جذابیت بازی ایران مقابل ولز آنقدر زیاد است که دیدن چندباره "فول‌مچ" بازی خالی از لطف نباشد. موضوعی که اشراف بیشتری نسبت به برد تاریخی ایران مقابل ولز به مخاطب می‌دهد. یکی از نکات جالبی که در خصوص بهترین نمایش ایران در جام‌های جهانی مغفول مانده بود، نقش بارز علی کریمی در به دست آمدن این پیروزی بود.
هافبک دفاعی محبوب کی‌روش که از بد حادثه مقابل انگلیس قدرتمند کارش را با تیم ملی در یک تورنمنت رسمی شروع کرد، این بار مقابل ولز نمایشی تحسین‌برانگیز داشت و به طرزی غیرملموس اما تاثیرگذار، در دو صحنه مهم، عملکردش نمود پیدا کرد.
ابتدا به صحنه اخراج هنسی، گلر باتجربه ولزی‌ها برگردیم. جایی که مهدی طارمی روی پاس فوق‌العاده علی کریمی در موقعیت بسیار خوبی قرار گرفت و در نهایت با کارت قرمزی که داور به گلر ولز نشان داد، زمینه حملات بیشتر ایران در دقایق پایانی فراهم شد.
اما اوج کار کریمی در این بازی، فشار و پرس شدید او روی گرت بیل در نود و هفتمین دقیقه بازی بود. درست آنجا که کاپیتان با سابقه ولز تصمیم گرفت با حفظ توپ در کنار خط با گرفتن یک پرتاب اوت یا خطای احتمالی از بازیکنان ایران، فشار را از روی تیمش بردارد اما علی کریمی، هوشمندانه، نه‌تنها خطایی مرتکب نشد، بلکه با فشار بر روی ستاره سابق رئال مادرید، خطای اوت را هم از او گرفت تا در ادامه با پیش رفتن بازی بعد از همان توپ، گل نخست ایران به ثمر برسد.
در حالی که یکی از اعصاب‌خرد‌کن‌ترین رفتارهای بازیکنان ایرانی در این مواقع، ایجاد فشار بیش از حد روی مدافع و اعلام خطای سریع از سوی کمک‌ها است، این بار کریمی با ملاحظه بسیار، از انجام خطا پرهیز کرد و در نهایت، سهم او هم از این برد، چیزی جز خوشحالی گروهی نبود.
