خبرآنلاین: "انتخاب بدی بود." این جمله‌ی هفته گذشته سپ بلاتر بود که در یک پادکست زنده رادیو ۵ درباره تصمیم فیفا در سال ۲۰۱۰ برای اهدای میزبانی جام جهانی به قطر صحبت کرد. رئیس فیفا در آن زمان البته خود بلاتر بود. سنجش اینکه رئیس سابق فوتبال چقدر از تصمیم خودش پشیمان است کمی دشوار است. اما صادقانه، حالا یک ذره هم مهم نیست. زیرا تا چند روز دیگر بزرگترین رویداد ورزشی روی زمین در ایالتی در شبه جزیره عربستان که ۴۴۰۰ مایل مربع آن عمدتاً از صحرای بایر تشکیل شده است، برگزار خواهد شد. از مرگ تکان دهنده کارگران مهاجر در حال ساخت استادیوم و سوابق وحشتناک حقوق بشر در منطقه؛ نکاتی است که تاریخ فوتبال جهان را برای برگزاری چنین تورنومنت بزرگی در یکی از گرم ترین و کوچکترین کشورهای جهان زیر سوال می‌برد و قطعا از قطر به عنوان بحث برانگیزترین میزبانان تاریخ جام جهانی تا همیشه یاد خواهد شد.
در واقع می توان گفت قطر انتخاب بسیار بسیار بدی بود!
گرم گرم گرم
جام جهانی در تابستان های متناوب برگزار می شود. این راهی است که همیشه بوده است. این راهی است که همیشه باید باشد. به جز امسال، یعنی با گرمای شدید قطر، میزبانی مسابقات در ژوئن و جولای غیرممکن شده است. حتی در اوج زمستان قطر دمایی که به بازیکنان تحمیل می شود حدود 26 درجه سانتی گراد پیش بینی می شود. چیزی که برای فوتبال دوستان حال حاضر کمی دور به نظر می‌رسد اما اگر قدیمی باز باشید می توانید با دیدن بازی های قطر یاد جام جهانی سال 94 آمریکا یا مکزیک 70 خواهید افتاد.
یک فصل با دو نیم فصل
تصور کنید شما چهارده بازی جذاب در لیگ برتر جزیره دنبال کرده‌اید در فصلی که آرسنال در صدر فرمانروایی می‌کند و سیتی به دنبال اوست و لیورپول در حال گذراندن سیاه ترین روزهای چندین فصل اخیر خود است ناگهان همه چیز متوقف می‌شود باید به سراغ جام جهانی و دیدن بازی ها در فضایی با شن و ماسه‌ی زیاد برویم. شاید باکسینگ دی بتواند لیگ برتر انگلیس را نجات دهد اما بقیه لیگ های جذاب اروپا چه خواهند شد؟! صادقانه بگویم مغز ما هواداران فوتبال به چنین چیزی عادت ندارد که یک سریال فوتبالی را در سه نوبت ببینیم!
سیاست، اخلاق و حقوق بشر
بر اساس گزارش گاردین، از زمان برگزاری مسابقات در قطر در سال 2010، بیش از 6500 کارگر مهاجر در قطر جان باخته اند که بسیاری از مرگ و میرها به طور مستقیم به زیرساخت های مورد نیاز برای میزبانی این رویداد مرتبط است. گفته می شود که شرایط کاری نفرت انگیز - از جمله کار اجباری - و گرمای طاقت فرسا علت اصلی آن است.
در مورد خود این کشور، گزارش اخیر دیده‌بان حقوق بشر بیان می‌کند که دستگیری شهروندان همجنس‌گرا و ترنس‌جندر و گاهی مجبور کردن آنها به عمل جراحی تبدیل جنسیت، کاری است که نیروهای امنیتی قطر انجام می‌دهند. قطر کشوری است که قوانین سختگیرانه مسلمانان را رعایت می کند که برخی از آنها با تفکر غربی بسیار مغایرت دارد.
در حال حاضر، تیم استرالیا ویدئویی در انتقاد از حقوق بشر در قطر منتشر کرده است و برند هامل پیراهن‌های جام جهانی خود را به نحوی تولید کرده که دیده نشوند و انتظار می‌رود ۹ کاپیتان اروپایی بازوبند «OneLove» را برای افزایش آگاهی در مورد تبعیض جنسیتی ببندند.
به طور شگفت انگیزی کمتر پیش می آید که سیاست وارد عرصه جام جهانی شود. چیزی که هم در المپیک و هم در اسکار به خوبی مشاهده می‌شود.
تجربه طرفداران
برای یک لحظه تصاویر بسیار آشنای پرتاب شدن صندلی های پلاستیکی درون زمین و آتش بازی پشت دروازه ها فراموش کنید. بله در قطر هیچ هولیگانی وجود نخواهد داشت و این حداقل نکته بدی نخواهد بود. اما برای اکثریت قریب به اتفاق هواداران فوتبال که از سفر به یک کشور جدید و تشویق تیم خود در جام جهانی امسال لذت می برند، تجربه ای ناامید کننده خواهد بود. بنابراین وقتی یک کشور گلی به ثمر رساند انتظار زیادی نداشته باشید که در سکوها دست و پا زدن های زیادی از تماشاگران ببینید.
هر نوع شرط‌بندی در قطر غیرقانونی است، بنابراین زیاد روی مهاجمان تیم ها برای گلزنی حساب نکنید. قوانین سخت مصرف الکل در قطر به این معنی است که نوشیدن در ملاء عام و مست بودن در ملاء عام غیرقانونی است و جرم به حساب می‌آید. بنابراین در داخل محوطه ورزشگاه آبجو سرو نخواهد شد.
فاصله در حد یک فریاد است
یکی از عجیب‌ترین جنبه‌های این جام جهانی نزدیکی تمام ورزشگاه‌ها است که دلیل آن کوچک بودن قطر است. در حالی که چهار سال پیش تیم‌ها، دشت‌ها و شهرهای وسیع روسیه را طی می‌کردند، در اینجا تمام فعالیت ها در فاصله‌ای به اندازه‌ی یک فریاد انجام می‌شوند. شما نگران گم شدن در دوحه نباشید با یک صدا زدن ساده هر جای قطر باشند آشنایان خود را دوباره پیدا خواهید کرد!
