درون پیچه یا آنتی هلیکس می‌گویند سوراخ می‌شود. بهترین مدل گوشواره برای این نوع پیرسینگ گوش، گوشواره‌های حلقه‌ای کوچک یا گل‌میخ‌های کروی است.
سوراخ شدن بافت غضروفی یکی از عوارض شایع انواع پیرسینگ گوش است. فرایند ترمیم بافت غضروفی به‌خاطر اینکه هیچ عروقی در آن وجود ندارد بیشتر طول می‌کشد. احتمال عفونت غضروف هم وجود دارد که درد شدیدی برای فرد ایجاد می‌کند. برای پیشگیری از عوارض انواع پیرسینگ گوش بهتر است در انتخاب مرکز پیرسینگ نهایت دقت را داشته باشید و کار را به افراد غیرمتخصص نسپارید.
به‌خاطر اینکه عوارض پیرسینگ بخش‌های غضروفی گوش نسبت به سایر قسمت‌ها بیشتر است توصیه می‌کنیم سراغ سوراخ کردن نواحی غضروفی گوش نروید. در ادامه عوارض احتمالی انواع پیرسینگ گوش را آورده‌ایم:
انجام انواع پیرسینگ گوش برای افراد زیر ممنوع است:
افراد باردار یا افرادی که قصد بارداری دارند بهتر است پیرسینگ انجام دهند، چرا که سوراخ کردن بدن ممکن است باعث زخم و عفونت شود و برای بارداری خطرناک باشد. اما بطورکلی انجام پیرسینگ گوش در بارداری ممنوع نیست، فقط به‌خاطر بزرگ شدن شکم، کشیده شدن بافت دور ناف، و احتمال آسیب دیدن بهتر است پیرسینگ ناف در بارداری انجام نشود.
عوامل مختلفی روی هزینه انواع پیرسینگ گوش تاثیر می‌گذارند از جمله کلینیکی که قرار است این کار را انجام دهید، تخصص پیرسینگ کار، و نقطه‌ای که قرار است پیرسینگ شود. به‌طورکلی، پیرسینگ بافت غضروفی قیمت بالاتری دارد. قیمت پیرسینگ نرمه گوش بین 30 تا 50 هزار تومان، و قیمت سوراخ کردن غضروف گوش هم بین 50 تا 70 هزار تومان است.
دوره بهبودی پیرسینگ لاله گوش بین 2 تا 3 ماه طول می‌کشد، و بهبودی نواحی غضروفی هم بین 6 تا 12 ماه زمان می‌برد. اصول مراقبت بعد از پیرسینگ گوش به‌شرح زیرند:
پیرسینگ انواع گوش، عمل زیبایی برای جذابیت بیشتر چهره است بنابراین توصیه می‌کنیم که زیاده‌روی نداشته باشید چرا که پیرسینگ بیش‌از اندازه گوش ممکن است عوارض یا خطرات زیادی به‌دنبال داشته باشد ازجمله عفونت غضروف گوش، پاره شدن نرمه گوش، گوشت اضافه، و خون‌ریزی. در موارد نادری هم احتمال ایجاد سرطان پوست می‌رود. توصیه دوستانه ما این است که برای پیرسینگ انواع گوش ترجیحا به کلینیک یا مرکز بهداشتی معتبری مراجعه کنید.
