به گزارش "ورزش سه"، یک دفع ناقص و توپ سرگردانی که به روزبه چشمی رسید، زمینه ساز یک انفجار بزرگ در احمد بن علی الریان بود. تیم ملی به چیزی که سزاوارش بود، رسید. روزنامه معروف گاردین در گزارشی، به شرح اتفاقات دیدار ایران پرداخته و آن را از جنبه احساسی مرور کرده است که در زیر می خوانیم:
شما نمی توانید یک صدا را مصادره کنید. صدای ایران در یک بعدازظهر احساسی در حومه دوحه به شدت شنیده شد که با اشک در سکوها، اشک در زمین و تشویق هواداران ولز بخاطر بازیکنانی که آرزوی 64 ساله حضور در جام جهانی را به پایان رساندند، همراه بود.
این اشک ها از همان ابتدای بازی جاری شد و باعث شد که نتوانیم روی دیداری که برای هر 2 تیم فوق العاده ضروری است، تمرکز کنیم. زیرا زنان و مردان ایرانی بودند که با خواندن سرود ملی‌شان، اشک ریخته و گریه می کردند. بازیکنان نیز سرود ملی را زمزمه کرده و برای بازی آماده شدند.
در حالی که بازیکنان ایران با صدای بوق و سوت ممتد، برای یک نمایش دیگر در جام جهانی صف می کشیدند، آنچه در ذهنشان می گذشت، جبران شکست 6-2 مقابل انگلیس بود.
فوتبالیست های ایران با نمایشی قدرتمندانه، به این مسائل پاسخ دادند. یک پیروزی بسیار شایسته بر تیم رام شده رابرت پیج، با گرت بیل، آرون رمزی و جو آلن، که افزایش سن و زنگ زدگی خود را در بدترین لحظه ممکن نشان دادند. با توجه به شرایط موجود، این پیروزی از لحاظ شخصیتی، برای ایران عالی و کامل بود.
سردار آزمون، بزرگترین امید هجومی ایران، از زمان مصدومیت ساق پا در ماه اکتبر، برای اولین بار بازی را از ابتدا شروع کرد. مهاجم بایرلورکوزن در حالی که وحشت را به سراسر خط دفاعی ولز انداخته بود، به خوبی در درون زمین می دوید. اگرچه عدم تیزبینی او هنگام پاس دادن به علی قلی زاده مشخص شد، چرا که خود او فرصت گلزنی را در اختیار داشت. او همچنین در دقیقه 68 پس از چند بار آزار خط دفاع ولز، یک شوت زد که به تیرک برخورد کرد.
ایران مجبور شد حسین حسینی، دروازه بان ذخیره را با گزینه اول خود یعنی علیرضا بیرانوند جابجا کند. چرا که این بازیکن به دلیل پروتکل های ضربه مغزی از ترکیب کنار گذاشته شده بود. حسینی نتوانست برابر عناصر تهاجمی و قدرتمند انگلیس کاری از پیش ببرد، اما برابر خط حمله ولز که از وجود کیفر مور برجسته بهره می برد، توانایی های خود را به رخ کشید.
هر 2 گل ایران پس از اخراج صحیح وین هنسی به ثمر رسیدند که حرکتی مانند هارالد شوماخر گلر اسبق کلن و تیم ملی آلمان غربی در جام جهانی 1982 را به نمایش گذاشت و با پا به صورت طارمی کوبید.
پیام طارمی به مردم ایران این بود که تیم فوتبال آنها، تمام تلاش خود را برای ماندن در جام جهانی خواهند کرد. کی‌روش قصد نداشت روزبه چشمی را به میدان بفرستد تا اینکه مصدومیت احمد نوراللهی، او را بر آن داشت تا گزینه‌هایش را بررسی کند و به این هافبک دفاعی دستور دهد لباس هایش را برای ورود به زمین عوض کند. بازیکن تعویضی، با استفاده از فاصله دور جو آلن از توپ، یک پایان عالی را در گوشه پایینی دروازه به ارمغان آورد تا باعث حمله گسترده از سوی نیمکت ایران به درون زمین شود.
رامین رضاییان در دفاع راست نمایش فوق‌العاده‌ای داشت و دوئل جالبی را با دنی وارد و بن دیویس به نمایش گذاشت و با گلی که به ثمر رساند، آزمون را بر آن داشت تا برای شادی پس از این گل، گلوی کی روش را فشار دهد. یکی از اعضای تیم کی‌روش نیز نتوانست جلوی اشک‌هایش را بگیرد و با پیراهن‌اش، صورتش را پاک کرد. درحالی‌که بازیکنان ایران در پایان بازی و برای انجام دور افتخاری که شایسته آن بودند، به حرکت درآمدند که تشویق گرم و ورزشی تماشاگران را به همراه داشت.
طرفدارانی که در آفتاب اوایل بعد از ظهر از شدت گرما پختند، با تاریکی در دوحه، ورزشگاه را با رنگ های ایرانی روشن کردند. کی روش گفت: این بازی هدیه ای به هواداران ایرانی شمال، جنوب، شرق و غرب بود، این یک هدیه برای همه آنها بود. هواداران ایران در حمایت بی چون و چرا از تیمی که باید به آن افتخار کنند، متحد بودند.
