تحریریه پارسینه| نزدیک به شانزده ماه از روی کار آمدن دولت رئیسی گذشته و اگر قرار باشد نمره ای به عملکرد رئیس دولت سیزدهم و اهالی دولتش بدهیم، چه کسی بهتر از توده مردم که شرایط حال حاضر را بهتر از هر قاضی، ادراک، روایت و قضاوت خواهند کرد.
مدتها قبل از انتخابات ریاست جمهوری دوره سیزدهم و دقیقاً زمانی که بسیاری از گروه های منتصب به اصولگرایان و جریانهای تندرو به روش و عملکرد روحانی و دولتش در مسیر رفع موانع توسعه و مهیا کردن آسایش مردم می تاختند، بسیاری از همفکران رئیسی معتقد بودند با روی کار آمدن دولت جهادی، یکپارچه و یکدست با سایر قوا، مردم شاهد ظهور و بروز اتفاقات مثبت در عرصه حاکمیتی و بهبود کیفیت زندگی خود خواهند بود برای این ادعاها هم شواهد و شعارهای مختلفی طرح و رونمایی می کردند.
از سوی دیگر مشاوران رئیس جمهور رئیسی هم در جریان انتخابات دست روی دست نگذاشتند و ایشان را با شعارهای اغوا کننده راهی مجالس، میتینگ ها و استودیوهای خبر می کردند تا در یکی از تاریخی ترین انتخابات از لحاظ اتحاد و همسویی نامزدها به نفع یک نفر در مسیر یکدستی آراء، بتوانند در تصاحب صندلی ریاست پاستور کار انجام نشده ای باقی نگذارند.
همانطور که پیش بینی می شد، از همان ابتدای کار دولت بهانه ها برای توجیه ناکامی ها در مسیر تحقق وعده ها، به سمت و سوی دولت روحانی، دشمنان و تحریمها روانه شد. این نحوه عملکرد تا امروز که بیش از یکسال و چند ماه از آغاز بکار دولتِ مردمی رئیسی می گذرد، ادامه داشته و دارد بطوریکه حتی فریاد انتقادها از سمت طیف حامی دولت نسبت به وضعیت اداره کشور بلند شده است.
در طی چند ماه گذشته تا روزهای اخیر فریاد برخی اصولگرایان هم به نحوه فرماندهی رئیس قوه مجریه و عملی نشدن وعده های رنگارنگ دولت رئیسی در مسیر تحقق عدالت اجتماعی و بهبود وضعیت اقتصادی مردم درآمده است.
از فامیل بازی، انتصابات متحیر کننده، استفاده از مهره های سوخته و بی کفایت تا نحوه مدیریت خرد و کلان کشور!
نقطه عطف این انتقادها را می توان در نامه شکایت محمد مهاجری به رئیسی و شکایت از رئیس جمهور دنبال کرد!
مهاجری در جریان این نامه به عملکرد ضعیف ۱۵ماه گذشته رئیس جمهور سیزدهم اشاره و درباره نا کارآمدی ریاست دولت در انجام وظایف قانونی و شرعی به وی هشدار داده است.
در بخش دیگری از این شکایت، مهاجری به انتصاب افراد ناکارآمد و بی‌تجربه و فاقد صلاحیت با وعده‌های واهی مانند ساخت یک میلیون #مسکن در سال، ایجاد یک میلیون شغل در سال، کاهش تورم به عدد یک رقمی (البته یک‌بار هم از عدد «نیم» سخن گفتند) تحویل دو دستی دولت به اشخاصی ناکارآمد و مسئله‌دار از یک گرایش سیاسی، معطل کردن دستگاه دیپلماسی برای امضای #برجام، افزایش روزافزون قیمت کالاها، ارائه آمار‌های غلط و غیرواقعی از حقایق اقتصادی، گرانی و کمبود شدید #دارو و بلاتکلیفی نگران کننده بیماران و موارد متعدد دیگر موجبات سردرگمی کشور به لحاظ اقتصادی و سیاسی و نیز نارضایتی گسترده را فراهم آورده، به عملکرد دولت رئیسی و شخص وی تاخته است. آنهم به شکلی بدون تعارف و عریان!
اردیبهشت ماه امسال بود که یک توییت از سوی یک کاربر به لحاظ مقایسه عملکرد روحانی و رئیسی، با استقبال کاربران مواجه شد. در این توییت آمده بود:
#بی_کفایت کیست؟ کسی که در بدترین شرایط #تحریم با روی کار آمدن #ترامپ و نفت ۶۰ دلاری و با وجود دشمنان خارجی و دلواپسان کینه‌ای داخلی و رسانه هایشان کشور را اداره کرد یا کسی که با نفت ۱۱۰ دلاری و حمایت بازوهای حاکمیت و رسانه هایشان قادر به کنترل حتی قیمت #آرد و #ماکارونی هم نیست؟
به قدری حوادث و اتفاقات عجیب و غریب در دولت رئیسی رخ داده که بنظر می رسد پرزیدنت «رئیسی» در بهترین حالت، یکی از بد شانس ترین روسای جمهور در طول تاریخ جمهوری اسلامی است.
از مسائل امنیتی و منطقه ای گرفته تا بد حال تر شدن پیکر کم جان اقتصاد، کوچک تر شدن سفره معیشت مردم و از کار افتادن بیش از پیش دستگاه دیپلماسی در تعامل سازنده با کشورهای جهان!
چند ماه قبل و قبل از بدتر شدن اوضاع کشور بنا بر توصیفات فعلی، روزنامه جمهوری اسلامی هشدار داده بود: ما مردم کوچه و خیابان این روزها به خوبی حس می‌کنیم که همان کاری که در دولت قبلی در تراز کفر ابلیس سند می‌خورد، امروز عین حقیقت معنا می‌شود.
گرانی سابق، بی‌عرضگی و بی‌غیرتی مسئولان بود ولی امروز امتحان الهی است و بستری برای تربیت انسان و تزکیه نفوس!
از آن جناح اگرکسی با چمدان از هواپیما پیاده می‌شد، آستین‌هایش را بادبان می‌کردند و کوس رسوایی به آسمان برمی‌خاست و امروز آن را به هزار توجیه، موجه‌سازی می‌کنند و تازه می‌شود دام دشمن تا مردم متوجه خدمات دولت سیزدهم نشوند!
مجلسِ سابق باشد، روی منبر برایش داد می‌زنند و رگ گردن کلفت می‌کنند که “آی مجلس شورای اسلامی! آدم باش!” اما مجلس که نو شد، همه چیز تمام می‌شود و کسی نیست بر سر آن منبری تندگو فریاد بزند که آقای سخنران! آدم باش!
با این همه استاندارد چندگانه حرمت از منبر و محراب می‌بری!
روزنامه شرق هم در چند روز گذشته به این موضوع برای چندمین بار طی ماه های اخیر اشاره و نویسنده روایت می کند:
چرا کاری نمی‌کنید؟
این صدای برخی نمایندگان علیه رئیسی در روزهای گذشته است. در روزهای گذشته برای نخستین بار اعتراضاتی از سوی پارلمان همسو با دولت سیزدهم به جانب رئیسی روانه شده است.
هشدار‌هایی درباره سردی رابطه دولت و مجلسیان. شاید ماه‌عسل کم‌کم در حال به‌پایان‌رسیدن است. مشخص است که فشار‌های اقتصادی، صدای رأی‌دهندگان را درآورده و از نمایندگانشان مطالبه‌گری می‌کنند. آن‌ها هم از تریبون مجلس استفاده می‌کنند تا صدایشان به حوزه‌های انتخابیه‌شان برسد و بگویند ما از رئیس‌جمهوری خواستیم اگر نشد دیگر تقصیر ما نیست.
سپس راوی به سخنان دو نماینده از تریبون مجلس اشاره می کند که به رئیسی می تازند.
اول یک عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس همین تعبیر ماه‌عسل را درباره خود و وزرای رئیسی به کار برده است. فداحسین مالکی خطاب به رئیسی گفته سه ماه از شروع کار شما می‌گذرد و به نظر می‌رسد برخی از وزرا هنوز در ماه‌عسل انتصابات به سر می‌برند. او از رئیسی خواسته به دفتر بازرسی ویژه ریاست‌جمهوری دستور دهد تا در مهلتی یک‌هفته‌ای ماجرای انتصابات فامیلی را پیگیری کنند.
نماینده مردم مهریز و بافق هم خطاب به رئیسی گفت: جناب آقای رئیسی برای گرانی‌ها فکری کنید، جلوی گرانی‌ها را بگیرید، مردم روزهای سختی را سپری می‌کنند. دیگر گوشت، میوه، ماشین و صاحب‌خانه‌شدن تقاضاهای دست‌چندم است، امروز خرید یک قالب پنیر و یک شانه تخم‌مرغ برای مردم سخت شده است، گوشت قرمز نمی‌خواهند، گوشت مرغ هم نمی‌توانند بخرند. چه زمانی این مشکل را حل می‌کنید؟ به مشکل مردم برسید، مردم تحت فشار هستند. عده‌ای امروز سرشان را برای غذا داخل بشکه‌های آشغال می‌کنند، عده‌ای هم ۷۰۰ میلیون خرج گل عروسی‌شان می‌شود. اینها فاصله طبقاتی است، آقای رئیسی اقدام کنید.
در این میان نباید از تیکه و طعنه های گاه و بیگاه همتی غافل شد. نکاتی که رئیس سابق بانک ملی، بانک مرکزی و اقتصاد دان با تجربه ای همچون او درباره عملکرد اقتصادی دولت رئیسی افشا می کند. کسی که در این ماه ها بنظر می رسد با دقت عملکرد بچه های تیم اقتصادی رئیسی را به خوبی رصد می کند.
در آخرین واکنش عبدالناصر همتی به عملکرد تیم اقتصادی رئیسی، وی می نویسد:
تورم نقطه ای از۳۴/۷٪ ابتدای سال، به ۴۸/۱٪ درپایان آبان رسید.
دلار، از ۲۶۲۰۰ تومان ابتدای سال به ۳۵۴۰۰ تومان در پایان آبان رسید.
پایه پولی (چاپ پول ) فقط در مهر ماه، ۲۲ ه.م.ت. (۳/۲٪) افزایش یافت.
بابت عمل به وعده هایتان در مهارتورم و تقویت پول ملی خسته نباشید! وعده مسکن،...بماند.
همه اینها، مطالب و مسائلی است که قطعاً خود رئیس جمهور از جزئیات آن بهتر از راویانی همچون عناصر، خواص و مطبوعات، با خبر است، اما اینکه آیا برداشت منصفانه ای از این انتقادات و نحوه پوشش آن انجام خواهد پذیرفت یا خیر معلوم نیست!
آیا رئیس جمهور به این نتیجه رسیده است، بدون فرافکنی و استفاده از مکانیزمهایی همچون لوث مسئولیت، بپذیرد دولتش در حال حاضر کفایت لازم برای اداره امور و مدیریت بحران را ندارد؟
اگر چنین نیست متوجه است که مردم بهترین گوش شنوا هستند و می تواند صادقانه علل نا کامی های عجیب و غریبش را در نحوه اداره وضعیت موجود با ملت در میان بگذارد؟ آیا ممکن است در بدنه اصلی دولت تغییراتی فوری و اساسی انجام دهد؟
