همشهری آنلاین - مریم باقرپور: از نیمه‌های خیابان تاکستان در تکه دوم پایتخت، بالکن رویایی در طبقه دوم ساختمانی نه چندان نوساز دیده می‌شود. ساختمان شیروانی‌دار مانند خانه‌های شمال، نرده‌هایش را گل‌ها و گیاهان محصور کرده‌اند و به سختی داخلش دیده می‌شود. گل‌ها در قابلمه‌های سفالی و کوزه‌هایی سالم ونیمه شکسته، جاسازی و به زیبایی روی آنها نقاشی شده و فانوس‌های بزرگ و کوچک رنگی هم جلوه بیشتری به نمای بیرونی بالکن بخشیده است.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
نمای متفاوت
زیبایی‌های داخل ساختمان هم کمتر از نمای بیرونی‌اش نیست و در پلکان گلدان‌هایی چیده شده که بافت قدیمی خانه را پوشانده است. اینجا خانه خانواده «پورنعمتی» است که تمام این کارها توسط اعضای این خانواده انجام شده است. خانواده‌ای که از ۲ دهه قبل ساکن خیابان تاکستان شده‌اند و اوایل در طبقه اول ساختمان فعلی مستأجر بودند و با این حسرت روزگار می‌گذرانند که چرا بالکنی مانند طبقه دوم در اختیار ندارند. «ساسان پورنعمتی» پدر خانواده با یادآوری آن روزها می‌گوید: «بالکن طبقه دوم خانه ما، همیشه پر از وسایل اضافی بود و دیدنش آزارم می‌داد. برای همین با خودم می‌گفتم اگر صاحب آن طبقه شوم، به بهترین شکل درستش می‌کنم.»
خانواده پورنعمتی پس از ۳ سال مستأجری، موفق به خرید طبقه دوم شدند و زمان تحقق رویاهایشان فرا رسید.
زیباسازی با مشارکت اعضای خانواده
زیبایی‌های بالکن، از داخل دوچندان است. چراکه بخشی از دیوار را با کامبوج پوشانده‌اند، گلدان‌های کوچک و بزرگ هم از سقف و دیوارها به مرتب آویزان و صنایع‌دستی شمال، سه تار و دف در بخش‌هایی از محوطه داخلی دیده می‌شود. نشستن روی مبل‌هایی هرچند چوبی هم خستگی کار روزانه را کم می‌کند. در طراحی این نما، همه اعضای خانواده، یعنی «بهاره طهماسبی» به‌عنوان همسر، آیلار و امیر به‌عنوان فرزندان به همراه پدر ایفای نقش کرده‌اند. آیلار در نقاشی نرده‌ها و کوزه‌های بیرونی به پدر کمک و مادر خانواده در طرحی ابتکاری از شیشه‌های سس‌ها و لامپ‌های سوخته به‌عنوان وسیله‌ای برای تکثیر و پروش گیاهان کوچک استفاده کرده است. حتی چشم نظر جلو در ورودی هم دست‌ساز فرزندان خانواده است که ابتدا آن را با گل درست و سپس رنگش کرده‌اند.
پدر خانواده می‌گوید: «روزهای اول که می‌خواستیم چنین فضایی را ایجاد کنیم، نیروهای شهرداری با این دید که در حال تبدیل بالکن به اتاق هستیم، مانع کارمان شدند اما به آنها قول دادیم که فضایی را ایجاد کنیم که زیبایی خیابان را دوچندان کند و حالا این اتفاق افتاده، تا جایی که به هنگام عبور از خیابان برخی از افراد دقایقی به تماشا می‌ایستند.»
جایی برای ایجاد صمیمیت
بالکن خانواده پورنعمتی بهترین جا برای استراحتی طولانی و فرار از خانه‌هایی با سقف‌های کوچک است. این موضوع را بسیاری از اعضای فامیل این خانواده درک کرده‌اند و به همین دلیل روزهای پنجشنبه و جمعه جای سوزن انداختن در بالکن آنها نیست. مادر خانواده می‌گوید: «این بالکن به محل بازی و تفریح دخترم و پاتوق فامیل تبدیل شده است. به طوریکه روزهای تعطیل بدون مهمان نمی‌مانیم و تنها مکانی که فامیل خواستار حضورش هستند، همین بالکن ۶ متری ماست.»
البته گاهی برخی از رهگذران و اهالی هم ترجیح می‌دهند که ساعتی را در بالکن این خانه سپری کنند و حتی برخی تلاش کرده‌اند که شکل و شمالی از این بالکن را در ساختمان خود داشته باشند. نمونه‌اش هم آپارتمانی در مجاورت آپارتمان رویایی است که در بخش‌هایی از آن گلدان‌های گل قرارداده‌اند. مادر خانواده می‌گوید: «وجود بالکن باعث ایجاد صمیمیت میان اهالی و پیدا کردن دوستانی جدید شده است. مثالا چندی پیش فامیل یکی از همسایه‌ها از سوئد به ایران آمده بود. او یک روز با شکلات وارد خانه‌مان شد و گفت که می‌خواهد ساعتی را در این بالکن بگذراند. یا تعدادی از دانشجویان دانشگاه نزدیک خانه‌مان با کلی تنقلات زنگ در خانه‌مان را زدند و اجازه خواستند که در وقت اضافه خود، به جای حضور در پارک، داخل بالکن گردهم آیند. من هم از آنها استقبال کرده و حالا همان خانم ساکن سوئد وهم دانشجویان از دوستانم هستند.»
استفاده از دور ریزها
در اطراف خانه خانواده پورنعمتی، ساختمان‌های ۲، ۳ و ۴ طبقه دیده می‌شود که در بالکن‌هایشان وسایل اضافی و کمدهای چوبی و...گذاشته‌اند. برخی هم بدترین سلیقه را به کارگرفته و از ایرانیت برای پوشاندن دید استفاده کرده‌اند. اما در بالکن خانواده پورنعمتی تفاوت‌ها بسیار است. پدر خانواده می‌گوید: «خیابان تاکستان، محدوده‌ای آرام در منطقه ۲ است و اهالی بیشتر مواقع به کمک هم می‌آیند اما گاهی برخی به نمای بیرونی ساختنمان خود توجهی ندارند، که این موضوع زشتی را برای محله در پی دارد. درحالی‌که با کمترین هزینه می‌توان خانه‌ای زیبا داشت و حتی در زمستان از فضای پیش‌بینی شده برای تماشای برف استفاده و زیر کرسی گرمای زندگی را در فضای آزاد دوچندان کرد.»
مادر خانواده هم می‌گوید: «اگر فردی علاقه‌مند به تغییر نمای ظاهری خانه‌اش باشد، احتیاجی نیست که وسیله‌ای را خریداری کند. چون می‌توان با یک گلدان ده‌ها گلدان دیگر پرورش داد و تکثیر کرد. یا در بسیاری از خانه‌ها وسایل دورریزی مانند پارچه و چوب وجود دارد که با کمی رنگ‌آمیزی می‌توان آنها را به وسیله‌ای تزیینی تبدیل می‌شود. با این شیوه حجم زباله هم کاهش می‌یابد.درست مثل کاری که ما انجام دادیم.»
