۱) خرد بودن اقتصاد و کوچک بودن واحدهای تولیدی و تجاری. ۲) نداشتن استراتژی‌های بلندمدت. ۳) فقدان حکمرانی منسجم مطلوب و پراکندگی، از هم گسیختگی و تعدد مراکز تصمیم‌گیری. ۴) عدم شفافیت اطلاعات و آمار و فقدان نظام آماری قابل اتکا. ۵) نبود صندوق سرمایه‌گذاری و ساختار بنیادین تامین مالی (به میزان کافی با نرخ مطلوب در زمان مناسب). ۶) نداشتن انسجام و وحدت در بخش خصوصی و عدم تمایل به‌کار جمعی برای برندسازی و حضور یکپارچه در بازارهای جهانی. این درحالی است که زیربخش شیلات ایران جوان‌تر از سایر فعالیت‌های بخش‌کشاورزی است، بنابراین زمینه افزایش اشتغال، توسعه تولید و تامین غذای سالم و نیز کسب درآمد صادراتی با ظرفیت بالایی وجود دارد.مهم‌ترین این ظرفیت‌ها عبارتند از: ۱) تقاضای رو به افزایش برای مصرف آبزیان داخل در کشور و تقاضای بازارهای صادراتی. ۲) بهره‌گیری از دانش روز دنیا. ۳) وجود نیروی انسانی متخصص. ۴) وجود عرصه‌های ارزشمند برای آبزی‌پروری و گسترش پرورش ماهی و میگو. ۵) ظرفیت‌های مناسب توسعه تولید ماهی خاویاری و پرورش ماهی در قفس. ۶) امکان بهره‌گیری از منابع آبی باغات و مزارع کشاورزی برای آبزی‌پروری، امکان استفاده ازمنابع آبی پشت سدها و تقویت گله داری آبی در دریاچه‌های طبیعی و مصنوعی. ۷) ظرفیت بیکران بهره‌گیری از آب شور دریا فعالیتی است که نه تنها محدودیتی ندارد بلکه علاوه بر فراهم سازی افزایش تولید آبزیان، درآمد برای ساحل‌نشینان، اشتغال برای ساحل‌نشینان و زمینه‌ساز عمران مناطق جنوب وشمال کشور شده و منابع آبزی دریایی را که با فشار بی رویه‌ای روبه‌رو است از این فشار رها می‌سازد. این فعالیت‌ها به‌دلیل عدم نیاز به آب شیرین در شرایط بحران آبی کشور بسیار حائز توجه است. کارآیی زیرساخت‌های ایجاد شده و دانش و توان تکنولوژیک موجود و خصوصا تجهیز واحدهای فرآوری کشور و اخذ گواهی‌های معتبر بین‌المللی خصوصا کد EC جهت صادرات به اتحادیه اروپا، روسیه و کشورهای جنوب شرق آسیا زمینه افزایش تولید و صادرات آبزیان را فراهم کرده است. به‌رغم همه ناملایمات، فعالان بخش آبزیان همراه با همه مردم کشور گام‌های موفقی را برداشته‌اند و به گواه آمار شاخص‌های پیشرفت این بخش حتی از نرم‌های جهانی هم بیشتر بوده است. به همت بخش‌خصوصی مصرف سرانه ماهی در کشورمان در دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی ۹۰۰ درصد رشد کرده؛ درحالی‌که دنیا در این مدت فقط ۱۰۰ درصد رشد داشته است. درحال‌حاضر محصولات آبزیان کشور به ۵۵ کشور دنیا صادر می‌شود؛ بنابراین تردیدی نیست که صنعت آبزیان کشور با نرم‌های جهانی هماهنگ است که این در اقتصاد تحت فشار کشور ما کم نظیر است. به علاوه رشد آبزی‌پروری در کشور ما بیشتر از نرم جهانی است که این یک رکورد بی‌نظیر در اقتصاد کشورماست.
